Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als ik Ekko binnenstap, is Brown Feather Sparrow al bezig. De band maakt deel uit van het steeds verder uitdijende Volkoren-collectief en geeft vanavond een prima optreden. Het Nederlandse gezelschap maakt ingetogen pop, waarin de loepzuivere vocalen van Lydia Wever een grote rol spelen.
Het lijkt er op dat de band zijn eigen fans heeft meegenomen. Zij vormen, zittend op de grond, een soort cordon langs het podium. Er wordt druk meegeklapt met de songs van de band en gelachen om de spaarzame grapjes van Lydia Wever. Ik begin een sterke kerkzaaltjeslucht te ruiken, hoe goed de band ook is.
Maar we zijn hier natuurlijk voor Dolorean en Damien Jurado.
Het was lang onduidelijk of de band van Al James vanavond ook zou optreden, maar uiteindelijk krijgt Dolorean de mogelijkheid zes nummers te spelen en die zijn stuk voor stuk prachtig. Al James is iets te dik, heeft van dat lastige haar en haalt zijn broeken bij Walmart. Een doorsnee Amerikaan dus. Als hij zijn mond open doet, gebeurt er echter iets prachtigs. Hoe vaak James zijn songs ook live heeft gezongen, iedere keer weet hij weer een gevoel van melancholie over te brengen.
Vanavond is er in ieder geval tijd voor ‘Traded for Fire’, ‘Jenny Place Your Bets’ en ‘Hannibal, MO.’. Dit laatste nummer is voorbestemd om een klassieker te worden zoals ‘Banks of the Ohio’. Dit zijn songs die nog decennialang zullen worden gezongen en op cd zullen worden vastgelegd.
Net als tijdens het optreden in Vredenburg speelt Dolorean het nieuwe nummer ’Winter Wrens’, een song vol symboliek over een vogeltje dat in de winter gewoon op z’n plaats blijft en geen warmere oorden opzoekt.
Dan zien we een aardig tafereeltje: Al James stapt van het podium af, de rest van de band blijft staan en Damien Jurado [foto] neemt de plaats van Al James achter de microfoon in. Jurado komt net als de mannen van Dolorean uit het noordwesten van de Verenigde Staten. Het is een stevige vent, type American Football-speler. Hij ziet er uit al een jonge John Goodman.
Het is mooi om te zien wat er is veranderd als de voormannen hebben gewisseld. Al James is een melancholicus die zich lijkt te hebben geschikt in zijn lot. Jurado zoekt ook de donkere kant van het leven op, maar is strijdbaar en barst van de energie. Held van de avond is echter drummer Ben Nugent. Hij schakelt moeiteloos over van James naar Jurado, van sticks naar brushes en weer terug.
Damien Jurado is zelden of nooit in Nederland te zien en het is een genot hem aan het werk te zien. Hij brengt ijzersterke uitvoeringen van ‘A Jealous Heart Is a Heavy Heart’, ‘Medication’ en ‘Ohio’. Met het ijzingwekkende ‘December’ krijgt Jurado zelfs de grootste ouwehoeren in Ekko stil.
Aanvankelijk lijkt Jurado gespannen en onbenaderbaar, maar later komt hij wat meer los. Hij vertelt over zijn vliegangst en constateert verbaasd dat je in Ekko blijkbaar wel mag blowen, maar dat optredens om elf uur afgelopen moeten zijn. Laten we hopen dat Jurado zijn vliegangst kan overwinnen en snel weer deze kant opkomt.
http://www.kindamuzik.net/live/damien-jurado/brown-feather-sparrow-dolorean-damien-jurado/10967/
Meer Damien Jurado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-jurado
Deel dit artikel: