Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Leeuwarden is definitief veranderd van slaperige provinciestad in een levendig popcentrum met een bloeiende cultuur. Op 6 september 2013 werd bekend dat Leeuwarden zich in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa mag noemen en de week voor kerst staat het Glazen Huis van 3FM's Serious Request in de Friese hoofdstad. Ook op popgebied komt de ene na de andere Leeuwarder indieband op, mede dankzij Podium Asteriks en de Academie voor Popcultuur. Bij een stad met een bruisende popscene horen natuurlijk de nodige festivals. In de zomer was daar plotseling het driedaagse Welcome to the Village in de Groene Ster en afgelopen weekend stond in het teken van de tweede editie van Explore the North.
Explore the North is een eendaags festival, waarop bezoekers kennis kunnen maken met bands uit het noorden van het land, aangevuld met enkele buitenlandse namen. Die groepen spelen op verschillende locaties door het hele stadscentrum, waarbij explorers van de ene historische plek naar de andere lopen om Noord-Nederlandse bands aan het werk te zien. Qua buitenlandse namen heeft de organisatie dit jaar bovendien niet de minsten gestrikt: het Zweedse Junip en Okkervil River uit Austin, Amerika.
Het festival begint echter met 'Neerlands minst bekende popster', oftewel: Meindert Talma [Foto boven]. De in Surhuisterveen geboren zanger werd in de jaren negentig bekend met zijn begeleidingsband The Negroes, maar een grote doorbraak wilde er maar nooit van komen. Reden genoeg voor de zanger om een roman te schrijven over hoe je de onbekendste popster van het land wordt: Kelderkoorts. Hierop gaat hij terug naar de beginjaren van zijn carrière en deze roman wordt gecombineerd met een cd, waarop elf nieuwe nummers staan.
In de Kanselarij brengt de cultheld deze nummers ten gehore met slechts een synthesizer als begeleiding, waarbij hij tussendoor voorleest uit zijn roman. Tegelijkertijd verschijnen op een scherm foto's van hem door de jaren heen. Talma is binnen de Nederlandse popmuziek altijd een vreemde eend in de bijt geweest, iets wat waarschijnlijk de reden is dat zijn naam bij veel mensen nog steeds geen bel doet rinkelen. Deze show en muziekroman kunnen perfect gezien worden als zijn manier van een best of. Een vermakelijke best of, want Talma kan behoorlijk absurdistisch uit de hoek komen met zijn elektronische pop en excentrieke verhalen.
Daarna is het tijd voor WONDER in het voormalige postkantoor Post Plaza, een door Feist en Fleetwood Mac beïnvloede dreampopformatie uit Leeuwarden van singer/songwriter Marije de Vries en producer/gitarist Patrick Schaafstal, live aangevuld met vier extra bandleden. Hun mysterieuze muziek klinkt bij vlagen hypnotiserend en de samenzang van De Vries en achtergrondzangeres Masha Schenkel is niet anders dan sterk te noemen. De groep is het beste tijdens de up-temponummers, waarop de band sferisch en overtuigend klinkt.
Tijdens rustigere songs kan het soms echter wel wat poppy worden en dan moet De Vries oppassen dat haar type stemgeluid niet van Beach House naar Ilse de Lange verschuift. Ook qua presentatie heeft de band nog wat te leren. De onzekere praatjes van De Vries over randzaken als het stemmen van haar gitaar geven het concert tussen de nummers door een ietwat ongemakkelijke sfeer. Nergens voor nodig, want de muziek van WONDER staat op zichzelf en de dromerige sound behoeft geen extra woorden: let the music do the talking.
Even dromerig is vervolgens de muziek van het - tevens Leeuwardense - Sväva [Foto links] in de Kanselarij. De naam Sväva komt uit het Zweeds en betekent - zeer toepasselijk - 'zweven'. Het dromerige gitaarwerk van Michelle Hindriks en Olivier Copini is perfect op elkaar afgestemd en tilt de muziek naar een hoger niveau. Hindriks is met haar energieke, hoekige bewegingen en dromerige blik absoluut een fascinerende podiumpersoonlijkheid, die compleet in de muziek op lijkt te gaan.
Wanneer de band helemaal losgaat, staat hier een spannende licht psychedelische rockformatie, maar tijdens de ingetogen nummers mist de band nog authenticiteit. Daarnaast is het vocale gedeelte niet het sterkste punt van Sväva: zangeres Bente Hout heeft een aardig bereik en zingt zuiver, maar ze heeft geen stem uit duizenden. Een tweede stem zou geen overbodige luxe zijn: tijd voor Hindriks om die energie te gebruiken en de John Frusciante van de band te worden?
Folkband The Black Atlantic speelde eerder dit jaar op Welcome to the Village nog een bezielende show, maar op Explore the North staat frontman Geert van der Velde zonder groep. Hij heeft de pech dat zijn bandleden het te druk kregen met andere muzikale projecten en daardoor stopten met The Black Atlantic. Van der Velde gaat alleen door en staat op Explore the North op het Post Plaza-podium met gitaar, keyboard en ukelele. Zonder band blijkt echter des temeer hoe sterk Van der Velde als muzikant is. Hij is een uitstekende multi-instrumentalist met een prachtig, emotievol stemgeluid, dat bij vlagen doet denken aan dat van Robin Pecknold van Fleet Foxes.
Tussen de nummers door vertelt hij hoe zijn songs tot stand kwamen, en het grappige aan Van der Velde is dat hij een ietwat formele manier van praten heeft, waarbij hij het heeft over ''gelijknamige nummers'' en schrijftaal gebruikt als 'voorheen'. Het werkt echter alleen maar charmerend en al met al geldt dan ook: een overtuigend optreden van een aangename podiumpersoonlijkheid.
Cosmic U [Foto boven] speelt vervolgens in de Kanselarij een show van een hoog niveau. In iedere muziekscene zijn er enkele muzikanten die eruit springen, en voor de Leeuwardense scene is zangeres Hiltje Andringa een van die personen. De atmosferische postrock van haar band weet ze te brengen met een uiterst dynamisch stemgeluid: Andringa voelt precies aan wanneer ze heel hard moet zingen of juist op de achtergrond moet blijven.
De band bracht eerder dit jaar al debuutplaat Constructed Land uit, die vol dromerige pop staat. Het is de tweede keer dat de groep speelt met percussioniste Michelle - toepasselijke achternaam: Samba - die de nummers extra kracht bij weet te zetten. Ook een speciale vermelding voor het sterk aan Siouxsie and the Banshees en The Cure refererende, dromerige gitaarwerk van Diego Torrecilla Villanueva. Cosmic U is een band die het muzikaal absoluut in zich heeft om veel verder te reiken dan de Friese weilanden.
Het Belgische DAAU [Foto links] speelde al eerder in Leeuwarden en is terug met een nieuw album, genaamd Eight Definitions. De experimentele jazz-/rockgroep uit Antwerpen laat op Explore the North in Poppodium Romein horen na negen albums nog steeds te overtuigen. De band bestaat uit vier geweldige muzikanten, die allen way too good zijn op hun instrumenten en dan ook continu verrassend uit de hoek komen. Het vliegensvlugge accordeonwerk wordt haarfijn aangevuld met sterk klarinetspel, waarbij de cello zorgt voor het loungy fundament en de drums waar nodig een stevige rocksound toevoegen. In een uur durende show blaast DAAU Leeuwarden omver.
De grootste naam van het festival is absoluut het Zweedse Junip van singer/songwriter José González, die bekend is van de internationale hit en The Knife-cover 'Heartbeats'. Met zijn dikke baard, krullende, lange haren en Spaanse gitaar is hij de ultieme hippie van het festival. In Poppodium Romein wordt hij aangevuld door vijf langharige muzikanten, van wie er drie achter keyboards en draaitafels staan.
Zijn bandleden hebben dezelfde hippievibe als González en de muzikanten gaan dan ook helemaal op in hun muziek: ze staan vaak met hun ogen dicht en hebben weinig contact met elkaar. Tegelijkertijd trekken ze een arsenaal aan zomerse instrumenten open, waaronder sambaballen, een tamboerijn en een fluit. Het vormt een mooi schouwspel, maar de nummers gaan na verloop van tijd wel erg op elkaar lijken. Tijdens sterkere songs als 'Your Life Your Call' gaat het publiek los, maar voor de rest overwint de eentonigheid het helaas van het experiment.
Spannender is het optreden daarna van het Londense duo Public Service Broadcasting [Foto onder] bij Post Plaza. In opdracht van Explore the North maakte de band een soundtrack bij oude beelden die het Fries Film Archief had van de roemruchte Friese Elfstedentocht van 1963. In de show zijn twee delen met Elfstedentocht-beelden en dit vult de groep verder aan met ander jarenzestigfilmmateriaal. Tussen de nummers door verzorgt een computerstem de bedankjes en de aankondiging van de nummers, wat vrij komisch werkt.
De beelden van de Elfstedentocht worden door het Britse duo aangevuld met elektronische popmuziek, waarbij New Order nooit ver weg is. J. Willgoose is het brein achter de band en hij bedient niet alleen de knoppen, maar speelt ook elektrische gitaar en zelfs banjo. Tijdens de beelden van de Elfstedentocht roept een oud-Nederlandse - of in stijl: Neerlandse - stem alle elf steden op, terwijl de Londenaren daaroverheen de hardste up-tempo-electrorock spelen. Absoluut een totaal onlogische combinatie, maar het werkt. Verreweg het beste concert van de dag.
Helaas kan hetzelfde niet gezegd worden over de afsluiter in Poppodium Harmonie: Okkervil River [Bovenste foto]. Positief punt is dat zanger Will Sheff - die met zijn opvallende brilletje trouwens wel erg op Giel Beelen lijkt - en zijn bandleden er absoluut zin in hebben. Sheff springt over het podium heen, schreeuwt alles bij elkaar, gooit zijn microfoon omver en de rest van de band vult hem muzikaal aardig aan.
Het zit hen echter niet mee: wanneer Sheff met akoestische gitaar solo een veel te langdradig nummer speelt, wordt er boven in de zaal keihard op het raam van de rookruimte gebonkt. Een dronken ogende bezoeker maakt een gebaar dat Sheff weg moet gaan, waarna de zanger wat verbouwereerd stopt met spelen en vraagt wat dit teken betekent. ''Is that a Dutch fuck you or something?'', vraagt de zanger het publiek, waarna hij hardop nadenkt: 'Why should this ruin the whole show?'' Er hangt inmiddels een doodse stilte in de zaal en de zanger begint maar weer met spelen. Het is helaas sprekend voor de muziek van de Amerikaanse band. Je zou het ze zo gunnen, maar ondanks het enthousiasme van de bandleden blijkt hun muziek toch echt veel te plat. Met uitzondering van hun culthitje uit 2007 'Our Life Is Not a Movie or Maybe' weet de groep dan ook nergens echt te overtuigen.
En daarmee is de editie van 2013 achter de rug. Met deze tweede jaargang bewijst Explore the North dat het geen eendagsvlieg is en ook een tweede maal weet te overtuigen met een sterk programma. Een levendige popstad als Leeuwarden heeft een festival als Explore the North nodig om een podium te bieden aan alle interessante nieuwe groepen uit de stad. Het concept van het festival, waarbij bezoekers bands uit het noorden kunnen ontdekken, kan dan ook niet beter gekozen zijn. Explore the North staat symbool voor de manier waarop Leeuwarden zijn eigen popcultuur de afgelopen jaren serieus is gaan nemen. Het is nu nog wachten tot dit beleid zich omzet in het doorbreken van een van die vele Leeuwardense indiegroepen. Met The Future's Dust en BlackBoxRed in de line-up van Leeuwardense bands kan dit niet lang meer duren.
http://www.kindamuzik.net/live/explore-the-north/explore-the-north-2013/24497/
Meer Explore the North op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/explore-the-north
Deel dit artikel: