Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het grote evenementencomplex, dat nog steeds tussen de bomen verscholen ligt, is met zijn donkere wandelgangen en kille buitenkant een zéér ongewone locatie voor een rootsfestival. Toch wordt hier Take Root al sinds 1998 op de eerste zaterdag van oktober georganiseerd en is het daarmee één van de oudste festivals op dat gebied. De laatste jaren is het festival met tweeduizend bezoekers steevast uitverkocht.
Take Root is daarnaast – samen met het populaire Blue Highways in Utrecht en het flink gegroeide Roots of Heaven in Haarlem – een naam die ook bij veel buitenlandse artiesten een belletje doet rinkelen.
Ryan Adams, de onbetwiste hoofdact van dit jaar, liet eens in een interview ontvallen dat hij het als soloartiest niet meer ziet zitten om op countryfestivals op te treden. Voor Take Root maakt hij dus blijkbaar een uitzondering – al sluit dit optreden ook weer mooi aan op zijn inmiddels uitverkochte concert in Paradiso.
Naast de voormalig zanger van Whiskeytown staan er nog een paar grote namen op het menu, waaronder Luka Bloom. De Ierse bard zou op ieder ander countryfestival de spreekwoordelijke vreemde eend in de bijt zijn. Niet op het Assense festival, waar ieder jaar wel een aantal artiesten staat dat niet uit de Verenigde Staten komen en niet uitsluitend in authentieke country of blues grossieren.
Take Root lijkt er juist een sport van te maken om ook zoveel mogelijk Scandinavische, Canadese of een heel enkele keer ook Nederlandse acts (Stuurbaard Bakkebaard) binnen te halen. Vorig jaar waren we er getuige van dat dit ook wel eens verkeerd kan uitpakken, zoals bij de afsluitende Noorse zanger Emmerhoff, die het nodig vond om met zijn begeleidingsgroep The Melancholy Babies snoeiharde glamrock te brengen. De grote zaal liep niet eerder zo snel leeg, om massaal naar huis of stamcafé De Witte Bal af te zakken.
Gelukkig bewees de eenzame zanger/liedjesschrijver Thomas Denver Jonsson eerder dat er ook Noordelingen zijn die wel kunnen overtuigen. Het moet wel gezegd worden dat dergelijke verassingen vaker opduiken in de intieme akoestische zaal dan op de twee grote festivalpodia in de hoofdzaal.
De organisatie achter Take Root houdt in ieder geval van uitdagingen. Van vertrouwde acts als Boris McCutcheon en Neal Casal is onderhand wel bekend wat ze doen – al zijn die bekende namen natuurlijk mooi meegenomen.
De verrassingen komen echter opnieuw uit het verre Noorden. Vreemde Scandinavische namen als Odd en Teitur moeten het gaan afleggen tegen het hobbyproject van de knauwende excentriekelingen Jim White en Johnny Dowd, genaamd Hellwood, en eveneens tamelijk jonge artiesten als Hobotalk uit Schotland en de melancholische rocker Kelley Stolz. Verder is er ook een Canadese zangeres, genaamd Rachelle van Zanten, waarvan eigenlijk niemand nog precies weet wat we van haar kunnen verwachten.
Zo staat er wederom een programma met twaalf acts, waarmee het zowel kan vriezen als dooien in ijshal De Smelt.
http://www.kindamuzik.net/festival/take-root/take-root-het-wordt-opnieuw-vriezen-of-dooien-in-ijshal-de-smelt/13954/
Meer Take Root op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/take-root
Deel dit artikel: