Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een aantal jaar geleden was Dead Meadow nog een vrij typische psychedelische rockband die grossierde in lange, fuzzy jams. In een matig gevulde Rotown blijkt al snel dat het trio uit Washington D.C. tegenwoordig een veel oorspronkelijkere interpretatie van het genre hanteert.
De set bestaat grotendeels uit redelijk korte en gestructureerde nummers die allemaal erg traag zijn. Gecombineerd met Jason Simons klagerige zanglijnen roept het materiaal zo eerder associaties op met indierockdroefsnoeten als Buffalo Tom en Red House Painters dan met, pak hem beet, Led Zeppelin. Het is overigens wel Buffalo Tom of Red House Painters gecoverd door Kyuss, want het zoemende Orangeversterkergeluid van Dead Meadow is wel typisch psychrock.
Het lijkt een recept voor een zeer stroperig concert, maar dat wordt het nooit, omdat zowel de ritmesectie als Simons solo's zeer precies zijn. Het strakke spel zorgt dat de muziek altijd vooruit blijft gaan, hoe traag er ook wordt gespeeld.
De opbouw van het concert is volgens het boekje: tegen het einde van het concert gooit Dead Meadow de remmen los en laat de psychedelische rock steeds meer zijn extatische beloop. Het publiek is op deze Pinksterzondag inmiddels helemaal bevangen door de heilige rock-'n-rollgeest en roept aan het einde van het concert luidkeels om een toegift. Helaas mag dat niet van een mevrouw van Rotown.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Jan Mulders.
http://www.kindamuzik.net/live/dead-meadow/dead-meadow/20234/
Meer Dead Meadow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dead-meadow
Deel dit artikel: