Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vlak voor aanvang van het concert draait het busje van Autolux de parkeerstrook naast Paradiso op. Er wordt een grote hoeveelheid apparatuur op het trottoir gezet en langslopende toeristen helpen met sjouwen. "Het wordt wel een kwartiertje later", verzucht een van de portiers. Het publiek bezet de stoelen op de eerste ring van de grote zaal en wacht gelaten. Vanuit een andere ruimte is de groep te horen, het klinkt als een eindeloze soundcheck. Twee uur later gaan de deuren van de bovenzaal open. Bij de mengtafel soldeert een technicus de laatste losse draadjes.
Autolux stond in 2001 voor het eerst op het podium. Het Amerikaanse trio mengt postpunk, elektronica, krautrock en droompop. In 2004 verscheen debuut Future Perfect. Voor Transit Transit deed het drietal in 2010 voor het eerst Nederland aan. Voor de promotie van het recente Pussy's Dead is de groep met grote vertraging aangekomen vanuit Parijs.
Opener 'Brainwasher' is afkomstig van het laatste album. De groep klinkt nog wat onwennig, gitarist Greg Edwards draait continu aan knoppen van de apparatuur die op de grond staat en oogt ontevreden. Carla Azar zit wat ongemakkelijk achter haar drumstel. In 'Plantlife' zingt ze onzeker en niet zuiver. Haar aandacht gaat vooral uit naar haar drumpartijen en ze heeft geen contact met de andere bandleden en het publiek. Bassist Eugene Goreshter oogt opgewekt en probeert de groep en de bezoekers bij elkaar te brengen. Hij lijkt als enige de juiste versnelling te kunnen vinden, maar strijdt voorlopig een eenzaam gevecht om het optreden op gang te trekken. Als enige maakt hij excuses voor het lange wachten en prijst Paradiso als zijn favoriete zaal.
Autolux speelt vooral nummers van de laatste release. Als iemand in de zaal roept om 'Becker', het afsluitende track van Pussy's Dead verontschuldigt Goreshter zich. Het nummer staat nog niet op de speellijst van de groep. Opvallend is dat de bassist de vraag met een glimlach ontvangt, terwijl Edwards zich wegdraait. Pas in 'Subzerofun' (2004) lijkt de gitarist zich wat beter thuis te voelen op het podium. Tijdens de vijf minuten van het afsluitende nummer gaan de handen van het publiek omhoog, wordt er meegeklapt en is er sfeer in volle bovenzaal. Edwards loopt echter voor het einde van het nummer zonder een groet van het podium. Het applaus na de reguliere set is terecht lauw.
Autolux lijkt zich met de toegiften te willen verontschuldigen voor het povere optreden. Goreshter maakt een opmerking over de aanwezigen die morgen naar school moeten en zet 'Anonymous' in. Opnieuw klinkt de stem van Azar mager en onzuiver. 'Turnstile Blues' is daarna eindelijk een overtuigend nummertje krautrock, waarna 'Reappearing' het optreden afsluit. Bij het outro blijft alleen de bassist op het podium. Hij bindt zijn instrument in wat draad en overhandigt het aan bezoekers in de voorste rijen. Mensen grijpen naar de hals van de bas en zetten hun vingers op de snaren. De muziek klinkt rauw, onaf en chaotisch. Het is een symbolisch einde voor een vervreemdend optreden.
De roadie loopt het podium op en drukt de versterkers uit. De basgitaar staat in een hoek. De meeste bezoekers zijn al onderweg naar de buitendeur.
Foto van bg5000 uit september 2009 (CC BY-ND 2.0)
http://www.kindamuzik.net/live/autolux/autolux/26748/
Meer Autolux op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/autolux
Deel dit artikel: