Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het komt keer op keer maar weer naar boven als het over Angel Olsen gaat: haar verleden als achtergrondzangeres bij Bonnie 'Prince' Billy. Het is dus toevallig dat beiden in dezelfde week in ons land op de planken staan. Olsen is echter allang uit de schaduw van de folkzanger gestapt. Vanavond staat ze dan ook op eigen benen en met twee prachtige albums op zak in de Utrechtse EKKO.
De van tevoren op de site aangekondigde 'rauwe gitaren met veel distortion' blijven vanavond goeddeels uit. In plaats daarvan wordt de subtiele stem van Olsen begeleid door zachte surfpopklanken met af en toe een kort psychedelisch uitstapje, zoals in het mysterieuze en sfeervolle 'Acrobat' van debuutplaat Half Way Home. Met ronde, volle bas en gejaagde doffe drums worden haar intieme folksongs omvat, maar het instrument dat het meest indruk maakt is Olsens keel. Soms hees, soms vol, en soms met een treurige countrysnik bezingt de Amerikaanse de mineurkanten van het leven. Zoals ze met gevoel voor zelfspot en een giechel laat weten: "Sometimes life is hard…no actually, it always is."
Het is erg heet in de zaal. Zo merkt ook de zangeres op, waarna ze haar toehoorders voorstelt na het optreden onder genot van tequila in de Oudegracht te gaan zwemmen. Niet eens zo'n slecht idee. Eerst worden nog enkele 'hardere' nummers van Burn Your Fire for No Witness afgewerkt, waaronder het stuwende 'Forgiven / Forgotten', waarbij de al de hele show net iets te aanwezige drumroffels eindelijk op hun plek zijn. Tijdens het zingen kijkt Olsen ogenschijnlijk afwezig de verte in, en gooit ze er veelvuldig charmante binnenpretglimlachjes uit. En een grinnik wanneer de zaaldeur piepend opengaat precies op het moment dat ze "I kept my mouth shut and opened up the door" zingt.
De laatste paar nummers worden solo gespeeld, waardoor de nadruk nog meer op het timbre van Olsens stem komt te liggen. Het verstilde prachtnummer 'White Fire' zingt ze niet voor de volle zeven minuten uit, want het publiek moet volgens haar weer door naar dansfeestjes. Het zorgt voor aansporingen van zowel publiek als bandleden om het liedje alsnog verder te spelen, maar de smeekbedes worden door een verlegen grijnzende Olsen genegeerd. Een minuscuul smetje op een verder geslaagd optreden.
Foto uit het KindaMuzikarchief door Remco Brinkhuis
http://www.kindamuzik.net/live/angel-olsen/angel-olsen/25301/
Meer Angel Olsen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/angel-olsen
Deel dit artikel: