Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lal Lal Lal staat voor het typische la-la-la-refreintje dat mensen wel eens over de lippen willen krijgen als ze blij en goedgezind zijn. Nu zal je daar, als het op zulke liedjes aankomt, in de discografie van het label maar weinig van terugvinden. Net als de geestesverwanten die sinds enkele jaren onder de New Weird America-banier de grenzen van de folk verrijken met uitstapjes naar free jazz, drones en improvisatie, loopt ook de muziek die op Lal Lal Lal verschijnt over van wisselwerkingen tussen verschillende experimentele genres. Elementen van metal en stonerrock gaan er hand in hand met enerverende drones en nummers die de grenzen van het liedje opzoeken. Maar zelfs daar blijft het niet bij want de jongens en meisjes van Lal Lal Lal verheugen zich al evenzeer in industriële electro of minimalistisch pianowerk. En dat behoeft toch wel enige uitleg.
Kun je me iets vertellen over de vroege periode van het label en waarom jullie er indertijd mee begonnen zijn?
Oorspronkelijk zijn we met het label begonnen omdat we de eerste Avarus-opnamen wilden uitbrengen. Onmiddellijk hadden we allerlei visies over ons label. Binnen een paar maanden was het idee klaar om een label te worden. We wilden muziek uitbrengen waar we enthousiast over waren en geluiden brengen die anderen misschien niet wilden releasen. Vanaf het begin was het belangrijkste criterium het feit dat de artiest zelf enthousiast was over zijn/haar werk. En dat is vandaag nog steeds zo.
Op het moment komt er een ware vloedgolf aan experimentele muziek (drones, noise, free folk) uit Finland. Is dit een resultaat van dingen die al langer aan het broeien waren? En indien ja, welk zijn dan de belangrijkste invloeden en voorgangers?
Er is altijd al veel interessante muziek in Finland geweest. Check het Bad Vugum-label (Cultlabel waar onder anderen Jimi Tenor zijn eerste muziek op uitbracht, VR), de HC punkbands en de sixties- en seventies-avant-garde als je het niet gelooft. Ik heb er geen idee van waarom Finse muziek op het moment zo gehypet wordt maar we zijn er natuurlijk vreselijk blij mee. Volgens mij is de grote hoeveelheid experimentele muziek vooral een gevolg van het gemak waarmee er tegenwoordig opgenomen én gedistribueerd kan worden. Het is dan ook een goede zaak dat er meer mensen zijn die het DIY-idee begrepen hebben en in hun eigen creativiteit geloven.
Kun je me iets vertellen over de belangrijkste bands op het label en de nieuwste releases die er de volgende maanden zitten aan te komen?
Iedereen is voor ons in principe even belangrijk. Lal Lal Lal-artiesten zijn meestal opwindende hedendaagse bands of jonge mensen die inspirerende dingen doen. Onze artiesten delen allemaal in dezelfde manische en oprechte benadering van muziek. Op elke release hoor je die liefde, die vreugde en opwinding, dezelfde waarheden over het leven in het algemeen. Na het beluisteren ervan zou je je beter en hoopvoller moeten gaan voelen.
De volgende releases komen uit in mei en het zullen er veel tegelijk zijn. De Paavi-lp is een repetitieve minimalistische pianosolo van Paavi (‘paus’ in het Fins). Dat album hadden we al een jaar uitgesteld maar volgens ons is dit het juiste moment om het uit te brengen. Misschien zal de wereld dan op een dag het aandeel van ons label in de dood van de paus vernemen. Beschouw het als een promotioneel trucje.
Andere releases komen van Kompleksi, Lal Lal Lals eerste stapjes in de electro. De Hall Of Fame-single bevat twee fantastische nummers uit 1997. Er is ook nog de Skaters-tape, far out spul van het wonderlijke duo. En de split-tape van MWM en Maryfist. De eerste is mijn eigen industriële punkband, de tweede een soloproject van de zanger van MWM. En als laatste komt er nog een solotape van Maniac Dreams Fricaru Pacchu. Maar feitelijk zijn we over alles even enthousiast.
Zijn er releases waar je uitermate trots op bent? Of is er een plaat die het best uitdrukt waar Lal Lal Lal voor staat?
Uiteraard proberen we opgewonden en trots te zijn over elke plaat op ons label. Zonder zulke gevoelens breng je helemaal niks uit. Aan de andere kant brengen we ook niet alles uit, we zijn tegen het democratische liedje van 'breng maar alles uit wat kan': je kan toch geen plastic gaan verspillen aan middelmatige rotzooi, nietwaar? Als de muziek echt heel goed is en van deze wereld een betere plaats maakt, dan moet je de plaat gewoon uitbrengen.
Maar kom, misschien de meest representatieve plaat is de Kuolleena Haudattuja-compilatie. Daar staat een heleboel onuitgebracht spul op van zowel experimentele als beginnende bands. De meesten van de artiesten hebben later uiteindelijk wel iets op ons label uitgebracht. Misschien wordt het toch maar eens tijd om die plaat (met bonustracks) opnieuw uit te brengen. Als je er een exemplaar van kunt vinden is de volgende halte de single van The Demars. Over de single van Toni Laakso ben ik ook heel tevreden. Ach, feitelijk zijn ze allemaal even representatief, omdat ze allemaal dezelfde ideeën en gevoelens delen.
Er wordt met Pekka Airaksinen en The Sperm al langer experimentele muziek gemaakt in Finland. Is die traditie een blijvende invloed?
Feitelijk niet meer dan de invloed van andere experimentele bands. De belangrijkste invloed is waarschijnlijk nog het boek Ensimmäinen Aalto. Helsingin underground 1967-1970, een opwindend verslag van die hele periode. Bijna iedereen van ons heeft dat boek gelezen en als je het leest wil je gewoon ook zelf iets gaan doen.
De muziek van de Finse scene bevat veel folkelementen. Is dat religieus-mystieke aspect belangrijk?
We hebben allemaal ergens onze wortels en dat laat natuurlijk zijn sporen achter. Bijna iedereen van ons is voor een deel de plaats waar hij vandaan komt. Maar dat wil nog niet zeggen dat elke Fin zijn roots in Finland liggen. Het kunnen even goed andere abstracte ideeën zijn dan louter nationaliteit. En dan nog hoort niet iedereen dezelfde volksverhalen dus het hangt ervan af of Finse muzikanten zich al dan niet door de Finse mythologie laten beïnvloeden, en in welke mate. Ik vind sowieso dat muziek spelen een spiritueel gebeuren is, naast het speelaspect. Maar je moet daar geen mystiek achter zoeken. Mijn vriend Matti zei ooit het volgende over de relatie met de natuur van de ‘Finnish forest folkers’: “Het gaat over vossen die neuken in het bos, vogels die vechten om hun voedsel, iedereen voelt en zweet het landschap, omarmt de bomen en gaat dan door zijn knieën om ervoor te gaan kakken.”
Klinkt Lal Lal Lal als een Fins label en indien ja: wat zouden daar dan de kenmerken van zijn?
Uiteraard hoor ik veel traditionele Finse elementen terug in onze muziek maar even goed hoor ik een regenboog aan andere tradities. Eén ding beschouw ik wel als gemeenschappelijk: de meeste Finse folksters zijn verlegen en introvert, een algemene Finse karaktertrek veronderstel ik.
En er zijn ook artiesten die veel dichter staan bij de Finse traditie, zoals Pekko Käppi, die een oud viool-achtig instrument bespeelt, de jouhikko, en folksongs zingt. Pekko speelt ook in Päivänsäde en Avarus en je kunt zijn aandeel daarin dan ook beschouwen als een vleugje traditie.
De Finse scene heeft voor mij dan toch nauwe relaties met wat we de New Weird America-beweging noemen en met de free folk-beweging. Ben je het daarmee eens en wat zijn de bijzonderheden of de verschillen? En zijn er al contacten geweest met Amerikaanse bands als de Sun City Girls en The Tower Recordings?
Er zijn inderdaad gelijkenissen. Er is op het moment gewoon heel veel ‘vrije muziek’. Maar er zijn ook verschillen. Luister maar naar de muziek, zou ik zeggen. Er zijn ook al wel contacten geweest. Kemialliset Ystävät heeft samengewerkt met Glenn Donaldson, Dylan Nyoukis en Fursaxa. Ik heb zelf al contact gehad met Jewel Antler Collective en Yellow Swans. Die contacten zijn natuurlijk het mooiste aan een label hebben. Je ontmoet dan vanzelf mensen met dezelfde attitudes en interesses.
En natuurlijk mogen we ook de geweldige tijd niet vergeten die we hier hebben gehad met de artiesten die Finland al hebben bezocht, zoals Jackie O’ Motherfucker, Black Forest/Black Sea, Christina Carter, Fursaxa, Campbell Kneale en Loren Chasse.
Het valt op dat veel Finse muzikanten in verschillende bands spelen. Is dat een belangrijk aspect van muzikale creativiteit?
Het is gewoon toeval dat de meeste mensen vrienden van elkaar zijn. Muziek is een deel van het samenzijn en de lol die je daaraan beleeft. Voornamelijk Avarus is zo’n rondhangband. We zijn geen commune maar brengen wel veel tijd door met elkaar en houden van elkaar. En ja, het is zeer leerrijk om met zo veel mogelijk mensen samen te spelen, en al even belangrijk om met zoveel mogelijk mensen te praten. Aan de andere kant kan het ook goed zijn om voor een langere periode bij dezelfde groep te blijven rondhangen. Zo leer je meer over groepsdynamiek en de mogelijkheden die daaruit voortvloeien, het ontwikkelen van de groep als collectief. Dat is wat Maniac’s Dream en Päivänsäde op het moment aan het doen zijn.
Hoe is de reactie feitelijk van de Finnen zelf? Is de reactie op jullie muziek positief? En hoe is met de reacties uit andere landen?
Zoals iedereen zou ik natuurlijk willen dat we juist in ons eigen land meer platen zouden verkopen. Meestal verkopen we er hier in Finland niet meer dan een stuk of vijftig van iedere release en dat is wel spijtig. Misschien moeten we maar eens moed vatten en onszelf dwingen om de muziek ook naar de mensen in de straat en de tieners te brengen, voordat het te laat is. Over het algemeen is de ontvangst van onze muziek wel positief maar ik zou eigenlijk nog liever hebben dat mensen zich eraan ergeren of dat ze boze gevoelens oproept. Of nog beter: dat mensen verward en verstoord geraken. En daarna gelukkiger zijn dan ervoor.
Om af te sluiten: Wat zijn de favoriete platen van Lal Lal Lal?
Moeilijke vraag want mijn favorieten veranderen heel de tijd. Misschien toch wel de Neil Campbell-lp (Sol Powr), de singel van The Demars, de tape van Fricara Pacchu, de Toni Laakso-single en de Kuolleena Haudattuja-compilatie.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=9633
Meer Lal Lal Lal op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lal-lal-lal
Deel dit artikel: