Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met haar strakke zwarte pakje en haar constant als door een zomerbries opwapperende haren, doet de vrouw op het podium in Paradiso in weinig meer denken aan het krullerige meisje met haar ‘Tirol-act’ dat optrad ten tijde van haar dromerige debuutplaat Felt Mountain.
Op het derde album Supernatural laat Goldfrapp de kleine luisterliedjes voor goed achter zich en stort zich vol op met veel elektro doorspekte dance. Een richting die ze op Black Cherry al was ingeslagen. Hoe de muziek van Goldfrapp ook veranderd is, wat haar nummers altijd is blijven kenmerken, of het nu triphop of bombastische elektro is, zijn de pakkende refreinen, leunend op haar indrukwekkende stembereik.
Live is dit haar grootste wapen. Ze begint met het dromerige ‘Utopia’ en maakt direct diepe indruk: de hoge tonen komen makkelijk en klinken zuiver. De hele avond zingt ze vrij onverstoorbaar haar liedjes, terwijl danseressen zo nu en dan voor wat spektakel moeten zorgen. Op een paar korte opmerkingen na zoekt ze ook geen contact met het publiek.
Het lijkt erop dat Allison Goldfrapp wil zeggen: ‘ik zing, de show laat ik aan anderen over.’ Het geeft haar iets koels, afstandelijks en tegelijkertijd ook iets onmiskenbaar erotisch. Rustig kabbelt de show voort tot de wat meer uptempo dansnummers van Supernatural met het onvermijdelijke hoogtepunt ‘Ooh LaLa’.
Als de laatste tonen van de toegift wegebben, heeft een uitverkocht Paradiso een muzikaal vlekkeloze, klinische show gezien waar geen Goldfrappfavoriet werd overgeslagen. De vraag is of we ook niet gewoon thuis haar cd’s hadden kunnen draaien?
http://www.kindamuzik.net/live/goldfrapp/goldfrapp/13052/
Meer Goldfrapp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/goldfrapp
Deel dit artikel: