Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er is veel volk in Trix vanavond, gelukkig niet enkel voor het geweld van Primus, die in de grote zaal spelen. Ook mensen met zin in een rustige avond komen aan hun trekken. Gemene deler is de gitaar, onder andere van het Belgische voorprogramma Head Full of Flames dat melodieuze rock brengt, en uiteraard van Damien Jurado.
Meestal treedt hij solo op, deze keer brengt hij een heuse band mee. Die aanpak laat de nummers van zijn pas verschenen album, Maraqopa, beter tot hun recht komen. Blijkbaar kan niet iedereen dit appreciëren, want Jurado vertelt een anekdote over een concert in Frankrijk waar iemand riep dat hij de band haatte, wat ontaardde in een serieuze discussie tussen de singer-songwriter en de fan van diens solo-optredens. Alleszins, hij klinkt een stuk minder kwetsbaar, maar het is en blijft even authentiek.
Damien Jurado is een all American guy, in jeans, grungehemd en witte sportsokken, en met een sticker van de staat Washington met opschrift home op zijn akoestische gitaar. Ook zijn muziek klinkt zeer Amerikaans en neigt steeds meer richting traditionele rock à la Wilco, maar Jurado's stempel blijft aanwezig: gevoelige melodieën en persoonlijke, eenvoudige teksten, gezongen met een heldere, expressieve stem. De nieuwe nummers die hij en zijn band voorstellen op deze tournee, die trouwens op zijn laatste pootjes loopt, zijn een tikje anders dan zijn ouder werk. Vaak met een licht swingende, frivole toets, zoals in de bescheiden radiohit 'This Time Next Year'.
De nieuwe aanpak, met een belangrijke rol voor keyboards, computerarrangementen en achtergrondzang, vullen de nummers mooi op maar is niet steeds noodzakelijk. Soms wordt het zelfs episch, en knap is het steeds maar in de gebruikelijke, eerder sobere uitvoeringen onderscheidt Jurado zich meer in de alt.country- en indierockscene waar hij toch een beetje deel van uitmaakt. Maar gelukkig doet hij gewoon wat hij wil en verrast dus ook. Hij geniet ook zichtbaar als frontman van een 'luide' band.
Het laatste deel van het concert speelt hij solo en brengt hij voornamelijk ouder werk, waaronder 'Sheets' en een onversterkte versie van 'Arkansas', waarbij het publiek meerstemmig meezingt. In het slotakkoord doet de band opnieuw mee; het contrast is groot, maar het is zeker niet minder goed. Damien Jurado bewijst gewoon wat voor een begenadigd en veelzijdig muzikant hij wel is.
Foto's uit het KindaMuzik archief door Reinier Asscheman
http://www.kindamuzik.net/live/damien-jurado/damien-jurado-head-full-of-flames/22715/
Meer Damien Jurado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-jurado
Deel dit artikel: