Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lucius
Er is nog geen plaat, slechts één veelbelovende ep. Maar als er zo lovend over je liveoptredens wordt geschreven, is er ook niet meer nodig. Lucius uit New York (foto boven), eindelijk ook in Nederland te bewonderen, put kracht uit de prachtige twee stemmen van zangeressen Jess Wolfe en Holly Laessig. Ze creëren samen een prachtig dynamisch geluid, zo betoverend dat de instrumentale basis op de achtergrond bijna wordt vergeten. Het geheel is rustig en zorgeloos, een soort kalmerende, laidback indiepop met de glorie van een girl group uit de jaren zestig. Een absolute mustsee op vrijdag 15 november.
Syd Arthur
Psychedelische muziek uit de heuvels van Kent: Syd Arthur (foto boven). Het beste te omschrijven als een jazzy, groovende versie van psychedelische bands als Tame Impala en Wolf People. En een stuk minder heftig en chaotisch, als een soort psychedelica binnen de lijntjes. Een interessant gegeven dat bovendien, als je de Britse pers mag geloven, live voor een overweldigende ervaring zorgt. Het album On and On uit 2012 heeft de band zelf geschreven, zelf geproduceerd en zelf opgenomen. Ook te zien op de vrijdag van Crossing Border.
White Denim
Corsicana Lemonade is alweer het vijfde album van White Denim (foto boven), dus een uitgebreide introductie is misschien niet meer nodig. Wel een leuk feitje is dat het album misschien wel een van de betere, al dan niet het beste exemplaar van hun repertoire is gebleken. Corsicana Lemonade klinkt als een spannend, immer opbouwend geheel dat met vertrouwde verstrooide White Denimloopjes ruw wordt onderbroken, en dan weer verder wordt opgepakt. Luister maar eens naar de eerste single 'Pretty Green'. De band heeft geprobeerd met het album zo dicht mogelijk bij het livegeluid in de buurt te komen, dus grijp deze kans om je oordeel hierover te vellen; op vrijdag 15 november.
The Leisure Society
In afwezigheid van Grizzly Bear, Local Natives en Fleet Foxes, die eerdere edities van Crossing Border van de partij waren, mag The Leisure Society de barok-indiefolk-eer dit jaar hoog houden. Het Britse antwoord op bovengenoemde bands, en als je het KindaMuzik vraagt, minstens zo leuk omdat ze vernieuwing en experiment niet schuwen. De van origine barokpopband maakt graag een subtiel uitstapje naar synthwave en drumcomputerpop, en dat houdt het geheel lekker fris en vrolijk. Die deprimerende baardenfolk is ook zó 2010. The Leisure Soceity bracht een geinig nieuw album uit getiteld Alone aboard the Ark, zeker een luisterbeurt waard voordat je ze gaat bekijken op de zaterdag van Crossing Border.
John Grant
Over deprimerende baardenfolk gesproken… Nee hoor. John Grant (foto boven)is een van de meest onderschatte singer-songwriters van het moment. Zijn warme, gloedvolle stemgeluid en de eigen kalme begeleiding op gitaar bezorgen de luisteraar de fijnste herfstmuziek die hij zich kan wensen. "The greatest motherfucker that you're ever gonna meet" zingt hij in 'GMF', een bepaalde ironie die in veel nummers van Grant voorkomt. Gezien zijn heftige verleden, waarbij drugsgebruik veel kapot heeft gemaakt, is de singer-songwriter verhelderend eerlijk en openhartig in zijn muziek. Een goede aanwinst dus voor Crossing Border, dat ook focust op het samenbrengen van poëzie en muziek. Zaterdag 15 november.
Foto White Denim uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck, foto John Grant uit het KindaMuzik archief door Niels Steeghs
http://www.kindamuzik.net/festival/crossing-border/voorbeschouwing-crossing-border-2013/24438/
Meer Crossing Border Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crossing-border
Deel dit artikel: