• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

OPKRABBELEN MET PHOSPHORESCENT

Kleine countrysongs, hypnotiserende samenzang of gedragen rockepossen: Phosphorescent doet het allemaal op oprechte en ontroerende wijze. Op nieuwe plaat Muchacho klinkt de americana van de band rond Matthew Houck moderner, gelaagder en sexier dan ooit tevoren en vinden gebroken mannen en vrouwen troost, met hernieuwde levenslust tot gevolg. "Het is een stand-up-and-play-record en geen lay-down-and-die-record."

Tekst: Dirk Verhoeven

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 22 februari 2013

Toen zijn leven in New York een beetje uit de hand liep, boekte Houck een ticket voor zichzelf en zijn gitaar naar Tulum, Mexico, om daar in een hutje op het strand te schrijven. Als deze muzikant dat doet, is dat geen laffe daad maar een actie van een man die de confrontatie met zichzelf aangaat. Dat resulteert niet in muffe kampvuurliedjes, maar in een treffende, emotievolle sleutelsong ('Muchacho's Tune'). Eerlijk geschreven en gezongen, terwijl muzikaal het begrip 'americana' een welkome, geheel hedendaagse draai krijgt. "Het grote verschil ten opzichte van het opnemen in m'n studio - waarin ik eindeloos kan aankloten - was dat ik in Mexico een week lang mijn focus op het schrijven kon leggen. Door 'uit te checken' uit je eigen stad en leven daar kun je afstand nemen en met een bredere blik bezien waar je nu eigenlijk mee bezig bent: the bigger picture."

Hebberige handen
"De titel had ik al bedacht in New York, maar daar in het zuiden voelde hij natuurlijk aan. Het is een beetje een stoer slang-woord, ik weet eigenlijk niet of het daadwerkelijk dagelijks gebruikt wordt." De Latijns-Amerikaanse term lijkt ook toegepast te worden op jongemannen die weinig deugdelijks van plan zijn. Dat sluit goed aan bij de prikkelende plaathoes waarin Houck hotelkamer en -bed deelt met twee halfnaakte modellen en bij al even uitdagende, in hun oprechtheid naakte tekstfragmenten als "Lay your greedy hands on me" ('Ride On / Right On').

Muchacho kan het vervolg zijn op wat in de popmuziek een break-up-record genoemd wordt, met een hoes die je evenwel kan interpreteren als overspelige veroorzaker van relatieleed als viering van het singlebestaan na de break-up. Een plaat met songs voor mannen én vrouwen die hun hormoonhuishouding niet in bedwang houden, het verprutsen bij hun lief en vervolgens toegeven het verkloot te hebben. Zo ver komt een scheidingsplaat ook, maar Houck neemt een volgende stap. Hij raapt zichzelf en indirect zijn luisteraar op en gaat door met zijn leven. Moving on, muchacho! "Het is exact dat. Het is een stand-up-and-play-record en geen lay-down-and-die-record."

Off the road
"Muchacho gaat over terugkeren naar en je weer verbinden aan een leven met relaties die zich niet on the road afspelen. Ik heb geen vaste agenda als ik een plaat ga maken, maar ik wilde wel een sexier album afleveren dan eerder werk. Je wil daarbij als schrijver dat je songs universeel worden, maar dat kun je niet afdwingen. Je denkt daar aan bij het schrijven en hoopt dat je plaat uiteindelijk deuren opent naar een breder begrip. Ik wacht af of dat met dit album gebeurt. Het werk is niet gedaan. Met poëzie ben je klaar als het gedicht af is. Nu ja, je moet nog nadenken over hoe het in een boek terechtkomt, maar dan ben je er. Een song is op die manier nooit 'klaar'. Je zoekt de beste manier in woorden en muziek om het initiële idee achter een song over te brengen en - ook live - overeind te houden. Dat heb ik hier gedaan door laag op laag te leggen, ook omdat de songs té direct en persoonlijk zouden zijn als ik ze op louter een gitaar had gespeeld."

"Ik heb het nodige aan platen gemaakt hiervoor. Ik denk dat mijn geëxperimenteer dat voorafging aan de voorgaande twee albums To Willie en Here's to Taking It Easy genegeerd werd in de media. Er werd vooral gefocust op de country. Voor mijzelf ga ik met deze nieuweling terug naar mijn 'normale' manier van werken: experimenteren in de studio. Deze plaat is als een sculptuur gemaakt, hoofdzakelijk in de studio. Laag op laag en dan dingen wegbikken, kijken wat er gebeurt. Ik maakte het sculptuur, nodigde de bandleden uit, zij voegden toe en dan trokken we er lagen af."

Dat de media vooral de blik gericht houden op het countrygehalte van Phosphorescent roept Houck ook wel over zichzelf af. Het wonderschone alt.country-eerbetoon aan Willie Nelson is alweer een paar jaar oud, maar op Muchacho komt een andere cowboylegende voorbij. Single 'Song for Zula' begint met de zinsnedes "Some say love is a burning thing / That it makes a fiery ring." "De 'Ring of Fire'-quote heb ik er niet hyperbewust ingestopt, ook al komt deze direct van Johnny Cash. Ik schreef dat lied en het was natuurlijk dat dat een vervolgzin moest zijn. Kunst is een voorname bron van invloed. Je gebruikt het en hoopt dat het uiteindelijk allemaal ergens op slaat. Ik weet niet zo bar veel over muzikale traditie, ik wil ook niet opvoeden, maar ik waardeer het als dat een bijeffect is."

http://www.kindamuzik.net/interview/phosphorescent/opkrabbelen-met-phosphorescent/23722/
Meer Phosphorescent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/phosphorescent