Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Laurence Bell is de oprichter van Domino. Na enige jaren werkzaam te zijn geweest bij kleine Engelse labels kwam hij zonder werk te zitten. En aangezien hij geen andere geschikte baan kon vinden, besloot hij zelf maar een label op te richten. Met de ervaring die hij had en met het oog op de muziek waar hij van hield startte hij Domino Records in oktober 1993. De eerste band die hij tekende was Sebadoh. Via hen kwam hij bij zijn tweede signing Royal Trux terecht. Hiermee stond ook de koers vast die het label de eerste jaren voer: Amerikaase lo-fi die meestal verbonden was aan het Drag City-label. Niet al te gemakkelijk om voor die muziek tijdens de britpophausse de distributie en promotie te verzorgen: "Ja, bij de Engelse pers ben je dan niet snel geliefd. Bijna alles wat Brits was werd toen de hemel ingeschreven. Het was een erg patriottische tijd. Toch is gebleken, en dat wordt de komende jaren nog wel duidelijker, hoe belangrijk en goed die Amerikaanse underground toen was. Bands als Smog, William Oldham en Pavement zijn van grote waarde geweest. En we werken nog steeds met hen of afsplitsingen ervan samen." Naast indie komen we bij Domino ook steeds meer elektronica tegen van gerenommeerde acts als Mouse On Mars en Four Tet. "Ja, hoewel dat geen bewuste keuze is hoor. We brengen gewoon dingen uit die we goed vinden. Er is ook geen Domino-sound. Ik denk dat tussen alles in onze catalogus wel een lijn te trekken is, maar om er een benoeming aan te geven is vrij lastig. Het is in ieder geval anders en er zit een zekere experimenteerzucht in."
Zoals elk label wordt ook Domino overladen met demo's van artiesten die op een platendeal zitten te wachten. Dit tot vervelens toe, wat Bell betreft: "Via een demo hebben wij nog nooit iemand getekend. Nieuwe artiesten ontdekken we meer via via. Vrienden tippen je weleens, je leest wel eens wat en vooral bij optredens kom je soms leuke dingen tegen. Sowieso zijn de live-kwaliteiten van een band erg belangrijk voor ons. Bands moeten ook gewoon in eigen beheer een album opnemen en veel zelf doen. Als je eigen initatief toont beginnen wij pas echt geïnteresseerd te raken. Of we moeten natuurlijk met iets uitzonderlijks te maken hebben. Het is ook één van de leukste aspecten van dit werk, om een groep te ontdekken, hen in de studio te begeleiden en dan het album uitbrengen." Of hij spijt heeft van artiesten die hij niet getekend heeft om wat voor reden dan ook doet Bell geen uitspraak. Na enige aarzeling wil dan toch toegeven dat hij Arab Strap toch liever niet had laten lopen.
De laatste bands die nieuw zijn in de Domino-stal zijn het Schotse Franz Ferdinand en The Blueskins uit Engeland. Eerstgenoemde lijkt op een serieuze versie van Electric Six: punkige rock die het op de dansvloer ook goed doet. Over The Blueskins steekt Bell een verhaal af dat vergelijkbaar is met dat van Eastern Lane: jonge leeftijd, afkomstig uit een geïsoleerd dorpje uit het noorden van Engeland en daardoor ook zonder enige invloed van buitenaf hun eigen ding doen, wat tot unieke muziek leidt. Maar nog zo'n Eastern Lane, zitten we daar eigenlijk op te wachten? Eén is eigenlijk al teveel. Na het horen van de binnenkort te verschijnen single 'User Friendly' weet men echter wel beter. De drie nummers daarop zijn met hun punky inslag, stoere riffs, bluesy feel en energieke zang zo opwindend en aanstekelijk als wat. Het is volgens Bell echter geen manier om op de garage-hype mee te liften: "Ik houd er niet van om mee te doen met de rest. Van al die garagebands vind ik alleen The Strokes en The White Stripes echt goed, de rest kan me gestolen worden."
De wereld van de hypes kent hij als Engelsman als geen ander. Elke maand wordt daar wel een groep ontdekt die tot band van jaar wordt bestempeld. Bell zucht ervan. "Het is jammer dat marketing en promotie zo'n belangrijk onderdeel van de muziekindustrie zijn geworden." Hebben jullie zelf dan ook geen uitgekiende campagne gevoerd met de introductie van het bluesgarageduo The Kills? Deze ging gepaard met een teaser website, luxe vormgegeven persberichten en een concentratie op de onconventionele bandbezetting van zangeres en gitarist. "Daar ben ik me niet van bewust. De media benadrukt misschien extra dat het de nieuwe The White Stripes zouden zijn. Daar hebben wij niks mee te maken. Hoe de band ontstaan is en hoe ze de dingen aanpakken vind ik trouwens zelf wel leuk om te te horen, maar dat is wat anders dan dure advertenties zetten. Ik lees ontzettend graag over muziek en alles wat er mee te maken heeft. Nee, internet gebruik ik daar niet veel voor. Meestal gewoon magazines, waarvan MOJO mijn favoriet is. En juist omdat we weinig geld hebben voor campagnes zijn journalistieke aandacht en goede recensies erg belangrijk voor ons. Net zoals festivals helaas. Ik was pas op Reading en ik vond het echt vreselijk - dat massale en de sfeer erom heen. Terwijl ik een weekend ervoor op een heel klein festival in Wales was. Voor maar 500 man met muziek die je ook echt kon horen en waar je bier in een glas kreeg."
Ondanks (of dankzij, wat u wilt) de vercommercialisering van de industrie dalen de verkoopcijfers, maar die van Domino niet, integendeel. "Dit jaar hebben we al twee keer zoveel verkocht als vorig jaar. Bonnie 'Prince' Billy, The Kills, Four Tet en Stephen Malkmus lopen echt heel goed. Het zijn ook vooral de major labels die problemen hebben. Zij zijn ook degenen die het internet vrezen. Ik vind het juist een goed middel om de muziek beter te verspreiden en met goedkopere opnameapparatuur is het voor artiesten nog makkelijker om hun luisteraars te bereiken. Het is wel jammer dat de focus in de toekomst bij losse nummers komt te liggen in plaats van volledige albums. Maar het publiek dat Domino-albums koopt zal dat ook blijven doen. In de hitlijsten gaat het om dat ene nummer bij ons niet. Hoewel wij in de toekomst ook wel losse nummers te koop zullen aanbieden."
Voorlopig staat echter eerst de viering van het 10-jarige jubileum in de planning. Zo'n beetje alle artiesten die onder contract staan reizen naar Londen af om daar over 12 dagen verspreid concerten te geven. Ook verschijnt 13 oktober de dubbel-cd Worlds Of Possibility die een indrukwekkend overzicht geeft van de geschiedenis van Domino. Niet gek voor een label met elf vaste werknemers waarvan de oprichter dacht het maar voor even vol te houden.
http://www.kindamuzik.net/label/domino-records/domino-records-al-tien-jaar-een-vaste-waarde/4080/
Meer Domino Records op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/domino-records
Deel dit artikel: