Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij heeft wel iets weg van een dominee, de inmiddels 61-jarige Bruce Cockburn. En zijn gemeente weet hem ook vanavond te vinden. De oude zaal van de Melkweg is goed gevuld wanneer de in zwart kostuum (zonder witte bef) gestoken Canadese singer-songwriter het publiek begroet en bedankt voor de komst.
De vooraankondiging rept van een ‘muzikale mengeling van folk, jazz en wereldmuziek’, die ‘in combinatie met Cockburns cynisme, hoop en openhartigheid’ de avond ‘tot een rijk muzikaal avontuur’ moet maken. Die klus moet Cockburn vanavond alleen zien te klaren. Zijn band is thuisgebleven: de grijzende Canadees toert met slechts een paar gitaren en wat randapparatuur door Europa.
Maar hij kan putten uit een rijk oeuvre dat inmiddels zo’n dertig albums omvat. Bovendien staat Cockburn bekend als een uiterst muzikaal man, wiens gitaarspel de nodige indruk maakt. Ook in de Melkweg toont hij zijn kunnen in nummers die veelal tot zijn minder bekende repertoire horen. ‘Wondering Where The Lions Are’, zijn grote, Amerikaanse hit uit 1980, ontbreekt bijvoorbeeld op de lijst van te spelen nummers.
Die liedjes hebben dikwijls het onrecht in de wereld als thema, zoals te horen valt in ‘Call It Democracy’, dat de rol van het Internationale Monetaire Fonds in ontwikkelingslanden bekritiseert en dat op een instemmend applaus mag rekenen, vooral wanneer ergens in de tekst het woord ‘revolution’ valt.
In ‘Dust & Diesel’ haalt Cockburn herinneringen op aan de jaren tachtig toen hij in Midden-Amerika kennismaakte met de problematiek van de derde wereld. Ook gaat hij niet aan de actualiteit voorbij getuige ‘This Is Bagdad’, een nummer over zijn ervaringen in Irak. En in 'Tell The Universe' krijgt de Amerikaanse president Bush een veeg uit de pan.
Dat de politieke correctheid van het optreden druipt, staat de genietbaarheid gelukkig niet helemaal in de weg, aangezien de Canadese troubadour, milieu-activist en belijdend christen zijn, in protestliederen vervatte, boodschap op hartstochtelijke wijze weet over te brengen zonder al te belerend te zijn.
Wanneer zijn al lang en breed bekeerde volgelingen hem tot tweemaal terugroepen en Cockburn ook nog wat verzoeknummers speelt, verlaat menigeen na het horen van de woorden ‘God bless you all’ gelouterd de Melkweg.
http://www.kindamuzik.net/live/bruce-cockburn/bruce-cockburn/14887/
Meer Bruce Cockburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bruce-cockburn
Deel dit artikel: