Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Popquizzen is de hobby bij uitstek; je kunt er onmogelijk je werk van maken. De kennis en vaardigheden die je ervoor nodig hebt, zijn volstrekt nutteloos. Je kunt er platenbonnen mee winnen, wisselbekers, leverworsten, maar rijk zul je er nooit van worden.
Het principe van een popquiz is eenvoudig. Je hebt een café, bij voorkeur eentje met een goede geluidsinstallatie en voldoende tafeltjes. Aan elk tafeltje zit een groepje mensen, ook wel "team" genoemd. Een team mag doorgaans uit maximaal drie man bestaan. Is de vierde man een vrouw, dan wil de jury nog wel eens een oogje dichtknijpen.
En dan. Je hoort een geluidsfragment van een seconde of twintig, meestal een intro van een nummer, en dat moet je herkennen. De titel en de uitvoerende weten, is meestal genoeg. De connaisseurs weten dan ook nog in welk jaar het nummer is uitgebracht, op welk label, en van welk album het nummer afkomstig is. Nerds herkennen het nummer ook als het achterstevoren wordt gedraaid. Bovendien weten ze wanneer en waaraan de zanger is overleden, in welk jaar de bassist zijn baard liet staan, en hoe de moeder van de drummer heet. En dan zijn er ook nog een paar notoire übernerds. Zij onderscheiden zich door "Sound of silence!" te roepen, als een fragment wat lang op zich laat wachten.
Je bent een nerd of je bent het niet. Je kunt het niet aanleren. Bovendien schijn je er een man voor te moeten zijn. Mijn kansen zijn dus nihil. Maar ik doe wel mijn best. Toen ik jong was, was ik verslaafd aan de Arbeidsvitaminen. Als ik vrij was van school, ging de radio aan en had ik mijn cassetterecorder in de aanslag om mijn eigen verzamelbandjes te maken. Ik wist nog niet wat het fenomeen popquizzen inhield, maar ik speelde mijn eigen quizjes. Zo snel mogelijk de titel en uitvoerende raden, daar ging het om. Ik speelde dit spelletje in mijn eentje, dus ik won altijd.
Mijn interesse in de Arbeidsvitaminen nam af, toen Trivial Pursuit op de markt kwam. Intro's raden is leuk, maar het antwoord weten op alle roze vragen, was nog veel cooler. Ook daar heb ik me door de jaren heen redelijk in bekwaamd. Maar dat maakt me nog geen nerd.
Het allernerdste wat ik in mijn leven heb gedaan, was het doorspitten van de Pop Encyclopedie tijdens onze huwelijksreis, ter voorbereiding op mijn deelname aan de Popquiz A GoGo van de NPS. Aan het Mexicaanse strand stampte ik rijtjes en jaartallen en verdiepte ik me in de symfonische rock en andere weerzinwekkende muziekstromingen. Toen mijn vriendin Carla en ik ons voor het programma aanmeldden, werd ons door andere kandidaten verzekerd dat we toch wel door de selectie zouden komen, omdat we een van de weinige vrouwenteams waren. Deze twijfelachtige eer sterkte ons in het voornemen vooral niet als laatste te eindigen. Het rollenpatroon mocht niet bevestigd worden. We zouden eens laten zien dat vrouwen ook nerd kunnen zijn.
We waren nerd genoeg om niet als laatste team te eindigen. Nerd genoeg voor een vrouw. En we werden ook geen op een na laatste. Dat zeg ik er met gepaste trots altijd even bij.
Els is freelance journalist. Ze houdt van schrijven en muziek, maar waagt zich slechts bij uitzondering aan de combinatie ervan.
» Bezoek de website van Els Meijers
http://www.kindamuzik.net/column/709/kindaspam-034-nerd-m-v/5492/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: