Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het had zomaar gekund dat Peter te Bos anno 2007 met een handige producer een sobere, rokerige plaat zou maken. Met donkere stem, mijmerend over whisky en het wilde leven achter zich. Een ingetogen album, in de stijl van Leonard Cohen of Tindersticks. Maar Te Bos doet het helemaal anders. Hij roept zijn maatjes van Claw Boys Claw bij elkaar, neemt een nieuwe plaat op en gaat op tournee. Op deze koude zaterdagavond speelt de band in het uitverkochte Rotown. Het kaartje vermeldt 'Claw Boys Claw + special guest'. Dat belooft wat.
Te Bos heeft duidelijk naar deze avond uitgekeken. Met een welgemeend "Hallo" stapt hij het podium op. "Daar ben ik weer", schittert in zijn ogen, "je dacht toch niet dat je van me af was?" De grijns op zijn gezicht verraadt wat hij in petto heeft.
En daar ga je dan, twaalf jaar terug in de tijd met 'Pretty' en tweeëntwintig jaar terug in de tijd met 'So Mean'. Het mag lang geleden zijn, maar Te Bos is zijn bravoure nog lang niet verloren. Hij baant zich een weg door het publiek, ontbrilt een toeschouwer en jut de voorste rijen op. En wie niet oplet, krijgt zo de microfoon in zijn gezicht geworpen. Bij Claw Boys Claw hoef je je nooit te vervelen.
Het oude werk doet het goed. 'Super Kid' wordt met gejuich ontvangen. 'Rosie' wordt uit volle borst meegezongen. Een aantal veertigers in de zaal kent 'Bite the Dice' uit het blote hoofd. Het is weer even als vroeger.
Toch is het niet nostalgie dat de boventoon voert. Het materiaal van The Boys blijkt tijdloos en draait met gemak mee in de bovenste regionen der punk en rock-'n'roll. Ook de nieuwe nummers, zoals 'Halibut' en 'Lava', zullen de tand des tijds makkelijk doorstaan. Sterker nog, ze doen reikhalzen naar Pajama Day, dat in februari verschijnt.
En wie is nu de special guest? Het is blijkbaar een foutje op het kaartje. Maar als je zou mogen kiezen dan zou gitarist John Cameron een goede kandidaat zijn. Zijn buitengewone spel, met knappe grooves, is een genot om naar te luisteren. Hij is hét geluid van Claw Boys Claw. Uiteindelijk valt de keuze toch op de charismatische voorman, de beer die je bier opdrinkt, je dure camera beroert, je T-shirt verscheurt en je drumstel omver schopt.
http://www.kindamuzik.net/live/claw-boys-claw/claw-boys-claw/16400/
Meer Claw Boys Claw op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/claw-boys-claw
Deel dit artikel: