• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ben Harper & The Innocent Criminals

Ben Harper mist alleen nog wat hits.
22 juni 2006, Heineken Music Hall, Amsterdam

Tekst: Marco Demoet

Beeld: Danny van Schendel

Publicatiedatum: 25 juni 2006

Terwijl een paar honderd meter verderop Robbie Williams een uitverkochte Arena bespeelt, staat in de Heineken Music Hall Ben Harper met zijn band. Beide artiesten kunnen makkelijk als elkaars tegenpolen worden gezien. Bij Ben Harper geen grappen en grollen of een gelikte show, maar een oerdegelijk optreden van een rasmuzikant. Bijgestaan door een vijfkoppige band, met daarin een glansrol voor de enorm grote bassist, komt het optreden maar moeizaam op gang. Het geluid staat net iets te zacht en Harpers stem komt niet goed naar voren in de mix. Tot overmaat van ramp gaat er technisch ook nog eens van alles mis, als hij zijn geliefde Weissenborn-gitaar wil bespelen en het publiek daar een aantal minuten op moet wachten. Een andere artiest zou in zo’n geval waarschijnlijk even een praatje gaan maken met het publiek, maar perfectionist Ben Harper kijkt liever toe of alles goed hersteld wordt.

Na deze ietwat valse start komt het concert, als een dieselmotor, langzaam maar zeker op gang. Van elk album komt wel een nummer voorbij, waarbij opvalt dat Harpers enige nummer dat aanspraak mag maken op het woord ‘hit’, 'Steal My Kisses', al vroeg voorbij komt in de set. Het eerste hoogtepunt dient zich aan tijdens 'Jah Work' als dit nummer langzaam overgaat in 'Exodus' van Bob Marley. Later zal hij dit succesvolle trucje herhalen tijdens 'With My Own Two Hands', waarin hij met 'War' nogmaals een Bob Marley-song in zijn set verwerkt. Ook de referenties naar Jimi Hendrix ontbreken niet. Er wordt weliswaar geen nummer van hem gespeeld, maar in de furieuze solo’s die Harper regelmatig uit zijn gitaar tovert waant de geest van Hendrix zeker rond. De derde grootheid die een eerbetoon van Harper krijgt is Neil Young. Tijdens de tweede toegift komt een mooie versie van 'Heart Of Gold' voorbij.

Het allermooiste van de avond was echter de eerste toegift, waarin Ben Harper -alleen met zijn gitaar- twee van zijn mooiste liedjes akoestisch uitvoert. Het lijkt wel of het geluid expres iets zachter is gezet, om zo de intimiteit van een kleine club te benaderen. Het werkt in ieder geval wel, want tijdens 'Pleasure and Pain' is de hele zaal zo stil dat het vallen van een plastic bierbeker aan de andere kant van de zaal te horen is. Als een artiest zoiets voor elkaar kan krijgen is dat heel bijzonder en behoor je eigenlijk tot de allergrootsten. Het enige dat ontbreekt zijn wat hits, maar of dat nu aan Ben Harper ligt of aan de media -die liever Robbie Williams zien en horen- is nog maar de vraag.

http://www.kindamuzik.net/live/ben-harper/ben-harper-the-innocent-criminals/13247/
Meer Ben Harper op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ben-harper