Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Stuck Mojo is weer in het huis, terug van weggeweest. En dat zullen we vanavond weten ook. Tenminste, als het aan de mannen zelf ligt. Maar niet voordat het Engelse The More I See het podium van de Kleine Zaal van 013 betreden heeft.
Dit vijftal onder leiding van zanger/gitarist Gizz Butt (de ex-livegitarist van The Prodigy) speelt stadionmetal met invloeden van Metallica, Megadeth en Anthrax en dat uitgebreid met een lichte dosis grunge. Debuutalbum The Wolves Are Hungry klinkt met name door de productie vaak lichtelijk gedateerd, maar het enige dat vanavond echt gedateerd lijkt, is het kapsel van Butt. Was hij vroeger getooid met een punkachtige coupe, nu gaat de sympathieke gitarist door het leven met een kapsel waarmee hij tussen de mannen van Motley Crüe niet zou misstaan. Het doet verder uiteraard weinig af aan de show die de band neer zet. Het vijftal wil overduidelijk een goede indruk maken, maar de band is nog te onbekend hier en het publiek is maar voor één ding gekomen: de terugkeer van 'het monster'. En nee, dan doelen we inderdaad niet op Metallica (dat zichzelf in zijn recente documentaire ook 'monster' noemt), maar op het rapmetalcollectief Stuck Mojo (foto).
Door interne strubbelingen en drugsproblemen van rapper Bonz heeft de band een jaar of twee op zijn gat gelegen, maar is nu begonnen aan een ware 'heroveringstocht'. De frontman doet dat op sympathieke wijze, maar na vijf keer weten we wel dat hij op deze Valentijnsdag zijn verjaardag viert.
De band staat ontspannen op het podium en al bij de eerste nummers gaat het dak eraf en springt de behoorlijk goed gevulde zaal van voor tot achter mee op de staccato raps van Bonz. Het hele optreden staat verder in het teken van de spontaniteit. Gitarist Rich Ward grapt wat met Bonz - die tot de conclusie komt dat water duurder is dan bier in de Tilburgse poptempel - en maakt van elke opmerking van de rapper direct al improviserend een liedje. Naast deze improvisaties komen nummers voorbij uit het gehele oeuvre van het rapmetalcollectief, dat vanavond als kwartet op het podium staat. Gitarist Mike Martin van Fozzy (waarin ook Ward en drummer Frank Fontsere actief zijn) maakt nog even zijn opwachting gedurende 'Raise the Deadman' (grappig genoeg heeft de band deze toer omgedoopt tot de 'Raise the Dead Band-toer') en ook het publiek komt er aan te pas; regelmatig mag iemand die dicht genoeg bij het podium staat een woordje meebrullen in de microfoon. Bonz richt zich nog even tot Dimebag Darrell, waarna iemand plotseling het podium opspringt om ook nog even mee te doen en vervolgens het publiek weer in te springen. Hoewel je misschien anders zou verwachten, is de band duidelijk niet beangstigd door het voorval met de Damageplan-gitarist; het deert de band geen moment dat er mensen het podium opspringen. Na een korte break komt de band terug voor de toegift en met 'Pigwalk' en 'Not Promised Tomorrow' gaat dan nog één keer het dak eraf. Alweer? Ja, alweer.
Tijdens de slotakkoorden trekt Ward nog wat mensen het podium op die hij zijn gitaar en de bas van bassist Sean Delson omhangt, zodat het laatste woord aan het aanwezige publiek is. Erg hilarisch daarbij is het meisje dat - zo te zien - nooit eerder een basgitaar om heeft gehad en nu met een band die tien jaar geleden zijn hoogtijdagen vierde op het podium staat te raggen.
Stuck Mojo is wat mij betreft dan ook weer helemaal terug; alles kon en alles mocht vandaag en dat zie je nog maar zelden. Benieuwd naar het nieuwe album dat later dit jaar moet gaan verschijnen!
» Bezoek The More I See's website
» Bezoek Stuck Mojo's website
http://www.kindamuzik.net/live/709/stuck-mojo-the-more-i-see/8645/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: