• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Damien Jurado

Stoïcijnse zanger denkt aan football tijdens concert.
18 februari 2014, De Duif, Amsterdam

Tekst: Koen Verhelst

Publicatiedatum: 20 februari 2014

De nagenoeg liploze mond van Damien Jurado verraadt normaal gesproken niets. Zelden krullen zijn mondhoeken omhoog als hij een geestig verhaal vertelt – en die vertelt hij aan de lopende band. Zelfs als het publiek buldert van het lachen wacht een stoïcijnse Jurado kalm af tot het weer stil is. Maar De Duif, een oude katholieke kerk aan de Prinsengracht in Amsterdam, heeft een bijzondere uitwerking op de Amerikaanse zanger. Na een handvol nummers bekent hij: "Ik geloof in God, als mijn Schepper. And it's a heck – ik mag nu geen hel zeggen, zeker? In de VS geldt: je moet 'heck' zeggen als je in 'gosh' gelooft. Dus: it's a heck of an honor om hier te mogen spelen."

Jurado's muziek is van de weemoedige, dieptrieste soort. Zijn droogkomische grappen en anekdotes steken daarbij af. Zo geeft hij toe dat hij maar niet te veel denkt aan de onderwerpen van zijn nummers, als hij zingt. Hoewel ze niet per se over hem persoonlijk gaan, kunnen ze hem toch in het hart raken. "Dus ik denk liever aan vrolijke zaken, zoals American football."

Het elfde album van de zanger uit Seattle kwam in januari uit. Brothers and Sisters of the Eternal Son is een psychedelische plaat met de stem van Jurado als kleurrijk middelpunt. Live gebruikt Jurado niet meer dan zijn stem en een akoestische gitaar. Het is spijtig dat de grandeur en decoraties van de laatste paar platen daardoor verloren gaan. Op de albums is zo veel te horen, dat je na dertig luisterbeurten nóg nieuwe instrumenten hoort opduiken. Tegelijkertijd slaagt Jurado erin om slechts met zijn gitaar en stem zo veel lagen te creëren dat het eng wordt. Hij is een ambachtsvirtuoos die zonder hulpmiddelen een enorm geluidsspectrum uit de gitaar weet te persen. Afsluiters 'Maraqopa' en 'Return to Maraqopa' speelt Jurado naadloos aan elkaar. Het publiek schiet overeind voor een staande ovatie.

Als Jurado terugkomt voor de toegift meldt hij enigszins bedremmeld: "Dat was geloof ik mijn eerste staande ovatie ooit … In Amerika ben ik niet half zo populair." Daarom komt hij in september wederom terug naar Amsterdam. Hij blijft vervolgens praten en praten en overweegt om grappen over Nederlanders te maken. Maar besluit uiteindelijk: "Nee, ik ga het niet doen, ik ben eigenlijk een beetje bang voor jullie."

Komt hij dan ooit weer eens met een band naar Nederland? Na afloop geeft Jurado bij de merchandisestand toe dat het geluid van zijn platen moeilijk live te recreëren is. "Hoeveel mensen ik ook meeneem …"

Foto van Damien Jurado uit het KindaMuzik-archief door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/live/damien-jurado/damien-jurado-3606/24732/
Meer Damien Jurado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-jurado