Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met The Epigenesis maakt Melechesh eind 2010 indruk door een inventiviteit aan de dag te leggen die nog zelden voorkomt in de metalwereld. Black-, death en thrash metal zijn op een natuurlijke wijze doordrongen van oosterse invloeden. Al geruime tijd woont frontman en belangrijkste songwriter Ashmedi in Nederland. We spreken hem in zijn natuurlijke habitat, een oefenruimte, gelegen op een voor de band typerende locatie: boven een moskee in het hart van de multiculturele samenleving: Rotterdam Charlois.
Vier jaar duurde het maar liefst voor er weer een nieuw albums uitkwam. Wat is er in die tussentijd allemaal gebeurd? "Terugkijkend was het best een stressvolle periode. De lat lag hoog na Ameseries en aan die verwachtingen moesten we voldoen. Ik besloot daar juist niet over na te denken. Ik wilde mezelf geen beperkingen opleggen, maar simpelweg spelen wat in me opkwam. We hebben ons eigen geluid, ons eigen handelsmerk. We proberen ons binnen dat geluid te ontwikkelen. Ieder album heeft daardoor zijn eigen unieke identiteit. Ook de nummers onderling moeten afwisselend zijn."
"Ook hebben we veel getoerd en dat leidt af. Vooral omdat ik voor het grootste deel van de nummers verantwoordelijk ben; tot de drums aan toe. Tussendoor heb ik ook nog een opleiding afgerond. Ik ben realistisch genoeg om in te zien dat je niet voor altijd extreme muziek kunt blijven spelen. Die opleiding komt nadien dus ook nog van pas. Tot slot waren er nog wat persoonlijke strubbelingen: een relatie die tot een eind kwam en een oogoperatie. In de tussentijd bleef ik wel schrijven. Ik vind het ook prettig als er tijd tussen het schrijven van de nummers zit. Daardoor kan ik mij op één nummer focussen en krijgt elk nummer de aandacht en feel die het verdient."
Reflecteert zo'n nummer dan de periode de ervoor ligt? "Misschien, maar niet per se. Melechesh is voor mij een unieke wereld. Uiteraard speelt mijn gemoedstoestand mee in hoe een nummer uiteindelijk gaat klinken. Ik denk echter niet dat ik mondaine zaken, zoals het verbreken van een relatie, toelaat in die wereld. Die wereld is voor mij heilig. Dat verklaart dus zo'n beetje het gat tussen die twee cd's (lacht)."
Dan heb je dus genoeg tijd gehad om materiaal te verzamelen? "Inderdaad, dus het zou zomaar kunnen dat ons volgende album sneller uitkomt. Ook voor The Epigenesis geldt dat veel materiaal al eerder geschreven was. Zo waren delen van 'Defeating the Giants' al in 1995 geschreven. Ik hoorde die rauwe versies terug op een cassette en zei tegen de rest van de band: 'we gaan naar een eersteklasstudio.' Bathory-achtige rauwe black metal wordt normaal gezien niet in een first-class studio opgenomen. Het is dus een soort statement om dat juist wel te doen, omdat het meestal van die kneuterige producties zijn. Waarom zouden wij er niet juist een dynamische, pompende productie aan geven? Met behoud van dat rauwe gevoel en toevoeging van oosterse elementen. Laat echter duidelijk zijn dat wij vooral een metalband zijn. Die oosterse invloeden zijn erin geslopen naarmate ik ouder werd en met andere muziek in aanraking kwam."
Perfecte geometrie en het onverklaarbare
In het nummer 'Sacred Geometry' sluiten tekst en muziek op elkaar aan. Ga je daar bewust naar op zoek? "Nee, soms lopen die dingen zo. Dat nummer heeft inderdaad die perfect geometrische riff, en die bleef ik maar spelen. Een maand of vier later las ik een artikel over Sacred Geometry. Dat veronderstelt dat in alles een bepaalde orde en structuur zit, zelfs in chaos. En dat alles in een geometrisch patroon groeit, zoals planten en kristallen. Zo kwam ik er ook achter dat muziek en wiskunde met elkaar in verband staan. Dat een octaaf onderdeel is van dit uitgangspunt. Daardoor kwam ook die riff weer bovendrijven; die is ook geometrisch. Op een bepaalde manier is dit nummer dus de verwezenlijking van dit uitgangspunt en meteen een goede titel (lacht). De tekst is mijn interpretatie van deze theorie. Ik haal uit van alles inspiratie, uit de metafysica, filosofie en het Sumerische geloof bijvoorbeeld."
Ben je daar dan veel mee bezig? "Ik heb er veel over gelezen en ben er al jaren mee bezig, soms ontdek je dan nieuwe dingen of kom je tot nieuwe inzichten. Het is niet dat ik die dan aanhang, ze interesseren en intrigeren me tegelijkertijd. Sommige dingen die gebeuren zijn nog steeds onverklaard of er heersen theorieën die anders zijn dan de gangbare. Of ik dat geloof? Nee. Maar sommige verklaringen klinken aannemelijker of op zijn minst interessanter en dat houdt mij bezig; het onverklaarbare, en vooral de verklaringen die daarvoor gegeven worden. Zo zou er berekend zijn dat er geen enkel ander leven in het universum mogelijk is dat gelijk is aan het onze. Maar als je dan bijvoorbeeld de Sumerische verhalen leest, ga je daar weer anders over denken. Wat vervolgens weer doorsijpelt in de muziek en mijn teksten."
Nooit volgens de regels
Je hebt dus al die rauwe elementen verzameld, inspiratie opgedaan en je bouwstenen klaarliggen. Dan kies je ervoor om in Istanbul te gaan opnemen? Geen voor de hand liggende keuze. "Nou, we doen het niet altijd volgens de regels. Een blackmetalband beginnen in de heilige stad Jeruzalem is ook niet bepaald gangbaar te noemen (lacht). Ik ben in 2009 voor het eerst in Istanbul geweest. Een geweldige ervaring. Ik wist wel dat er een metalscene bestond, maar werd overweldigd door hoe groot die scene daadwerkelijk is. Je zult je verbazen. Je hebt hier veel concerten en clubs, en veel bands toeren hier dan ook, maar echt nog metalkroegen? Daar is het een levensstijl. Er zijn alleen al dertig kroegen en clubs die rock draaien. En nog eens een vijftal metalkroegen waar je tot in de vroege ochtend kunt doorhalen en om elf uur 's ochtends alweer voor ontbijt terechtkunt (lacht)."
"Turkije heeft sinds de jaren zestig ook een enorme psychedelicascene. Een van de belangrijkste pioniers uit die scene speelt mee op ons album, dat is echt een eer. In Turkije zijn ze dus bekend met onze vorm van metal en rock. Het is een stad waar Oost en West samenkomen. Het ligt op twee continenten, Europa en Azië, en bij klaarlichte dag kun je beide zien. Het is een plaats waar vele stromingen samenkomen, Byzantijns, Mesopotamisch, Ottomaans, Sumerische, noem maar op. Het is een melange van al die smaken. "
Eigenlijk dus de realisatie van wat Melechesh muzikaal vertegenwoordigt? "Inderdaad. Toen ik in Istanbul was, dacht ik: dit is te gek, hier moet ik opnemen. In een interview met een van hun nationale kranten tipte de journaliste mij over de Babajim studio. Toen ik die bezocht, stond er alleen nog maar een betonnen omhulsel. Ik wist echter meteen, hier moet het gebeuren. Wij zijn de eerste band, in metal, die van het Westen naar het Oosten is gegaan om op te nemen. De meeste bands van daar dromen om op te nemen in het Westen. Maar wij dachten vooral: dat hebben we al eens gedaan, laten we eens iets nieuws proberen. We hebben veel vertrouwen in hen gesteld. Soms heb je dat nodig, jezelf overgeven en vertrouwen hebben. We zijn in gesprek gegaan en zij stonden open voor alles. Het bleek ook nog eens een geweldige studio te zijn geworden; een uitmuntende akoestiek en alles tot in de puntjes verzorgd. Net een exclusief hotel (lacht). En ook nog eens in het hartje van de stad. Wat wil je nog meer! De band en het label stelden dus veel vertrouwen in mij en dat was best een zware last om te dragen. Maar het resultaat mag er zijn, ik ben er trots op."
"Ondanks dat moet ik er voorlopig niet aan denken om weer de studio in te gaan. Ik heb er drie maanden gebivakkeerd en die gasten van de studio zijn workaholics. Ze werken soms wel tien uur per dag of draaien dubbele shifts. Het was een intensieve periode waarin ik cafeïnepilletjes nam om het tempo bij te houden (lacht). Maar nadien ben ik op vakantie gegaan. Dat heeft me echt goedgedaan. Niets om je heen dan rust."
"Als bonus hebben we ook nog eens een fotoshoot in Turkije gedaan met een de bekendste fotografen van dat land. Dan heb ik het over een land met ongeveer achtenveertig miljoen inwoners. Hij was bekend met Nuclear Blast en was meteen enthousiast: 'mijn foto's komen nu ook in de metalbladen, niet alleen in van die suffe popbladen', riep hij uit (lacht)."
Dan is alles klaar en sta je aan de vooravond van een tour met Nile. Hoe hadden jullie gedacht deze nummers live te gaan doen? "Dat is niet zo moeilijk. Dit album is geschreven met in het achterhoofd de gedachte dat het ook live uitvoerbaar moet zijn. Dat is het bijzondere aan dit album. Het is trippy, ambient, atmosferisch, organisch en naturel, het rockt en het is toch erg metal. Je kunt er op headbangen. Dus zijn er ook nummers die perfect zijn om live te spelen."
http://www.kindamuzik.net/interview/melechesh/melechesh/21129/
Meer Melechesh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/melechesh
Deel dit artikel: