Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
ONDER DAT GESTERNTE kwam het bericht dat EMI een contract met Robbie Williams voor tientallen miljoenen had gesloten. Wat? Tientallen miljoenen? Nu? In deze tijd? EMI werd voor gek versleten. Want Robbie mocht dan een goedverkopend artiest zijn, in een tijd van economische malaise en piraterij zou dat geld nooit terugverdiend gaan worden, was de overtuiging. Als Robbie nu nog een populair artiest in Amerika was geweest, maar ook dat was niet het geval. Nee, niemand snapte welke gek van EMI zijn nek in een strop had gestoken. Maar bij nader inzien was EMI helemaal niet gek. Bij nader inzien heeft EMI met Robbie Williams voor het enige verstandige model gekozen om als platenmaatschappij het hoofd boven water te houden.
EMI WAS ER kennelijk eens rustig voor gaan zitten. Had afstand genomen en de muziekindustrie bekeken. Hoe was het altijd ook al weer gegaan?
* Een artiest met talent steekt zijn hoofd boven het maaiveld uit.
* Een platenmaatschappij biedt hem een contract aan.
* De artiest investeert zijn tijd en talent in die overeenkomst.
* De platenmaatschappij investeert een kapitaal in de artiest in de vorm van onder meer personeel, studio's, advertenties en andere promotie.
* De plaat wordt (hopelijk) een succes en zowel artiest als platenmaatschappij worden daar beter van.
* Doordat de artiest met zijn plaat populair is geworden, komen er nog veel meer geldstromen op gang: uitverkochte concerten, merchandising, noem maar op. Maar voor de goede orde: daar verdient de artiest in de regel op, de platenmaatschappij niet.
WAT ER NU aan het gebeuren is, zo zag ook EMI, is dat de platenverkopen door internet en piraterij minder worden, maar dat de populariteit van bepaalde artiesten onverminderd groot blijft. Mensen houden nog steeds van muziek, dat is zeker. Oftewel: een deel van de inkomsten, de cd-verkoop, mag dan weliswaar minder worden, de andere geldstromen gaan gewoon voort. En dus loopt de platenmaatschappij een forse klap op, terwijl de artiest zijn inkomsten van optredens en aanverwanten onverminderd blijft incasseren. Goed voor de artiest, minder voor de platenmaatschappij.
MAAR, VROEG EMI zich toen ongetwijfeld af, hoe kwam het ook al weer dat de artiest zo populair was geworden? Hoe kwam het ook al weer dat zalen volstroomden en t-shirts grif van eigenaar verwisselden? Natuurlijk, voor een belangrijk deel door het talent van de artiest, maar toch ook zeker voor een groot deel door de promotionele inzet van de platenmaatschappij. Wie bedacht er acties, wie instigeerde advertentiecampagnes, wie stuurde pluggers en vertegenwoordigers langs de deur? Juist, de platenmaatschapppij. Oftewel: zou het eigenlijk niet terecht zijn als de platenmaatschappij, zeg maar als investeerder, simpelweg een percentage van alle revenuen zou krijgen die mede door al die inspanningen binnen komen? Ja, zei EMI. En gelijk hebben ze, zeg ik. Robbie is het eerste grote schaap, er zullen er nog veel zo volgen. EMI heeft het meest haalbare model voor de toekomst neergezet.
EN ZO KWAM ER dus een contract tussen EMI en Robbie Williams tot stand waarin overeen is gekomen dat EMI meedeelt in alle inkomsten van de voormalig Take That-ster. Hierdoor maakt EMI zich veel minder afhankelijk van CD-verkopen. Immers als Robbie Williams stadions vult waar miljoenen aan inkomsten binnenkomen, rinkelt de kassa bij EMI ook hard. En als de fans massaal tegen betaling in Robbie shirts gehesen willen worden, levert dat de platenmaatschappij ook weer een berg pegels op. Die toch niet te stoppen illegale praktijken, zijn dan opeens niet zo erg meer. Er is immers een andere manier gevonden om geld aan muziek te verdienen. Sterker nog: misschien is het dan opeens wel goed dat de klanken van Robbie Williams per illegale MP3 de huiskamers infiltreren. Want zo nestelt zijn muziek zich in miljoenen hoofden. En veel van die hoofden zullen koning Robbie weleens in levende lijve aan het werk willen zien. Kassa. En een deel daarvan na afloop zal zeker Robbie Williams merchandise willen kopen. Nog een keer kassa.
DE PLATENMAATSCHAPPIJ ontpopt zich zo tot promotor van muziek en artiesten en beperkt zich niet tot het aan de man brengen van cd's. Slim gezien van EMI, die miljoenen gaan ze zeker terugverdienen. En in dit licht bezien is het helemaal niet zo gek dat Robbie Williams onlangs in Cannes riep dat hij die illegale copieen allemaal maar toejuicht. Kennelijk is de inkomstenstroom uit CD's voor hem steeds minder belangrijk aan het worden. Dat geld komt er toch wel als hij bijvoorbeeld binnenkort in drie dagen 300.000 fans naar Knebworth weet te trekken. En EMI lacht dan hartelijk mee.
Erwin Blom is hoofd van de afdeling Digitaal van de VPRO en stond ooit aan de wieg van 3VOOR12.
http://www.kindamuzik.net/column/709/kindaspam-004-goed-gezien-emi/2375/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: