• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Villagers: "Ik voel me naakt zonder de muziek"

Het gaat snel met Villagers. Conor O'Brien - hij ís Villagers - zette met Becoming a Jackal een puike plaat neer, die hij nu met zijn begeleidingsband uitbouwt tot een groter geheel. Want een liedje moet blijven groeien. Net als een band. "Het schrijfproces van elk liedje is een compromis. Het is nooit af, maar je moet het op een bepaald moment aan het publiek tonen."

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 15 november 2010

Het is een druilerige herfstzaterdagmiddag als Conor O'Brien aankomt bij poppodium Doornroosje. De avond ervoor werd een succes op London Calling, en dat blijkt tot in de late uurtjes gevierd te zijn. O'Brien: "Het was echt goed, ik heb er enorm van genoten. Het publiek en de band vonden elkaar, het werd zelfs een beetje wild." Een avond als deze is anders. "Optredens waar mensen speciaal voor ons komen zijn zeker anders. Mensen luisteren beter naar de woorden en naar de subtiliteiten van de muziek. Ik kan me dan echt gelukkig voelen."

Nu de songschrijver veel van huis is, voelen zijn eigen nummers vaak als een soort van thuis. "Toen ik de nummers schreef, was ik volledig op mezelf aangewezen. Dingen veranderen, nu is de band het centrum. Dus nu zijn de liedjes mijn thuis. De nummers veranderen steeds, met kleine toonaanpassingen. Ik denk dat we ons nu stevig aan het vestigen zijn als een band. Dat maakt sommige shows heel boeiend, maar soms moet ik het daardoor ook juist een beetje losschudden. We moeten niet op onze lauweren rusten, maar juist blijven veranderen."

Hermann Hesse
"We passen onze manier van spelen vaak aan op het publiek en op de ruimte waar we spelen. Veel heeft te maken met die ene persoon waarop je focust als je een liedje zingt. Ik heb in de gaten wanneer mensen luisteren. Ze zitten soms niet in een nummer en je probeert ze er dan in te trekken, het hele concert lang. Dan vergeet je helemaal dat er andere mensen zijn die er wél in zitten. En dan heb je het gevoel dat je hele show een mislukking is. De beste shows zijn de shows waar je gewoon voelt, niet nadenkt. Als de energie uiteindelijk dan op en neer gaat, dan wordt het soms bijna new agey."

De vriendelijke O'Brien is een fanatiek lezer, hij is een bewonderaar van Hermann Hesse. "Ik las Der Steppenwolf pas nadat ik dit album gemaakt heb. Mijn belangrijkste invloed was Narziss und Goldmund van Hesse. Ik had het halve album geschreven en ik had wat ideeën, en ik geloofde niet echt in ze. Toen las ik dat boek, dat paste echt bij de dingen die ik al geschreven had. Het blies me van mijn sokken en ik maakte prompt het album af. Ik had 'Becoming The Jackal' - het liedje - trouwens al klaar voordat ik überhaupt iets van Hesse gelezen had. Ik had zelfs het hoesontwerp al klaar. Ik wist hoe het er uit ging zien. Zes maanden daarna las ik Hesse en dat hielp me de rest van de nummers te schrijven. Maar Narziss und Goldmund is beter dan Der Steppenwolf, beter ook dan Siddharta. Het is zijn meesterwerk."

Gedachten zijn de vijand
Schrijven is een passie, maar hij zou zich verloren voelen zonder muziek. "Voor mij kwamen de woorden pas na de muziek. Woorden waren niet echt belangrijk voor me. Ik zou me naakt voelen zonder de muziek. Zelfs als ik woorden in mijn notitieboek schrijf, laat ik ze niemand lezen zonder dat er muziek onder staat. Het schrijven van een boek vereist een zeer specifiek persoon en ik weet niet zeker of ik zo'n persoon ben. Ik houd het voorlopig bij muziek."

Een kunst die O'Brien wel beheerst is het maken van illustraties. Zo ontwierp hij het artwork van Becoming a Jackal helemaal zelf. "Het ziet eruit als Guernica, niet? Ik vind Jeffrew Lewis, de Amerikaanse antifolkzanger, heel erg tof. Hij combineert zijn liedjes met zijn striptekeningen op het podium, bijna zoals in de Dylan-video. We denken wel over het openen van de show met een beeldscherm. Maar ik weet niet nog niet of ik grotere aspecten in de show wil betrekken."

Uiteindelijk draait het bij Villagers namelijk puur om de liedjes. En die komen vanzelf, zonder er bewust over na te denken, zegt O'Brien wanneer hij gevraagd wordt naar de droom als terugkerend thema in de nummers. "Weet je, gedachten zijn de vijand als je een liedje probeert te schrijven. Je moet jezelf verrassen en verliezen. Ik vind het moeilijk te bediscussiëren op een logische manier, want ik dacht ook niet logisch tijdens het schrijfproces. Natuurlijk zijn er stukken waarover je wel nadenkt, het structureren. Maar de feitelijke fundamenten, het gevoel waarom je het doet, dat is niet uit te leggen. En dat is nou net waar je het meest over bevraagd wordt."

http://www.kindamuzik.net/interview/villagers/het-gaat-snel-met-villagers-conor-o-brien-hij-s-villagers-zette-met-becoming-a-jackal-een-puike-plaat-neer-die-hij-nu-met-zijn-begeleidingsband-uitbouwt-tot-een-groter-geheel-want-een-liedje-moet-blijven-groeien-net-als-een-band-het-schrijfproces-van-elk-/20904/
Meer Villagers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/villagers