Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ode aan The Serenes
Dit optreden alleen al is genoeg reden om naar het eilandje in recreatiegebied De Groene Ster te komen. In 1990 verscheen Barefoot and Pregnant van The Serenes, misschien wel de beste Nederlandse gitaarplaat ooit, het is een klassieker. De gevoelige, aan de Friese natuur refererende sombere teksten over relaties, omlijst het viertal uit Joure met prachtig melancholiek twinkelende klanken tussen The Chills en R.E.M. Het label Excelsior brengt de plaat opnieuw uit en om dit heuglijke feit luister bij te zetten, spelen muzikanten uit deze stal zoals Anne Soldaat, Jelle Paulusma, Jacco de Greeuw, Maurits Westerik plus het volledige, aan The Serenes schatplichtige William Seen's Transport Music de plaat van begin tot eind. Een uniek eerbetoon aan een unieke band.
Pinkunoizu
Van de muziek die het Deense drietal Pinkunoizu maakt, valt weinig chocola te maken, maar dit dien je vooral als compliment te beschouwen. De caleidoscopische klanken gaan op de laatste, titelloze ep van esoterisch gezweef naar twangy filmmuziek, terwijl op het voorgaande Free Time! bijvoorbeeld afrobeat, folktronica of relaxte surfklanken voorbijkomen. Ze gooien alles in een psychedelische centrifuge met als resultaat pure opwinding of weldadige ontspanning. Wie muzikaal avontuur én geestverruiming zoekt, vindt het bij Pinkunoizu.
The Black Atlantic
Het Groningse The Black Atlantic is perfect op zijn plaats tussen het natuurschoon van De Groene Ster. De neofolk van de eveneens veel in het buitenland toerende band heeft een dromerige ontspanning die eerder uitstekend werkte tussen de bomen op het Vlielandse Into the Great Wide Open. Toch weten ze op het podium het contrast tussen ingetogen en ontladend uitstekend te benutten, met fraaie samenzang, akoestische en elektrische gitaar, en voorzichtig naar postrock neigende gruisgeluiden. Met als gemene deler een melodieuze pracht waar je stil van wordt, zoals bleek op de sublieme laatste ep Darkling, I Listen.
William Seen's Transport Music
Een van Neerlands beste gitaarplaten van 2012 is Can I Sit Here andAbsorb? van het Friese William Seen's Transport Music. In twaalf even traditionele als vindingrijke songs speelt de band met de melodieuze erfenis van Nederlandse gitaarankerpunten als Daryll-Ann of Johan, en Amerikaanse begrippen als The Byrds of Big Star. Toch hebben de vier geen oogkleppen op, want countryrock en indiefolk à la The Jayhawks en Fleet Foxes doen eveneens een flinke muzikale duit in het zakje. De plaat is een prachtig georkestreerd geheel van twinkelende gitaarlijnen, schitterende samenzang en het juiste instrument op het juiste moment, zoals piano, orgel of pedalsteel. Live wordt het vast net zo mooi, zeker wanneer de contrasten tussen uptempo pop en verstilde dromerigheid uitmonden in shoegazeachtige gitaaruitbarstingen.
Fair Ohs
De vorige plaat van Fair Ohs uit Oost-Londen heette zeer toepasselijk Everything Is Dancing, want dansbaar ís de mix van onder andere West-Afrikaanse funk, jarenzestigpsychedelica en punk. In nummers die zijn overladen met zon en in teksten die gaan over zwaaien naar boten, zwemmen in de zee en herinneringen aan de Indian Summer, doen ze denken aan Fool's Gold of Ganglians. Op de nieuwe plaat Jungle Cats verkennen ze nieuwe muzikale grenzen, maar de ontspanning waarmee ze de songs spelen, blijft. Het lijkt Fair Ohs weinig moeite te kosten om alle invloeden samen te brengen tot een zomerse dansplaat met een bite waarmee ze op het podium eveneens een feestje bouwen. Een knappe jongen die bij Fair Ohs de drang om te gaan dansen onder controle houdt.
Daily Bread
Na de komst van een nieuwe toetsenist was het ineens over met de sexy garagedance van Daily Bread. Toch houdt de talentvolle band het dansen vast, maar nu met stevig op New Order en The Cure lijkende synthwave, waarmee ze ook aan de deuren van het buitenland rammelen. Kimberly van der Velden is donker en stijlvol gekleed en een ventilator laat haar blonde haren flink wapperen, zodat ze aardig op weg is richting podiumdiva. Met een zorgvuldig opgebouwde set vol sfeervolle maar ook lichtvoetige muziek was Daily Bread een van de hoogtepunten van Noorderslag.
BlackboxRed
Het Friese jongen-meisjeduo BlackboxRed ontdoet zich steeds meer van het Blood Red Shoes-juk. Natuurlijk lijken ze nog wel op de Engelse herrieschoppers, maar de nummers worden steeds beter en als iets eigens doen ze er steeds meer electrodeunen bij. Daarnaast wordt het rauwe Friese randje dat ze aan hun op blues en grunge gefundeerde lawaai toevoegen, steeds dikker. Dit voorjaar toerden ze zeer succesvol in het voorprogramma van Claw Boys Claw en de debuutplaat is in aantocht. Energiek en verschroeiend gaat het worden, dit optreden.
http://www.kindamuzik.net/festival/welcome-to-the-village/zeven-tips-voor-welcome-to-the-village/24149/
Meer Welcome to the Village op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/welcome-to-the-village
Deel dit artikel: