Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Paradiso stortte in. Zaterdagavond, omstreeks tien uur, maakte een plank zich los van het dak. Het bleek het meest vitale deel van het gebouw, want de gehele constructie begon vervaarlijk te kraken. Als bomen tijdens een tornado knapte het hout en ontdeed het zich luid van het skelet waarin het gevangen zat. Een groots geknetter woedde vervaarlijk boven onze hoofden. Iemand leek een hels kampvuur te hebben ontstoken. Versteend stonden we pal naast een van de nooduitgangen. We waren niet meer in staat te vluchten en lieten ons in stereo verpulveren.
Paradiso is intact. Wees gerust. Ik sleepte slechts enkele metaforen bij de haren om het geluid te omschrijven dat een van de acts voortbracht tijdens het meerdaagse festival Sonic Light. Het moet ergens tussen de langgerekte akkoorden van Olivia Block en de ambient vol donkere natuurgeluiden van Hazard zijn geweest. Bij mijn binnenkomst verzorgde Florian Hecker flink wat voorwerk met zijn white noise. Hij maakte de fundamenten van de rocktempel broos. Macho music! riep een mannelijke bezoeker aangedaan tijdens een zeldzame pauze tussen het elektronisch geweld dat uit tientallen speakers knalde. Ze hingen zelfs in de nok, naast het nieuwe tweede balkon dat de grote zaal van Paradiso sinds kort rijk is. Een reusachtig, tot het dak reikend dubbelscherm sneed de zaal in tweeën. Het publiek stond er links en rechts omheen, om beurten kijkend naar het kantoorpark aan laptopcomputers op het podium en de merendeels abstracte videobeelden. Vaak was niet duidelijk wie waar wat op het podium stond te doen. Gelukkig werd het volle programmaboekje minutieus afgewerkt en wisten mensen met gelijklopende horloges je haarfijn uit te leggen waar je de aandacht op moest vestigen. M. uit Utrecht wees naar een bleek gezicht dat was verstopt tussen de monitorschermen. Met enige moeite ontdekte ik de gelaatstrekken van Ikue Mori. Haar melodieloze muziek leek in de verste verte niet op de percussieve drumcomputercomposities die ik van haar platen kende.
De tientallen deelnemers op deze tweede festivalavond wisten niet allemaal de aandacht evenveel vast te houden. Acts als Naut Humon, pxp, Don Ritter en Dino Felipe deden allen hun best het alles behalve gezellig te maken voor de discogangers die niet wisten dat Paradiso het toneel was van experimentele elektronica. Je pikte de verdwaalde bezoekers er zo uit, want ze hadden zo te zien voor aanvang van de avond veel langer voor de spiegel gestaan dan de gemiddelde Sonic Light-ganger. Sommigen veerden blij op bij de vierkwartsmaten van COH. Anderen keken heel blij bij de enige rockster van de avond: Venetian Snares. Aaron Funk schudde zijn lange haren los, stak zijn armen in de lucht, schreeuwde om meer volume op zijn monitor en liet een kwartier lang breakbeats langs zuilen, pilaren en glas-in-loodramen echoën. Een rookmachine spuwde mist om zijn zwoegende armen.
Tijdens de performances werden op het scherm naast ons animaties en andere kunstzinnige filmpjes vertoond. Gelukkig boden de beelden meer dan de voorspelbare, uitvergrote insecten die je meestal tijdens dit soort festivals ziet. Tijdens de dreigend en laag brommende set van Hazard zweefden we boven de aarde en kregen we het akelige gevoel vanuit het perspectief van een fatale ruimtereiziger te kijken naar oceanen en eilanden. De bassen trilden zo hard dat ze van Paradiso een magnetron maakten. Een even indrukwekkend als angstaanjagend gevoel. De tegenstelling met de stilte tijdens het lichtballet van de voor het witte scherm dansende Seth Riskin was groot. Op zijn verzoek zwegen de computers en werd de ruimte extra verduisterd voor het optimale effect. M. had vlak van tevoren een bordje in zijn handen geduwd gekregen waarmee hij het lampje van de nooduitgang moest bedekken. Na een vage set van Sutekh, een tweede optreden van Ikue Mori en de ondansbare freakbeats van Otto von Schirach had ik genoeg in abstracte sferen vertoefd en verliet ik het festival voortijdig. Vier uur was een mooie, gepaste dosis.
foto's door Jan Peter van der Wenden
http://www.kindamuzik.net/live/709/soniclight-2003-afbraak-prijzen-vier-uur-zappen-tijdens-sonic-light/2614/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: