Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De zon die bij aanvang scheen was ook op de gezichten van de bezoekers af te lezen. Er heerste een opgewonden sfeer en de mensen hadden duidelijk zin in het festival. De gastvrijheid waar Motel Mozaïque voor staat, wierp duidelijk zijn vruchten af. Het publiek was vriendelijk naar elkaar en elke act kon op geïnteresseerde toeschouwers rekenen. Het gevoel waar Lowlands tot aan '97 nog voor stond, is nu in Rotterdam te vinden. De enige stad ook waar dit festival zou kunnen plaatsvinden. Hier wordt niet moeilijk gedaan over iets wat nieuw of anders is. Niet geheel toevallig waren de hoogtepunten dan ook de acts die voorheen (bijna) niemand kende: Stijn, Ceux Qui Marchent Debout, Grand National en Kitchen Motors.
Gewoon uitproberen is het devies waarmee ook de organisatie zich een sprong in het diepe waagde. Na vier jaar schuiven en sturen is het met een concept boven gekomen dat staat als een huis. Lekker rondlopen door de stad en onderwijl kijkend wat er in het centrum voor beeldende kunst TENT., de Rotterdamse Schouwburg en Nighttown gaande is. De aangename tempratuur op de vrijdag zorgde er voor dat dit nu ook daadwerkelijke gebeurde en het festivalgevoel echt los kwam. Op de koude zaterdag gebeurde dit minder en waren de praktijken bij de garderobe zoals we die van voorgaande edities kennen: lange rijen en een geduw en getrek. Het is dan ook geen doen om telkens je jas af te geven en te halen op het drukste en smalste plekje van heel Nighttown.
De opstoppingen van weleer werden gelukkig wel tot een minimum beperkt doordat het tijdschema alles netjes in elkaar liet overlopen en de bands zelden tot geen vertragingen opliepen. Wel is men vergeten om een airconditioning in de theaterzaal te plaatsen. De stikhitte die aan de zomer van '03 deed denken, speelde zo menig artiest parten. De drankomzet zal er echter niet onder hebben geleden.
De beeldende kunst werd ietwat ondergesneeuwd door het muzikale geweld, maar tijdens het bandjes kijken door bleven genoeg mensen gekluisterd aan het werk in TENT. om ook hun ogen te bevredigen. Zo komt de multidisciplinaire mix onbewust toch tot stand. En dat het zeer diverse publiek voor multi-voorstellingen geïnteresseerd is bleek uit de sleeperhit van het festival: de experimentele theatergroep Poni at Work.
Tot 5 uur 's ochtends ging het elke avond door, hoewel nog weinig publiek op dat moment nog zin had in dj's als Richard X of Stylus DJ's. Jammer was dan ook dat er in de nachtelijke uurtjes voor de mensen met minder beweegbare heupen niks meer op het programma stond. Zet een singer/songwriter om 3 uur 's nachts in de kleine schouwburgzaal en je creëert een uniek moment voor bezoeker en artiest.
De populariteit van het festival is groeiende en men is vertrouwd geraakt met het unieke concept. Nu zal het afwachten zijn of de organisatie voor verassingen kan blijven zorgen. Met de stijgende lijn in kwaliteit die het festival elk jaar weer doortrekt zal dat vast wel goed moeten komen. De vaste motelgasten kunnen dan ook hun reserveringen alweer doorgeven nu bekend is geworden dat editie nummer vijf voor 15 tot 17 april 2005 gepland staat.
http://www.kindamuzik.net/festival/motel-mozaique/motel-moza-que-2004-in-het-kort/5731/
Meer Motel Mozaique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motel-mozaique
Deel dit artikel: