Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gratis kaarten voor het Roadburn Festival? Schrijf je in voor de nieuwsbrief want KindaMuzik geeft in de nieuwsbrief van 30 maart 3 keer 2 kaarten weg!!
Al eerder vond in de 013 een Roadburn-avond plaats. Toen had de organisatie met onder andere Atomic Bitchwax en Masters of Reality de grote zaal van de Tilburgse poptempel bezet. Na een uitverkochte negende editie in De Effenaar met onder andere Orange Goblin en Monster Magnet breidt Roadburn uit; in alle drie de zalen wordt doorlopend een programma aangeboden met een keur van de huidige doom, stoner, sludge en heavy rock.
Roadburn schotelt het publiek zijn waar voor op drie verschillende podia: Het Spacerock podium (The Choice), de Extra Heavy Stage (de Kleine Zaal) en de heavy 70’s/Garage podium (Batcave). Liefhebbers van alle bokkensprongen die de huidige stonerrock maakt zullen op hun wenken bediend worden deze negende april. Het programma laat de verbazinwekkende diversiteit zien van het wereldje waarin Roadburn een begrip is. Het zal lekker swingen zijn onder de soulvolle en artistieke rock van de Belgische bands Hulk en Hypnos 69 en de desertrock van Brant Bjork and the Bros. Mensen die willen trippen hebben genoeg kans met Neerlands trots Astrosoniq, de trage doomers van Sunn O))) en de ex-Hawkwind leden van Space Ritual. Voor de mensen die liever vaste voet aan de (trillende) grond hebben zijn onder andere Alabama Thunderpussy en High on Fire aangetrokken. Voor elk wat wils dus.
Nog niet overtuigd van de kwaliteit tijdens deze dag? Laat KindaMuzik je hierbij dan tien redenen geven waarom je zaterdag 9 april de trip naar Tilburg moet maken. De eerste reden krijg je hierbij al cadeau: nog nooit stonden er in Nederland zoveel verschillende stoner-, doom- en spacerockbands tegelijkertijd in één ruimte.
ELECTRIC WIZARD (UK)
Na een valse start met hun gelijknamige plaat brak de band bij alle doomfreaks pas door met Come My Fanatics. Loodzware riffs waren de basis, maar vooral de groezelige productie en de onheilspellende sfeer lieten een onuitwisbare indruk achter. Dat dit slechts het begin was werd al snel duidelijk toen het volgens eigen zeggen door Conan de Barbaar geïnspireerde monumentale meesterwerk Dopethrone uitkwam in 2000. Black Sabbath werd ongenadig hard van de troon gestoten als koningen van de doom.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat opvolger Let Us Prey nogal tegenviel. Na het vertrek van de ritmesectie formeerde Justin Oborn een nieuwe band en kwam keihard terug met We Live. De plaat voelt vertrouwd aan, alhoewel er gekozen is voor een toegankelijker en opener, maar niet minder zwaar geluid. De band, die in 2002 Nederland voor het laatst aandeed, zal vast en zeker een verwoestende indruk achterlaten met zijn onvoorspelbare en indrukwekkende show. U bent gewaarschuwd.(MvdH)
» // recensie We Live
» // website
HYPNOS 69 (B)
Hypnos 69 doet zijn naam eer aan. De uitgebalanceerde rock van de vier Belgen is zwaar hypnotiserend. De dromerige gitaarpartijen, toetsen en saxofoon laten je heerlijk wegdoezelen totdat je in het wolkendek bent waarmee de hoes van het laatste album The Intrigue Of Perception opgesierd is. Het is hetzelfde wolkendek waar Motorpsycho en Pink Floyd je al eerder naar lieten opstijgen. Maar regelmatig word je weer met beide voeten op de grond gezet door de hardere uitspattingen en de rauwe stem van zanger Steve Houtmeyers. Dan is het niet alleen maar uitgebalanceerde rock wat Hypnos 69 kenmerkt, maar komt ook de smerigheid naar boven. Het maakt de progressieve stonerrock erg aangenaam om naar te luisteren, op de artistieke manier die we van de zuiderburen gewend zijn. (TH)
» // recensie The Intrigue Of Perception
» // website
SUNN O))) (US)
Rook. Heel veel rook. De schimmen van twee monniken met gitaren zijn nog net te ontwaren voor een muur van versterkers. Traag beroeren ze hun gitaren. Een vloedgolf van geluid slaat je plat. Maar het kan harder. En lager. Zelfs meer rook blijkt mogelijk. Je ziet niks meer, maar je hoort en voelt des te meer. Traag, maar verwoestend dendert de ene na de andere geluidsgolf over je heen. Je voelt je vullingen uit je tanden trillen. Een van monniken heft in religieuze extase zijn gitaar ten hemel. Je hersengolven synchroniseren met het geluid en je krijgt visioenen van hemel en hel verenigd door de magie van de bastoon.
Sunn O))) is de hoogmis van de subbas. Zie het (voor zover de rook het toelaat), hoor het, voél het. Ook jij zal onherroepelijk bekeerd worden. (MtH)
» // recensie The Grimm Robe Demos
» // interview
» // website
ORANGE SUNSHINE (NL)
Ze mogen daar in Eindhoven wel denken dat ze rockcity van Nederland zijn, platenlabel Motorwolf uit Den Haag bewijst anders. Neem nou Orange Sunshine. Drie rockers die op hun tweede plaat Acid=Love Space=Hell klinken als een reïncarnatie van de vroege Yardbirds of Blue Cheer. Maar dan wel een stuk ruiger, warmer, fuzzier én psychedelischer. Maar ja, wat wil je met een band die vernoemd is naar een variant op LSD die immens populair was onder de Amerikaanse militairen in Vietnam ergens begin jaren zeventig.
Bepaald vers is Orange Sunshine dan ook niet. Het debuut Homo Erectus verscheen in 1969, opvolger Acid=Love Space=Hell twee jaar later. Sinds kort zijn ze heruitgegeven en staat het drietal weer op het podium. Meer dan twintig jaar oud of niet, Orange Sunshine blijft onder de bezielde leiding van drummer/zanger Guy Tavaras - ja, die van Bunker én Motorwolf - dé lekkerste rockband van Nederland. Wist je trouwens dat de Duitse electropunker T.Raumschmiere vindt dat Orange Sunshine de beste band aller tijden is? Ik bedoel maar. (TP)
» // recensie Acid=Love Space=Hell
» // website
HIGH ON FIRE (US)
Nadat Matt Pike met Sleep in de vorm van Dopesmoker (ook bekend als Jerusalem) het ultieme statement in geestvernauwende riffrock had afgeleverd, werd het tijd voor iets anders. Dat 'iets anders' kreeg vorm in High On Fire, de band die nieuwe standaarden zet voor de 'power' in powertrio. De als prehistorische donder roffelende oorlogsdrums van Des Kensel vormen het 'Ten strijde!' waarover Pike zijn artillerievuur aan riffs kan loslaten. En als het aankomt op de edele kunst van het riffen, dan wordt Pikes naam regelmatig in een adem genoemd met die van absolute grootmeesters als Tony Iommi en Josh Homme. En alsof het allemaal nog niet massief genoeg was, is op het onlangs verschenen Blessed Black Wings bassist Joe Preston (Earth! The Melvins!) High On Fire nog eens komen versterken. Dat 013 zal vallen staat bij zoveel stootkracht eigenlijk al vast. (MtH)
» // recensie Blessed Black Wings
» // website
ASTROSONIQ (NL)
Het Grootste Geheim van de Nederlandse Concertpodia heet Astrosoniq. Gelukkig zitten bij Roadburn echte kenners die de Osse spacerockers al eerder boekten. Wie Astrosoniq een keer live heeft meegemaakt weet waarom: op het gebied van lang uitgesponnen, maar notenmasturbatie vrije psychedelische hardrockjams is het kwintet nauwelijks te kloppen. Iets wat menige gerenommeerde buitenlandse act die na een ontketend Astrosoniq moest spelen heeft ondervonden. En nu op Made in Oss Astrosoniq de livemagie ook op plaat heeft weet vast te leggen zou eigenlijk niets de verdiende grotere waardering meer in de weg mogen staan. Dus: gaat zien die band en koopt die plaat! (MtH)
» // recensie Made in Oss
» // website
BRANT BJORK & THE BROS. (US)
Brant Bjork is eigenlijk de belichaming van de Californische woestijnrockscene. Niet voor niets is hij één van de oprichters van desertrocklegende Kyuss, een band waarover ook nu, tien jaar na dato, nog gepraat wordt. Later speelde Bjork ook nog in Fu Manchu, die andere legende wanneer het om stoner gaat. Tegenwoordig opereert hij met zijn band The Bros. Die klinken absoluut niet als Kyuss, maar de sfeer en de ritmiek zijn exact hetzelfde. Voor dit soort muziek lijkt de term laidback grooves uitgevonden. Grooves die enkel worden geboren onder de woestijnzon in de befaamde Rancho de la Luna studio. Grooves die zich ergens tussen trancerock en JJ Cale bevinden.
De uiterst sympathieke woestijnrastafari Bjork is al van alles genoemd: de missing link tussen Kyuss en Funkadelic, the Dude, de Peter Tosh van de desertrock en de grote stille kracht achter het massieve Kyuss-geluid. Hij is daarom geheel terecht één van de headliners op het spacerockpodium van Roadburn 10: the Space Ritual. Al is het alleen maar omdat hij van alle zeven ex-bandleden het Kyuss gevoel van toen het dichtst benadert. Dichter bij Palm Desert 1992 kun je vandaag de dag niet komen. (XvA)
» // recensie Local Angel
» // website
HULK (B)
De naam doet vermoeden dat we hier te maken hebben met een aantal zwaargewichten die het podium zullen betreden. Niets is minder waar. De drie bescheiden Brusselaars komen namelijk lang niet zo agressief over als het groene monster. De muziek die het drietal maakt laat daarentegen wel menige concertzaal trillen als stampte een kwade Bruce Banner op de
grond.
De vermenging van zware riffrock, vettige garage en dansbare soul kan op hun nieuweling Cowboy Coffee & Burned Knives... de goedkeuring krijgen van menig rock-‘n-roll zuurpruim. Was hun vorige langspeler Party Time nog teveel een eclectisch geheel, de nieuwe plaat is consistenter. Maar wat wil je met Dave Catching achter de knoppen, en Chris Goss en Brant Bjork als gastmuzikanten. Live hebben ze deze grootheden niet nodig, dan groeit het drietal gezamenlijk uit tot een groot rock-‘n-roll monster. (TH)
» // recensie Cowboy Coffee & Burned Knives...
» // Next Big Thing
» // website
SPACE RITUAL (UK)
Drie jaar geleden ging de eer naar Chris Goss en zijn Masters of Reality. Hij sloot het hoofdpodium van Roadburn 8 af met in zijn band Josh Homme en Nick Oliveri (toen nog beiden Queens of the Stone Age). Vorig jaar was het de beurt aan stonerrock pionier Dave Wyndorf en zijn Monster Magnet. Dit jaar gaan we nog verder terug in de tijd met spacerock legende Space Ritual. Deze band werd pas in 2001 opgericht, maar je moet weten dat het hier vrijwel de gehele originele line-up van Hawkwind (1969-1977) betreft.
Nik Turner, Hawkwind-lid van het eerste uur, besloot namelijk met zijn vrienden van de originele line-up oude tijden te doen laten herleven. Turner schreef samen met Dave Anderson ‘Masters of the Universe’ en ook deze spacerock legende zal op het Roadburn podium staan. Net als Mick Slattery (gitaar, Hawkwind founding member), Terry Ollis (drums, Hawkwind founding member) en John Greves (ex-Captain Lockheed and the Starfighters, een band die fraai is gecovered door Monster Magnet). En alsof deze imposante rij muzikanten nog niet genoeg is hebben de heren aangekondigd hun originele ’69 apparatuur over te laten komen en een set te spelen die de hoogtijdagen van Hawkwind doet herleven. Dat kan niets anders dan een waar Space Ritual worden, zeker omdat Monster Magnet gitarist en Roadburn fan Ed Mundell enkele nummers mee gaat spelen. (XvA)
» // website
» // EEN TRIP TERUG IN DE TIJD: DE VOOBEREIDINGEN VOOR ROADBURN 9
Voor de vorige editie van Roadburn zocht KindaMuzik contact met Roadburn-medewerker Xander77. Hij gunde ons een kijkje bij de voorbereidingen van Roadburn 9
http://www.kindamuzik.net/festival/roadburn/voorbeschouwing-roadburn-anniversary-edition/8981/
Meer Roadburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roadburn
Deel dit artikel: