Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Esben and the Witch uit het Engelse Brighton vernoemden zichzelf naar een gruwelijk Deens sprookje, waarin een heks de kelen van haar dochters doorsnijdt. Ze bestaan al sinds 2008 en dit jaar kwam hun nieuwe album Violet Cries uit. Indiestad programmeerde ze voor deze donderdagavond in Bitterzoet.
De duistere muziek van Esben en the Witch past wonderwel bij het kleine zaaltje van Bitterzoet. Rode glas-in-loodramen verlichten de donkere ruimte, een daarop afgebeelde duivel grijnst de aanwezigen toe. De drum staat pontificaal midden op het podium met zangeres/gitarist Rachel Davies erachter, aan weerszijden bijgestaan door haar bandleden: gitarist Daniel Copeman en gitarist/toetsenist Thomas Fisher.
Ze gaan meteen los, hun duistere sound omkleedt de ruimte. Davies slaat als een bezetene op de drums, haar bandleden gaan los op de gitaar, daarbij begeleid door distorded instrumenten, galm en donkere effecten. Van hun muziek gaat iets bezwerends uit. De titels van hun songs spreken boekdelen: 'Battlery', 'Marching Song' en 'Warpath'. Het drietal lijkt geobseeerd door mythologische krachtmetingen en op het podium lijkt het alsof ze met hun muziek een imaginaire oorlog proberen te winnen. Zeker als ze op een moment met zijn drieën gezamenlijk op de drum beuken. Contact met het publiek maken ze nauwelijks. Wel mompelt Davies soms een "dankjewel" door de microfoon.
Davies' stem doet soms denken aan die van een vroegere PJ Harvey, toen deze nog niet op de folktour was, maar nog meer aan het spookachtige geschreeuw van Siouxsie Sioux. Voorzien van een flinke galm die Davies' stem nog spookachtiger maakt. Copeman zingt soms mee, al klinkt zijn gezang meer als gegrom. Enig minpuntje is dat hun muziek weinig variatie kent, alle gebruikte effecten ten spijt. Het is een beetje veel van hetzelfde, maar de apocalyptische droomact die ze neerzetten, is wel erg spannend.
Het concert wordt spectaculair afgesloten als Copeman met drum en al het publiek in springt en daar een dynamische drumsolo weggeeft. Eind goed, al goed? Dat geldt misschien voor sprookjes, maar niet voor Esben and the Witch. Weliswaar lijkt hun muziek op een duister sprookje, maar dan eentje waarin een zeevaarder zijn ondergang tegemoet vaart en waarin donkere effecten worden gebruikt om de reis in woeste golven en langs verlaten eilanden vorm te geven.
foto van Dani Canto(cc) april 2011 liverpool
http://www.kindamuzik.net/live/esben-the-witch/ebsen-and-the-witch/21629/
Meer Esben & The Witch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/esben-the-witch
Deel dit artikel: