Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bandjes kijken op Eurosonic is leuk, maar de zoektocht naar de beste afterparty is misschien nog spannender dan het hele festival bij elkaar. Het jaarlijkse bowlingfeest van boekingskantoor Double Vee is inmiddels uitgegroeid tot een van de populairste nachttradities van het festival en ook Baxter Dury is uitgenodigd. Lichtelijk aangeschoten speelt hij snel drie nummers in de lobby, voordat hij KindaMuzik te woord staat.
"We hebben net twaalf uur in een auto gezeten. Vervolgens werd ik naar deze bowlingbaan gereden en moest ik optreden. Nu zit ik hier een interview te doen. Geen optimale arbeidsvoorwaarden hoor", lacht Dury met een biertje in zijn hand. Hij ziet er moe uit. "Het optreden net was belabberd, dat weet ik. Morgen op Eurosonic gaan we voor de herkansing, dan kunnen we tenminste soundchecken."
Noodzaak
Na het uitbrengen van Happy Soup heeft Dury nauwelijks rust genomen. De veertigjarige zanger trad bijna dagelijks op. "Ik vind het belangrijk om zoveel mogelijk te spelen. Liefst op iedere hoek van de straat. Ik heb zelfs in Israël opgetreden en daar is maar één poppodium. En er zijn nog zoveel plekken waar ik mijn muziek wil laten horen. Ik ben de komende twee weken in Nederland om te spelen. Moet je nagaan hoe lang je met de hele wereld bezig bent."
Dury geeft toe dat zo'n druk schema misschien iets te veel van het goede is. "Het spelen is leuk, maar je leeft ongezond en volgt rare ritmes. Je drinkt bijvoorbeeld elke dag bier, dat zou me echt niet gebeuren als ik een maandje thuis zat." Ook de kwaliteit van de shows kan er onder lijden. "Soms speel ik slechter omdat ik moe ben. Het publiek kan je dan wel schieten. Als performer voel je dat feilloos aan. Ik probeer dat dan een beetje te negeren."
Kritiek
Dat Dury inmiddels al wat alcohol achter de kiezen heeft, maakt het gesprek wat losser en persoonlijker. Uit zichzelf begint hij over recensies en kritiek die wordt geuit op zijn muziek. "Er zijn twee dingen die je kan doen met recensies: ze zo snel mogelijk verteren en verder gaan met je leven óf alles lezen, geloven en je werk erdoor laten beïnvloeden. Van dat laatste ben ik geen fan. Ik ben al onzeker van mezelf, dus van kritiek wil ik zo min mogelijk weten."
Aan Dury's spraakwaterval lijkt een eind te komen. Onderuitgezakt en doodmoe zit hij op het bankje van de bowlingkleedkamer. Wederom uit zichzelf haalt hij een onderwerp aan waar menig muziekjournalist direct zijn zinnen op zet: zijn wereldberoemde vader Ian Dury van The Blockheads, die in 2000 overleed aan kanker. "Ik ben blij dat je niet over mijn vader bent begonnen", zegt hij.
De zoon van
"Ik word er moe van dat alle media mijn naam in één adem noemen met die van mijn vader. Zonder eerst iets te vragen over het album waar ik zo hard aan heb gewerkt, beginnen ze over mijn vader en zijn dood. Of hij veel invloed had op mijn muziek en dat soort dingen." Dury valt kort stil. "Natuurlijk had ik een vreemde jeugd en had zijn dood een grote impact op mijn leven. Maar muzikaal sta ik op mijn eigen benen en teer ik niet op zijn successen. Ik wil niet meer over mijn vader praten als het over mijn muziek moet gaan."
En als journalisten het toch over zijn vader willen hebben? "Dan geef ik subtiele hints - ik heb inmiddels heel wat trucjes. Soms ga ik heel langzaam spreken, zodat het ongemakkelijk wordt. Vaak snapt de journalist dan wel dat hij moet stoppen." Dury slaat de laatste slok van zijn biertje achterover en gaat rechtop zitten. Is dat ook een trucje, ditmaal om aan te geven dat het interview er op zit? "Ik moet echt naar mijn hotel, voordat ik letterlijk omval van de slaap", zegt hij met bloeddoorlopen ogen.
Bovenste foto door Remco Brinkhuis
http://www.kindamuzik.net/interview/baxter-dury/baxter-dury-wil-niet-meer-over-zijn-vader-praten/22497/
Meer Baxter Dury op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/baxter-dury
Deel dit artikel: