Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Onze bassist hebben we vlak voor deze tour verloren, dus die rol heb ik nu op me genomen.”, vertrouwt Tim me toe als we elkaar de hand schudden. Verloren? Eruit geschopt heet dat toch? Afgaande op het gegrinnik neem ik aan dat zulks het geval is.
De hype die ten tijde van de debuutplaat Background Music rond de band is ontstaan, loopt min of meer op z'n eind. Na een droomstart is het zaak om de vaart erin te houden. Om te blijven overtuigen. Tim: “We hadden wel in de gaten dat we ineens ‘hot’ waren, maar eigenlijk kon ons dat niet veel schelen. We doen wat we doen. Dat is alles.” Kan het jullie dan niets schelen dat veel mensen zijn afgehaakt en schreeuwen om het hardst dat ze het oude werk zoveel beter vinden? Alex: “Dat is onvermijdelijk als je een plaat uitbrengt die niet exact als de vorige klinkt. Er zijn altijd mensen die het oudere werk beter vinden. Die het cool vinden om te zeggen “De demo was zoveel beter dan alles wat erna kwam.”
Het vrolijke snoephartjes-artwork van de nieuwe CD We’re Down ‘Til We’re Underground valt op, zeker voor een hardcore CD. Brian: “We zijn aan het ontwikkelen, dit is ons volgende station. En natuurlijk zijn we niet zo kwaad meer als voorheen, hahaha. De cover is ironisch van aard. Als je ons niet kent zou je andere muziek verwachten op basis van de cover.”
Over de teksten hebben de muzikanten van Give Up The Ghost weinig zinnigs te zeggen. Die zijn immers van de hand van Wes. Als ik op aanwijzing van Tim over mijn schouder kijk, blijkt Wes ondertussen ook de ruimte binnen geslopen. Ineengedoken en starend naar de grond zit hij op een bankje. Hij heeft geen flauw idee van wat er zich om hem heen afspeelt. Niet echt een open uitnodiging voor een vragenvuurtje.
Give Up The Ghost heeft op het punt gestaan er de brui aan te geven. Men was letterlijk klaar om de geest te geven. De oude naam American Nightmare bleek in het bezit van een andere band. En die band spande een proces aan. Vanwege alle tijd, energie en geld die gemoeid waren met het proces, zagen de bandleden de toekomst somber in. Alex: We’re Down ‘Til We’re Underground is opgenomen in de periode dat al het gezeik om onze naam plaatsvond. Pas nadat de opnames klaar waren hebben we een andere naam gekozen. Toen de tijd echt drong omdat er toch iéts op de cover moest. Ik denk niet dat het hele gedoe ons sterker heeft gemaakt, maar het heeft wel heeft aangetoond hoe sterk we in onze schoenen staan. We hebben laten zien dat die hele affaire ons niet heeft aangetast. Terwijl er veel dingen gebeurd zijn.”
Nieuw!
Brian: “Afgelopen zomer hebben we een pauze van een paar maanden ingelast omdat we de set op basis van Background Music al zo’n twee jaar speelden. Dan zijn er echt wel nummers bij die je liever niet meer speelt. Terwijl de nieuwe opnames ook al bijna een jaar oud waren. We spelen liever geen materiaal dat nog niet uit is. Alex: “Als het publiek de nummers niet kent is de sfeer op het podium ook stukken minder. Vooral bij hardcore geldt dat het publiek en de band één zijn. Het is bijna alsof er geen podium is. Band en publiek zijn er om samen een leuke tijd te hebben. Die sfeer verdwijnt als je met totaal onbekend werk op de proppen komt. Ik hou er zelf ook niet van als ik naar een band ga kijken en ze komen aankakken met een set die voor de helft uit nieuwe nummers bestaat.”
Give Up The Ghost zit tegenwoordig bij een wat groter label en verkeert dus ook in de positie om meer budget op te maken. Zien ze zichzelf groeien naar een groter circuit? “Tsja. Voor veel bands werkt dat zo. Maar wij houden er toch van om bijvoorbeeld zelf te bepalen met welke bands we touren. Het liefst met vrienden natuurlijk.”, beweert Tim. Even later ontkracht hij dit sympathieke statement eigenhandig. “Met wie spelen we eigenlijk vanavond?”
“We hebben geen zin in hoge entreegelden en minimumprijzen voor onze shirts. Daar hebben we nooit mee te maken gehad en dat willen we graag zo houden.”, aldus Alex: “Sommige van die zogenaamde rock clubs willen een percentage van wat we aan shirts en CD’s verkopen. Da’s nogal vreemd als je ’t mij vraagt. We gaan liever buiten staan met onze merchandise.”
23-1
Touren is hard werken, en vooral veel wachten. Legio bands hebben het over 23 uur wachten om één uur op te kunnen treden. Is er in die 23 uur echt zo weinig mee te krijgen van de omgeving? Brian: “Hier in Europa is er een hoop te zien voor ons en we geven onze ogen zo goed mogelijk de kost. Als we vroeg genoeg bij het zaaltje zijn waar we spelen, duiken we na de soundcheck meestal de stad in." Alex: “Als het je geen reet interesseert wat er te zien is, is het makkelijk om de hele dag in een zaaltje rond te hangen en daar later verveeld over te doen. Het is maar net hoe je daar zelf tegenover staat."
Geweld
Australië en Japan staan na deze tour op het programma. Brian: “In Australië ben ik nog nooit geweest. Maar van wat ik hoor gaat het er daar nog steeds toe als in de jaren tachtig. Veel geweld en chaos op shows. Nu wil ik niet beweren dat geweld cool is, maar het hoort wel bij punk.”
http://www.kindamuzik.net/interview/give-up-the-ghost/give-up-the-ghost-geweld-is-niet-cool-maar-het-hoort-wel-bij-punk/4805/
Meer Give Up the Ghost op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/give-up-the-ghost
Deel dit artikel: