• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Exhumed / Cephalic Carnage / Cliteater / Drown the Moth

De concurrentie is moordend.
14 oktober 2011, 013 (Tilburg)

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 16 oktober 2011

Met Bloodshed Fest in Eindhoven en een thrashmetalavond in de naburige Little Devil is het verbazingwekkend hoe veel mensen nog hun weg hebben weten te vinden naar 013 voor een avondje grind-'n-death. Het lokale Drown the Moth is met zijn moderne techmetal de vreemde eend in de bijt. Gewapend met een clicktrack, soundscapes, een klinisch gitaargeluid en een frontman met de uitstraling van een vertegenwoordiger gaat de band tekeer. Het is allemaal razend knap maar elke vorm van emotie ontbreekt. Liever staren de gitaristen naar de hals van hun instrument om de vingervlugge partijen tot een goed eind te brengen.

De punkattitude van Cliteater werkt daarna verfrissend. Het vijftal kijkt niet op een foutje meer of minder en speelt een lomp-gore set die met gemak overeind blijft. Dat mag geen verrassing heten want Cliteater is al tien jaar een van 's lands grootste exportproducten op het gebied van extreme muziek.

Rariteitenkabinet Cephalic Carnage heeft wat opstartproblemen. De nieuwe bezetting lijkt tijdens het eerste nummer nog aan de soundcheck bezig te zijn en mist daardoor de kans om met de deur in huis te vallen. De valse start klinkt ook in de rest van de set nog door; Lenzig Leal biedt zelfs zijn verontschuldigingen aan voor een drumfout, wat hij wijt aan een blowsessie eerder op de dag. Maar het wietgebruik heeft ook zijn voordelen. Leal is in een uiterst grappige bui en slingert de ene na de andere hilarische opmerking de zaal in: "This song is about the ghost of your old telephone haunting you". "The next one is about cats fucking their androids." "What do you guys like best: metal or Taco Bell? I like 'em equally. It both hurts when it comes out." Als na de kraker 'Lucid Interval' de satanic banana (een banaan met corpsepaint) en de black metal sabbathmaskers van stal worden gehaald, zijn alle remmen los. Muzikaal gezien maakt Cephalic Carnage vanavond niet de beste indruk, maar op karakter halen ze alle punten binnen.

Een half jaar geleden stond instituut Exhumed in de grote zaal de sterren van de hemel te spelen op Neurotic Deathfest. Hoe anders staan de zaken er vandaag bij. De zaal is nog maar matig gevuld en het publiek gaat als makke schapen meters naar achteren staan zodra twee (2!) shirtloze en onschadelijke fans zich voor het podium beginnen uit te leven. Zelfs als ze verdwenen zijn, wordt het gat niet meer opgevuld.

En dat is jammer. Exhumed speelt namelijk wel een soepele show. De drums rollen een prachtig tapijtje blastbeats uit waar gitarist Wes Caley bonafide metalsolo's over drapeert. Wanneer hij tussen twee nummers door een Eddie Van Halen-solo speelt met de uitstraling van Zack Wylde, weet hij zelfs twee gitaargoden in zich te verenigen. Terwijl de band onvermoeibaar doorspeelt met een klein offensief oude nummers, verdwijnt de geest langzaam uit de fles. Het is Exhumed niet gegund vanavond. Concurrerende shows doen de avond uiteindelijk toch de das om.

foto van Exhumed uit het kindamuzik-archief door Niels Vinck

http://www.kindamuzik.net/live/exhumed/exhumed-cephalic-carnage-cliteater-drown-the-moth/22161/
Meer Exhumed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/exhumed