Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Poe poe wat een jaar. Tweeduizendenvier vloog zoals het zoveelste jaar voorbij en eindigde tamelijk schokkend. Het vreselijke leed aan de andere kant van de wereld doet je zo af en toe afvragen wat bijvoorbeeld zo'n stom jaarlijstje eigenlijk voor waarde heeft. In feite helemaal geen. En toch is muziek zo ontzettend belangrijk is ons aller leven. Ongetwijfeld ook in dat van jou, lieve lezer. En ondanks dat alles even stil lijkt te staan als het journaal weer voorbijkomt wil ik het me permitteren om toch kort terug te blikken want voor KindaMuzik was het achteruit gekeken een goed jaar.
Zo werd KindaMuzik vijf jaar jong en de groei zit er in alle opzichten in. Jullie lezen ons in groten getale en doen dat uitgebreid. Toch wel een beetje speciaal omdat de markt voor muziekbladen dit jaar nog meer inzakte. Lange leve het zolderkamerinitiatief! Want zo is het natuurlijk wel begonnen. Inmiddels is KindaMuzik het kind van zo'n tachtig medewerkers die dag en nacht achter hun beeldschermen zitten om het leesvoer te brengen.
Onze verjaardag was ook aanleiding om dan eindelijk achter die computers vandaan te komen want je wordt er tureluurs van. Tijd voor een feestje, dachten we hier en daar dachten jullie 9 december j.l. hetzelfde over, want Rotown was tot de nok toe gevuld met bezoekers van de eerste KindaMuzik Offline (inclusief grote stekkers uit het plafond). Dank en hulde aan alle mensen die dit mogelijk hebben gemaakt. Maar los van al dat gedweep was 2004 natuurlijk een fantastisch muziekjaar.
De oogst was groot, de KindaEenentwintig getuigt daarvan. De rockers verkozen het nog niet in Nederland uitgebrachte Funeral van The Arcade Fire uit tot beste rockplaat (lang leve de importhandel), de mensen bij wie het allemaal om ritme te doen is verkozen als Beats-plaat van 2004 Dizzee Rascals tweede jongeling, Mastodon schiep het epische Leviathan voor alle Loud-liefhebbers, de kenners van het genre dat barst van de subtiliteiten en kunststukjes verkozen Fennesz' Venice uit tot plaat van het jaar en last but not least verwerd Is All Over the Map van Giant Sand tot Twang!-topper.
Allemaal leuk en aardig, zult u denken, maar zagen die KindaMuzikers dat eind 2003 allemaal aankomen? Tja, het muziekgenre van Dizzee Rascal - grime - werd weliswaar een gouden toekomst voorspeld maar de terugkeer van acid jazz ook. Mmmm. En op het debuut van LCD Soundsystem wachten we nog steeds (nog eventjes…). De hardrockopleving bleef eigenlijk uit maar wat wel kwam was een ware wiskundige explosie van gitaren: mathcore. En toch blijft het fijn dat voorspellen. Hieronder doen we het dus nog eens dunnetjes en zonder schroom over. (WvI)
// Rock
Was 2004 het jaar van onbekend talent en nieuwe bandjes, in 2005 krijgen we weer hoog bezoek. Er staan nieuwe albums van Low, Mercury Rev, Grandaddy, tweemaal Bright Eyes, Flaming Lips, Queens Of The Stone Age en misschien zelfs van Radiohead op de planning. Het zijn de grote namen maar gaan ze het waarmaken? Lows The Great Destroyer kon wel eens voor een kleine doorbraak naar een groter publiek betekenen. Allemaal nog typisch Low maar ook een tandje hoger en met meer energie gebracht. Mercury Revs Secret Migration borduurt verder op de sprookjesachtige leest van Deserter's Songs en All Is Dream. Mierzoete popsymfonietjes die dromenland binnen handbereik toveren. Zanger Jonathan Donahue is op zijn engst, dat zal de nodige mensen afschrikken maar het merendeel in indieland zal met een tevreden lach het album begroeten. Scribent Ernst-Jan Hamel: "Droomrock voor de romantische inborst. Ik voorspel een van de toppers van 2005."
Iedereen verwacht een vervolg op Conor Obersts (Bright Eyes) meesterwerkje Lifted or the Story Is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground. Durft hij dit te overtreffen of blijft hij bescheiden? KindaMuzik-nieuweling Thijs Zilverberg ziet het met vertrouwen tegemoet: "2005 Gaat het jaar worden van Bright Eyes. Met niet één maar liefst twee geniale (zo, zo - red.) albums in het vooruitzicht kan de grote doorbraak niet uitblijven. Over de stem van Conor Oberst zijn de meningen verdeeld, maar over zijn songwriterschap is geen twijfel mogelijk. "I feel like a piñata once you take a swing at me / if you could just crack the shell open / I think inside you would find something sweet." Ik bedoel maar. Met de opvolging van Elliott Smith zit het wel goed." Krasse taal!
Als er een ding onomwonden vast staat dan is het wel de opmars van Bloc Party (foto). Nog nooit waren de meningen over een stel rockende, Britse snaken zo eensgezind. De e.p. met daarop de knaller 'Banquet' was nog maar het begin. Bloc Party gaat groots uitpakken. Misschien niet zo daverend als Franz Ferdinand begin 2004 maar dat deze ploeg talentvol is staat buiten kijf, en heel de rockwereld gaat eraan geloven als in februari hun debuut Silent Alarm uitkomt. Het enthousiasme is nu al zo intens dat aan de KindaMuzik-burelen journalisten zijn gesignaleerd met buttons en spandoeken. We hebben er haast een dagtaak aan ze te temperen. "Bloc Party is net wat maffer, net wat minder hoekig, net wat frisser, net wat donkerder dan Franz Ferdinand, maar na een jaar vol navolgers, is er nu eens echt een band die waardig geacht moet worden het stokje over te nemen. En daarmee doe ik Bloc Party nog gruwelijk tekort ook. Wat een band!" Aldus Sven Schlijper.
2005 Gaat ook het jaar worden dat de electronicalabels verder kijken dan hun drumcomputers lang zijn en enkele up and coming gitaarbandjes op ons loslaten. Op Warp huist het tegendraadse Home Video. Ernst-Jan Hamel zag ze op Bazar Curieux en was onder de indruk. "Een stel jonge honden dat tachtiger jaren wave en de invloed van Radioheads Kid A magistraal combineert." Warp durfde het dit jaar al aan om een heuse singer-songwriter als Gravenhurst te contracteren. Met Maximo Park hebben ze nu een heuse indietopper in de dop te pakken. Pakkende indierock van een fris en fruitig gezelschap dat de mosterd vooral bij Blur en XTC lijkt te halen.
Nog in de categorie springerig gitaargeweld: de The-bands blijven opduiken en The Departure, The Rakes en The Fever gaan rustig verder waar The Futureheads, The Features en The Libertines vorig jaar zijn opgehouden. Nieuwsflits: retro leeft. Nog steeds en waarom ook niet als we het zo voorgeschoteld krijgen. Mars-collega Hans van der Linden voorspelt dat alles nog een tikkie vreemder wordt in 2005, hoe kan het ook anders. Gaat het lekker daar op Mars? Maar met TV On The Radio en het succes van de freakfolkers lijkt de luisteraar steeds meer te kunnen hebben. Als Xiu Xiu de belofte nakomt en net als de bands idolen The Smiths een album per jaar gaat uitbrengen dat zit het met de stekels op rockgebied wel goed. (JH)
// Beats
2005 wordt allereerst het jaar waarin de erfgenamen van Prince volledig op het voorplan komen. Zijne Purperen Geilheid is al een tijdje geïncarneerd in Andre3000, die samen met maatje Big Boi zo vriendelijk is een nieuwe Outkast (10 The Hard Way) op de wereld los te laten. Plant Life - die andere neefjes van Prince - zullen hun fantastische cd hopelijk weten om te zetten in heel wat airplay en bijhorende concerten. (*kuch* Lowlands *kuch*) Maar als er een rechtvaardige wereld bestaat worden dé absolute sterren in 2005 Sa-Ra Creative Partners. De heren produceerden al voor Erykah Badu, Pharoahe Monche, Common, Jennifer Lopez en Dr. Dre - to name but a few - en mixen hiphop, funk, soul en jazz op zodanige wijze dat Gilles Peterson nu nog altijd van verbazing naar adem aan het happen is. Sa-Ra zijn de nieuwe Neptunes! Die laatsten krijgen naast Sa-Ra ook de concurrentie van Kanye West, die in 2005 op bijna iedere hiphopplaat te vinden zal zijn, waaronder zijn eigen nieuwe Late Registration. Verder is het reikhalzend uitkijken naar de langverwachte nieuwe platen van Dr. Dre (Detox), Laurynn Hill (Khulami Phase) en Ol' Dirty Bastard (Osiris). Grapjas van dienst, 50 cent, zal op 15 februari trouwens het album The Valentine's Day Massacre uitbrengen. U weze gewaarschuwd.
Ook in 2005 blijft de recyclagetrend onverdroten voort gaan. Op 10 Days Off - dé graadmeter van wat het jaar daarna 'in' is - was de meest opvallende trend de terugkeer van acid. Techno, electro, house: geen enkel genre zal eraan ontsnappen. Of dat een positieve evolutie wordt of niet, zullen we u in december 2005 weten te melden. Verder zullen de enige interessante electro-artiesten van 2004 (Rex The Dog en LCD Soundsystem) ook in 2005 de enige interessante artiesten blijven. Beiden laten een volwaardig album op de mensheid los en daar kan u alleen maar blij mee zijn. 2005 Wordt ook het jaar waarin enkele dinosaurussen weer uit hun productiewinterslaap komen. Het wordt koffiedik kijken of oude reuzen als de Chemical Brothers en Daft Punk zich zullen weten herpakken na hun twee desastreuze laatste platen en of Laurent Garnier zichzelf opnieuw gaat kronen tot keizer van een doodgewaand genre.
Tot spijt van wie 't benijdt, zal dancehall door nóg meer popproducers opgepikt worden en het zou ons niet verbazen als de grote festivals/dansfeesten binnenkort met aparte dancehall-zalen zullen afkomen. Jah man! Als uitsmijter verklappen wij nu al wie - samen met Sa-Ra - de nieuwe ster van 2005 wordt: M.I.A. Maya Arulpragasam is een zeventwintigjarige Sri Lankaanse Tamil die zich omringt zich met de juiste mensen (Diplo, Richard X, Anthony Whiting), een Geschiedenis achter zich heeft (vader komt om als Tamil Tijger, vlucht voor geweld naar London, filmt de tournee van Elastica, raakt bevriend met Peaches, ontdekt de Roland 505), onbeschaamd revolutionair is en er ook nog eens beeldig uitziet. Klinkt als de definitie van een onconventionele popster zegt u? U raadt blind onze gedachten! De muziek klinkt als dancehallelectrohiphoppop, maar dan net anders. Het album heet Arular en staat bij ons aangekruist als 'direct na uitgave te checken', en dat zou u ook beter doen. (MV)
// Loud
In 2005 zal er een scheiding in het metallandschap te zien zijn. Aan de ene kant zullen de op de techniek en vernieuwing gerichte bands zich gaan vermenigvuldigen. Maar aan de andere kant gaat de metal terug naar die gouwe ouwe traditie.
In 2004 is het aangeslagen bij een groter publiek met releases van The End en Dillinger Escape Plan. In 2005 zal het uitgemolken worden: mathcore. Meer en meer bands zullen hun muziek naast de geo-driehoek leggen en zich verschillende tempowisselingen aanmeten. Natuurlijk met wisselend resultaat. Norma Jean zal in ieder geval met een nieuw album zijn positie in de underground van de technische metal/mathcore gaan verstevigen. En ook Nederland ontkomt er niet aan door een band als Transmission 0.
Maar de echte gekte komt uit een andere hoek volgens Bart Nijssen. Tub Ring is voer voor fans van Dog Fashion Disco, Mindless Self Indulgence en System Of A Down. Van Mindless Self Indulgence zal in 2005 eindelijk een volledig vervolg komen op Frankenstein Girls Will Seem Strangely Sexy uit 1999 en System Of A Down zal zelfs twee platen kort na elkaar uitbrengen. In de meer traditionele hoek van de metalcore zullen naast namen als Neurosis, Isis (beiden komen in 2005 terug naar Europa en zullen hierdoor aan populariteit winnen volgens Hans van der Linden) en Cult Of Luna ook het lieflijk genaamde Bullet For My Valentine en Trivium vaker voorkomen.
Sowieso gaat de metal terug naar de bron door een Definitieve Terugkeer Van Trash Metal, aldus Martijn ter Haar. Minder techniek, minder muziek die alleen op een groove gebaseerd is en meer liedjes met refreinen en gezongen melodieën dus. Zie ook de meer songgerichte plaat van Mastodon en het succes van The Haunted.
Op hardcoregebied moeten we gaan uitkijken voor Rise Against en A Life Once Lost (volgens Marc Lochs "omdat het gewoon uitzinnig aparte hardcore is") en zal Terror Paaspop 2005 op zijn kop zetten. In de emohoek moeten we rekening houden met Gratitude met ex-Far zanger Jonah Matranga. In de stonerrock zal de nieuwe plaat van Hulk (met hulp van o.a. Chris Goss) met gejubel worden onthaald en in de rock-'n-roll zal het Rotterdamse Wiseguy zijn populariteit gaan uitbouwen. En mochten The Riverboat Gamblers uiteindelijk een geschikte platenmaatschappij hebben gevonden in het grote aanbod, dan zullen we ook op hen moeten gaan letten.
In het schemergebied van Loud en Rock zal volgens Tessa Halm Colour Of Fire hot gaan worden. Ze zullen komende zomer op alle festivals spelen en hun fanbase zal enorm worden. En ook Vast is al op Kink FM doorgebroken. Het grote publiek is niet meer ver weg. Maar dan zullen we ons eerst nog door een hoop hardrock, powermetal en glamrock (ahum, Hans van der Linden, dit staat genoteerd) moeten worstelen. Want naast nieuwe namen als Pain Of Salvation en Empire zullen ook oudgedienden als Iron Maiden (Bospop 2005) en Europe weer helemaal rehabiliteren. (TH)
// Mars
Zoals Joris Heemskerk terecht opmerkt, zal hetgeen dat onder 'Mars' geklasseerd wordt altijd wel voor een deel het terrein van de geïnteresseerde muziekliefhebber blijven maar toch schuift de grens steeds op. En dat heeft natuurlijk voor een groot deel met verbeterde communicatie en internet te maken. Dankzij filesharing-programma's als SoulSeek kan eenieder die er een beetje zijn weg kent binnen de kortste keren aan de meest obscure opnames geraken. Verder hebben ook mailorderbedrijven hun weg naar het wereldwijde medium gevonden. Deze democratisering werpt natuurlijk vruchten af.
Joris Heemskerk voorspelt een kleine climax voor de drone. En hij heeft ongetwijfeld gelijk want naast gepland nieuw werk van Stars Of The Lid staat er ook van alles op stapel in de hybride ambient-doommetalregionen. Zo schreef Bas Ickenroth een tijdje geleden "Stephen O'Malley = God. Of in ieder geval bijna." Of hij dat volledig waarmaakt, valt nog af te wachten. In ieder geval krijgt O'Malley voldoende mogelijkheden om dat te bewijzen. Met Lotus Eaters brengt hij een nieuwe plaat uit en naast Ginnungagap (Remeindre) laat hij zich ook met Sunn0))) niet onbetuigd. Naast de heruitgave van de Grimm Robe Demos mag je van hen trouwens in de herfst Black.1 verwachten. En of dat nog niet genoeg is, laat hij zich ook met Khanate horen. Zij komen dit jaar op de proppen met de mini-cd Capture & Release.
Ook uit de noisewereld verwachten de Mars-mannen enige heisa. Wolf Eyes bracht onlangs Burned Mind uit op SubPop, toch niet echt een obscuur label, en ook de exponenten van Load Records zitten na de Europese overrompeling door Lightning Bolt volop in de lift. Maar laten we niet te snel op de zaken vooruitlopen want binnen enkele maanden zullen onze blikken angstvallig op het Britse Cambersands gericht zijn alwaar de legende Slint voor de eerste keer sinds meer dan tien jaar terug tot leven zal komen.
En in maart gebeurt het dan natuurlijk. Dan verschijnt Frances the Mute, de tweede volwaardige plaat van The Mars Volta, en dit laten ze voorafgaan door een Europese tournee. Het zou weerom een conceptplaat betreffen waarvan het titelnummer op een gelimiteerde EP enkel bij de vinylversie te verkrijgen is. En dit is natuurlijk een stimulans voor het genre. Zo gaven Blood Brothers onlangs met Crimes al enkele raakpunten aan. Ook in de instrumentale gitaarwereld wordt er vuurwerk afgestoken. In dat opzicht verwacht Mars heel veel van Gamelan into the Mink Supernatural, de nieuwe plaat van The Psychic Paramount (ex-Laddio Bolocko).
Wat we ook zeker in de gaten moeten houden is de experimentele scène in New York die zich supersnel uitbreidt. Gang Gang Dance, Excepter, Black Dice, Mouthus, Double Leopards en echt een handvol andere extreem muzikale bands of 'families' zoeken voor ons de grens tussen hypnotiserende krautrock, gedurfde avant-garde, pop, jazz en artrock. Is het niet op cd dan brengen ze hun sessies wel op cd-r uit en dat zijn haast allemaal extreem gewilde dingen die zeer de moeite waard zijn. Aldus Joris Heemskerk. Maar laat ons ook het label van Animal Collective niet vergeten. Paw-Tracks verblijdt in januari het vasteland immers met een labeltour (met Panda Bear, Ariel Pink en Signer).
Maar ook Europa laat zich niet onbetuigd. Noorwegen biedt al sinds jaar en dag een vruchtbare bodem aan experimenten allerhande en ook daar verandert niet veel aan. In het voorjaar zien we nieuw werk van Jaga Jazzist en het feit dat Lars Horntveth ons eerder toevertrouwde dat ze in de periode rond de opnames veel naar Sonic Youth luisterden, maakt ons enkel maar meer benieuwd. Zeker met de laatste plaat van Fly Pan Am in het achterhoofd. Het is eveneens te hopen dat diezelfde Lars Horntveth ook weer met een mooi project op de proppen komt want in de Antwerpse Arenbergschouwburg gaf hij aan dat het vuur van Pooka toch niet meer zo laaiend is. En ook zijn popproject The National Bank, dat trouwens enkel in het thuisland te verkrijgen is, loste de verwachtingen allesbehalve in. Verder zal Supersilent voor een vervolg op 6 zorgen. Rune Grammofon brengt van hen de concert-dvd 7 uit. (HvdL)
// Twang!
Het nieuwe muziekjaar gaat goed van start optredens van o.a. Buddy Miller, Kevn Kinney, Dayna Kurtz, Two Cow Garage, Camper Van Beethoven, Thad Cockrell en Fred Eaglesmith. De organisatie van Blue Highways haalt o.a. het herenigde Son Volt, waarvan medio volgend jaar ook een nieuwe cd verschijnt, damestrio Tres Chicas, Chuck Prophet, Jim Lauderdale en Tom Russell naar Vredenburg.
Niet minder relevant wordt het programma van Rhythm & Blues Night in Groningen, dat 7 mei plaatsvindt. Inmiddels weten we dat Jake Brennan & The Confidence Men, Drive-By Truckers en zelfs John Lee Hooker Jr. komen opdraven. Jason Ringenberg, Ben Weaver en Ruthie Foster spelen op vierde editie van Roots of Heaven in het Patronaat. En wat te denken van het Harry Smith Festival in Paradiso, waar Meindert Talma en The Handsome Family een eerbetoon brengen aan de Amerikaanse kunstenaar, filmer en verzamelaar wiens naam is verbonden aan The Anthology of American Folk Music.
De oudjes doen het ook goed, want Crosby & Nash, Melanie, John Fogerty en The Shadows staan allemaal op de bühne in 2005, maar hierbij speelt het jeugdsentiment van sommige generaties vaak een grotere rol dan de muzikaliteit. De hoge toegangsprijzen voor die concerten zijn voor veel mensen geen belemmering. Naast alle concertaankondigingen druppelen ook de eerste releases van 2005 langzaam binnen, waaronder Superwolf, het langverwachte samenwerkingsverband tussen Bonnie 'Prince' Billy en Matt Sweeney. De plaat valt toch een heel klein beetje tegen, vooral omdat de abstracte klankenbrij van Sweeney nadrukkelijk aanwezig is. Nee, dan is Pot Liquor (Trocadero/Sonic Rendezvous) van Angel Dean en Sue Garner een interessantere albumtitel om te onthouden. Het damesduo brengt bijzonder eigenwijze bluegrass, waarbij u moet denken aan een aangename kruising tussen The Kossoy Sisters en Freakwater. Kortom: ook 2005 wordt opnieuw een mooi en vooral druk muziekjaar, maar wel een jaar zonder Kevin Coyne, Ray Charles en Slobberbone. (MD)
KindaMuzik heeft gesproken…
Foto Bloc Party - Cor Jabaaij, LCD Soundsystem - Dave 'The Man' Roozendaal, Colour Of Fire - Arjen van de Merwe, The Mars Volta - Marjolein den Hartog, Fred Eaglesmith - Arjen van de Merwe.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=8317
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: