Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie in de Middeleeuwen als muzikant levend van het jaarmarktpodium wilde stappen, deed er goed aan simpel vermaak te brengen. Amusement dat door boeren, lijfeigenen en andere ongeletterden direct begrepen werd. Geen ingewikkeld gedoe, niet te zwaar op de hand; materiaal dus om met de kroes slap, lauw bier of mede in de knuist hap-slik-weg tot je te nemen.
Menige groep die tegenwoordig teruggrijpt op de middeleeuwse folktraditie put zich uit in filigraangeluid en zachtmoedigheid. Denk hierbij aan Faun of Estampie. Fraai en breekbaar, maar weinig geschikt voor het volksplankier; veel te lastig voor de gemiddelde middeleeuwer.
Tegenover deze vaak sacrale muziek stelt Corvus Corax (de wetenschappelijke benaming voor de gewone raaf) profaan feestgedruis. Dansmuziek voor het normale middeleeuwse volk dat zich gelukkig wist met brood en spelen. Spel dat bij Corvus Corax leunt op one-liners, een dronenede bastoon, eenvoudige melodie en beukende percussie.
Alsof het publiek een aandachtsspanne van amper vier minuten heeft en nadat een nummer is afgelopen alweer vergeten is hoe het klonk, draait Corvus Corax in Amsterdam steeds dezelfde basisriedel af. Rampetampende beats, eenvoudige doedelzakmelodie en qua opbouw steevast hetzelfde stramien; even inhouden, doorrammen, stil vallen, tempo maken en klaar.
Waar een hedendaagse dance-set gekenmerkt wordt door knappe flow richting een spetterende climax, mist de middeleeuwse doedeldansband Corvus Corax zo'n besef volkomen. De show kent geen enkele spanningsboog en gaat gebukt onder een herhaling van zetten. Hoe knap gespeeld ook; allengs verworden de profane doedeldeuntjes tot hooliganfolk van de platste soort met een diepgang waarvoor zelfs Rammstein zich zou schamen.
Net als bij die Oost-Berlijnse metalband, maalt het publiek niet om gebrek aan variatie of intelligente trekjes in de muziek. Vanaf de eerste minuut klapt het massaal duchtig in de handjes. Bovendien roept het op commando Oi-punkwaardige kreten die niet veel verder dan 'hey' komen.
Er wordt nog net niet met bier gegooid, maar de sfeer die heerst bij een gemiddeld concert van Jovink en de Voederbietels of Normaal is nooit ver weg. De samenzang aan het slot doet zelfs aan voetbalstadions denken; je hoort de spreekkoren al bijna rondgaan; de wave ontbreekt er ternauwernood aan. Waarmee Corvus Corax precies doet wat in de Middeleeuwen hét devies was; niets, maar dan ook helemaal niets meer, maar ook zeker niets minder dan spel leveren dat met de blik op oneindig te verhapstukken is en tot een waar volksfeest leidt.
http://www.kindamuzik.net/live/corvus-corax/corvus-corax/16370/
Meer Corvus Corax op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/corvus-corax
Deel dit artikel: