Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals veel andere artiesten - Arctic Monkeys en Lily Allen bijvoorbeeld - volgde Das Racist een weg naar succes die steeds gebruikelijker wordt: gratis publiciteit via het internet. In tegenstelling tot de meeste collega's met een vergelijkbare strategie had Das Racist heel wat over voor die kosteloze aandacht. Om de pijn te verzachten, noemde de groep de eerste twee gratis te downloaden albums voor het gemak maar even 'mixtapes'. Die mixtapes bevatten een handvol onnozele maar razend slim bedachte hits, zoals 'You Oughta Know', 'Rainbow in the Dark' en 'Combination Pizzahut and Taco Bell', de belachelijkste van allemaal. En zo was Das Racist al zeer populair voordat de release van het eerste officiële album in september vorig jaar een feit was.
Professionele rappers
Of het überhaupt zin heeft om een band met zo'n knotsgek cv serieuze vragen te stellen, wordt al snel duidelijk. Het interview loopt uit op een (zeer oneerlijke) touwtrekwedstrijd met de drie New Yorkse rappers en de heren moeten met een sporadisch "cut the crap" tot de orde worden geroepen wanneer het speeltuingehalte iets te veel de overhand dreigt te krijgen.
Met zo'n opmerkelijke naam en zo ongeveer de meest nihilistische teksten uit de hele scene, schept Das Racist hier en daar nogal wat verwarring. Is het drietal het eigenlijk eens met Grandmaster Flash dat het bij hiphop draait om the message? Kool A.D: "Wij hebben gewoon een hoop lol en tegelijkertijd verspreiden we algemeen geaccepteerde boodschappen als 'wees aardig voor mensen' en 'wees niet racistisch'. We zijn voornamelijk voor de lol begonnen maar het is inmiddels een carrière geworden en we zijn nu professionele rappers die dit doen om brood op de plank te krijgen en de huur te betalen. Wat de inhoud betreft: alles kan op een politieke manier geïnterpreteerd worden, maar wij nemen geen officieel standpunt in."
Zelfbewustheid
Veel bands kampen na het bereiken van hun eerste successen met aanzienlijke druk van buitenaf. Net wanneer de onzin de overhand dreigt te krijgen, zoals zo vaak tijdens dit gesprek, begint Das Racist onverwachts over de zelfbewustheid die de afgelopen jaren om de hoek kwam kijken door de vloedgolf aan media-aandacht. Heems: "We beleven het creatieve proces van muziek maken nog steeds op dezelfde manier. Mensen houden van onze muziek omdat we er lol in hebben, dus proberen we die lolfactor er altijd in te houden. Het wordt wat moeilijker wanneer je je constant realiseert dat alles wat je doet en zegt onder een vergrootglas wordt gelegd. Maar gelukkig hebben we het afgelopen jaar zo hard gewerkt dat we daar gewoonweg niet de hele tijd mee bezig konden zijn. We nemen het dus zoals het komt. Wellicht denken we volgend jaar wel: wat hebben we in vredesnaam gedaan?" Dap: "En we hebben nog heel wat jaren in het verschiet waarin we spijt van dingen kunnen hebben."
Na deze fase van serieuze contemplatie is het weer tijd voor Das Racist om, jawel, te rebelleren. Het onzin-imago moet natuurlijk wel een beetje overeind blijven, dus vooruit dan maar. Ze willen het over het leven van hippo's, ofwel nijlpaarden, hebben wanneer de hiphopcultuur ter sprake komt. En natuurlijk mag het ook best even over magicians gaan als het onderwerp hun leven als musicians is. Als de wietlucht dan eindelijk een beetje begint weg te trekken, moet Dap even kwijt hoezeer hij zich stoort aan de steeds terugkerende berichten in de media dat hiphop in het slop zou zitten. "Mensen willen dat hun artikelen zo veel mogelijk gelezen worden, dus zeggen ze soms rare dingen als 'hiphop is dood'. Dat is iets wat je om de drie jaar ziet terugkomen." En dan blijkt ineens hoe voorspelbaar Das Racist soms is; direct na zijn enigszins serieuze uitspraak bedenkt Dap zich: "Hiphop is geen plant, dier, bacterie of mens, dus het kan helemaal niet dood gaan."
En cashen maar
De vraag of Das Racist eigenlijk wel eens iets bijdraagt aan de ontwikkeling van hiphop wordt bevestigend beantwoord. Dat doet het drietal namelijk door niet te gierig te zijn. Kool A.D.: "Ik geef zo tussen de honderd en tweehonderd dollar en dat iedere maand." Nu hun eerste commercieel uitgebrachte plaat in de schappen ligt, kunnen de bandleden zich dat gelukkig makkelijk veroorloven. Waarom de eerste twee mixtapes nooit commercieel zijn uitgebracht, is eenvoudig te verklaren. Heems: "Er zaten te veel samples in die ons in de problemen zouden brengen en daar hadden we de tijd en de gerechtelijke middelen simpelweg niet voor. Maar het lijkt wel alsof mensen je pas helemaal serieus nemen als je je muziek verkóópt, wat natuurlijk belachelijk is. Maar goed, het was voor ons wel een reden om een album uit commercieel oogpunt te maken en daarbij negeren we maar even het feit dat de meeste artiesten helemaal geen geld verdienen met hun platen. We hopen in ieder geval dat iedereen zijn bek nu houdt."
http://www.kindamuzik.net/interview/das-racist/das-racist-de-kunst-van-het-lol-maken/22456/
Meer Das Racist op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/das-racist
Deel dit artikel: