Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Engelsman en extreem-linkse militant Billy Bragg beschikt over precies het juiste gevoel voor humor. In sommige situaties gebruikt de intellectuele grappenmaker zijn humor als wapen. Wat moet je anders als je alleen op het podium staat met slechts een semi-akoestische gitaar in de handen? Er is altijd wel één dronkelap in de zaal die door je verhaaltjes heen staat te blèren, zoals op die bewuste vrijdagavond in de Melkweg. Billy Bragg wist er wel raad mee.
Wat vooraf ging: Billy Bragg vertelde hoe hij in tourbus zat met Steve Earle en Mike Mills van R.E.M.. De twee verwedden honderd dollar om een bepaalde uitspraak in een film. Op dat moment vond de stomdronken gast dat het genoeg was. Hij schreeuwde naar Billy Bragg dat hij verder moest spelen, daarmee kreeg hij meteen alle aandacht. Gandalf, zoals Bragg de beschonken hardrocker noemde, werd de ster van de avond.
De échte ster was natuurlijk Billy Bragg, die ook in de Amsterdamse Melkweg zijn liefde betuigde aan mede-troubadours Bob Dylan en Woody Guthrie, met veel eigen werk, wat covers en ontegenzeggelijk veel politieke statements. De tragische gebeurtenis in Madrid kwam vanzelfsprekend ter sprake, maar ook de speelfilm The Lord of the Rings, het asielzoekersprobleem en de harige voeten van de Noren.
Billy Bragg liet geen enkel moment onbenut om zijn hart te luchten. De monologen van Bragg duurden ook veel langer dan de nummers, maar afgezien van een paar radicale meningen werd het nergens vervelend. Eén van de leukste vertellingen ging over Braggs favoriete speelfilm, Fahrenheit 451. Hij kwam tot de ontdekking dat in die film uit 1966, waarin een beeld wordt geschetst van de toekomst, de televisies geen afstandsbediening hebben.
Het gesproken woord maakte eigenlijk net zoveel indruk als Braggs simpele songs. Dat hij volledig opging in die songs bleek wel toen hij niet eens in de gaten had dat tijdens het eerste nummer een snaar brak. De roadie had het wel opgemerkt, dus werd hem een nieuwe gitaar in de handen geduwd. Het was tijdens dat intro dat ook meteen duidelijk werd dat het wel eens een onvergetelijk avondje kon worden.
De gespeelde set was een dwarsdoorsnede van Braggs repertoire, waaronder een vrije vertolking van Dylans 'With God on Our Side' en iets van de Mermaid Avenue-platen met countryrockers Wilco.
Het is opmerkelijk dat in een zaaltje als de Melkweg, dat doorgaans een podium biedt voor derderangs herrieschoppers, een meesterverteller als Billy Bragg in een mum van tijd het publiek moeiteloos om zijn vinger windt. Maar aan de andere kant gaat het natuurlijk wel om iemand met een indrukwekkende carrière.
Desondanks iemand die zich zeker niet te goed voelde om Jill Sobule, die het voorprogramma verzorgde, in haar laatste nummer bij te staan.
http://www.kindamuzik.net/live/billy-bragg/billy-bragg/5420/
Meer Billy Bragg op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/billy-bragg
Deel dit artikel: