Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor het eerst sinds 1998 is Green Day weer in Nederland. De band verraste vriend en vijand met zijn nieuwste album American Idiot, waarop succesvol wordt uitgepakt met een recordaantal ballads en twee heuse punkrockopera’s van ruim negen minuten. ‘Zo klinkt een volwassen Green Day dus,’ kopte KindaMuzik in de bijbehorende recensie.
Het volwassen geluid heeft er niet voor gezorgd dat het publiek meegegroeid is. Het grootste deel van de uitverkochte Heineken Music Hall bestaat uit puberende jeugd die nog met lego speelde, toen Green Day met het album Dookie doorbrak. De eerste 25 minuten van de set bestaan compleet uit nummers van American Idiot, inclusief een fenomenale versie van de punkrockopera ‘Jesus of Suburbia’. Dat is gedurfd, maar het publiek eet vanaf de eerste noot uit de hand van Green Day en zingt elk woord hartstochtelijk mee. Geen probleem dus. Gewonnen wedstrijd. Professioneel uitspelen, zouden ze bij Studio Sport zeggen.
En dat is wat Green Day ook doet, maar niet door uitzonderlijk goed te musiceren. Het hele optreden wordt er op zich prima gespeeld, maar de nadruk ligt toch echt op de show. Bij de nummers van American Idiot wordt Green Day bijgestaan door een toetsenist en een extra gitarist. Deze laatste neemt veel gitaarpartijen over van zanger/gitarist Billie Joe Armstrong, zodat die zich bezig kan houden met het mennen van de massa. Hij rent en vliegt over het podium, trekt gekke bekken en spoort het publiek aan tot meer participatie. De flauwe manier waarop de zaal hem keer op keer na moet zingen gaat echter snel vervelen.
De show zorgt ervoor dat de aandacht geen minuut kan ontsnappen. In 1995 was de Green Day-show nog vrij sober. In 1998 zagen we de blazers al in bijenpakjes op het podium, maar anno 2005 trekt de band alle registers open: explosies, videoschermen, lichtbakken, vlammenwerpers, gigantische waterpistolen en vele verkleedpartijen met konijnenpakjes, mantels, kronen, nepsnorren en sambahoeden. Het kan niet gek genoeg en het publiek smult. De band vergeet alleen dat dergelijke kolder ten koste gaat van de muziek. Een optreden van Green Day is uiteraard geen serieuze aangelegenheid, maar een dergelijke hoeveelheid poespas haalt de vaart er volledig uit, waardoor het muzikaal allemaal te vlak blijft. Het venijn van tien jaar geleden is ver te zoeken.
In de toegift speelt Green Day de hits ‘Boulevard of Broken Dreams’ en ‘When I Come Around’ om zich vervolgens te verslikken in ‘We Are the Champions’ van Queen. Tijdens deze draak van een cover worden miljoenen snippers de Heineken Music Hall ingeblazen en het circus is compleet. Drummer Tré Cool gooit zijn drumstel omver, bassist Mike Dirnt huppelt van het podium en Armstrong blijft alleen achter voor de afsluitende ballad ‘Good Riddance (Time of Your Life)’. Gewoon een man, een gitaar, een spotlight en een heel mooi liedje. Na ruim anderhalf uur poeha draait het dan op de valreep toch nog drie minuten puur om de muziek.
http://www.kindamuzik.net/live/green-day/green-day/8413/
Meer Green Day op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/green-day
Deel dit artikel: