Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Debuutplaat Strange Fruits and Undiscovered Plants van DeWolff is onlangs bij de platenboer verschenen. Maar eigenlijk was de hype er al ruimschoots voor de plaat. Mede dankzij een aantal optredens in De Wereld Draait Door, tegenwoordig hét medium voor doorbrekend Nederlands talent, verwerft het jeugdige stel muzikanten al razendsnel de nodige faam. Robin Piso vertelt: "Het feit dat wij daar al drie keer te gast zijn geweest heeft ons zeker meer media-aandacht gegeven. Maar onze optredens hebben wij niet alleen hieraan te danken. Ons management heeft los daarvan al veel shows geregeld." Pablo van de Poel vult aan: "De Wereld Draait Door is heel belangrijk: je bereikt in één minuut zoveel mensen tegelijk! Het is de beste reclame die je kunt hebben."
Jaren zestig
Mede door het typerende Hammondgeluid is de invloed van de jaren zestig duidelijk te merken in de muziek van DeWolff. Piso, de Eindhovense TU-student die het orgel maniakaal mag bespelen, gaat daarin zelfs nog een stukje verder. "De liefde voor dit instrument (of deze machine) is bij ons allemaal ontstaan door het luisteren naar bands die het hammondorgel een hoofdrol laten spelen in hun nummers. Ik heb een iets diepere band hiermee. Zo heb ik mijn huis vol staan met half uit elkaar hangende orgels. Zo wil ik ook de complexiteit binnen in het apparaat leren kennen."
Toch zijn de Limburgers niet door hun ouders gaan luisteren naar de jaren zestig. Sterker nog, ook al gingen ze door hun eigen vader naar muziek luisteren, Pablo en Luka ontdekten de muziek van bijvoorbeeld Jimi Hendrix eerder dan hij. "Tegenwoordig zijn de meeste hitjes al na een week vergeten terwijl de muziek uit de jaren zestig nog steeds gedraaid wordt. Maar we luisteren alle drie zeker ook naar hedendaagse bands. We zijn erg beïnvloed door bands als Black Mountain, The Black Keys, The Black Crowes, Jon Spencer's Blues Explosion en Beck", aldus de vocalist. Toch geldt ook in de songteksten duidelijk de invloed van een jaar of vijftig geleden: "De teksten zijn erg psychedelisch. Er wordt veel beschreven in plaats van dat er echt gehandeld wordt door een persoon."
In de eerdergenoemde jaren zestig was de wisselwerking tussen politiek-maatschappelijke problemen en popmuziek een stuk groter dan vandaag de dag. Toen vormde muziek een flinke tegenbeweging, gedragen door een flink deel van de rebellerende generatie van toen. Gevraagd naar hun visie op de vergelijking tussen de jaren zestig en nu zegt Piso: "Het is jammer dat muziek nu een mindere waarde heeft in het leven van een gemiddelde jongere. Voor veel leeftijdsgenoten maakt muziek niet meer zo'n groot deel uit van hun leven. Zo heeft de muziek van tegenwoordig veel minder invloed op de politiek dan in bijvoorbeeld de jaren zestig." Daarna vult hij verder aan: "In de jaren zestig protesteerden jongeren tegen het heersende gezag en hun ouders en stonden ze vrije liefde en het gebruik van drugs voor." Tegenwoordig is het gezag niet meer zo streng, evenals ouders. Softdrugs worden gedoogd en vrije liefde kun je hebben als je wilt. Dus waartegen moet er nu nog geprotesteerd worden? Haha…"
Noel en Liam
Ondanks dat er met Pablo en Luka twee bloedverwanten in de band zitten, is er geen enkele sprake van regelmatig terugkerende broedertwisten. Geen taferelen als bij de immer vechtende Oasisbroers Noel en Liam Gallagher dus. Integendeel, schetst Van de Poel. "Er is bij DeWolff gelukkig geen sprake van het Gallagher-effect! Als broers ben je wel eerlijker tegen elkaar, als iemand iets niet goed doet zeg je het sneller. Je bent zo minder snel tevreden en de muziek wordt er beter door. Ook voelen Luka en ik elkaar op de een of andere manier perfect aan, wat ook erg handig is."
Die natuurlijke wisselwerking tussen de gebroeders Van de Poel en de toetsengeluiden van Piso leidt tot spontaan klinkende nummers die uit de bus komen alsof er een geïnspireerde jamsessie gaande is boordevol improvisatie. Volgens de zanger, die studeert aan het conservatorium in Amsterdam, is dat niet verwonderlijk. "Veel van onze nummers ontstaan door middel van jamsessies in de repetities of tijdens soundchecks. Live zijn we sowieso wat vrijer in hoe we onze nummers spelen, maar op de plaat hebben we ook stukken aan improvisatie overgelaten. Bijvoorbeeld het stuk dat Pablo opdraagt tijdens 'Birth of the Ninth Sun'."
Voor veel bands is het liedje dan ook een redelijk vaststaand iets als het eenmaal op plaat is gezet. Dat geldt voor DeWolff in veel mindere mate. "We hebben een paar nummers die wel vaststaan: er is een vast begin, couplet, refrein en einde. Maar we hebben inderdaad ook nummers die we bijna elk optreden anders spelen. Dit houdt het voor onszelf ook spannend. Maar het is niet zo dat we die vorm van nummers maken als de absolute manier zien. We zijn allemaal fan van The Beatles en hun nummers - vooral uit de begintijd - hebben meestal juist een heel strak schema: couplet, refrein, etcetera."
http://www.kindamuzik.net/interview/dewolff/dewolff-geen-gallagher-effect/19482/
Meer DeWolff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dewolff
Deel dit artikel: