Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Singer-songwriter Pieter van Vliet uit Leiden opent de avond en bewijst dat hij terecht de finale van de Grote Prijs van Nederland in Paradiso haalde. Zijn muziekproject Port of Call bestaat uit intieme luisterliedjes met een interessante spanningsboog. Tel daar zijn unieke stemgeluid bij op, dan weer fluisterend zacht en dan weer rauw en intens en duidelijk wordt dat men vast nog meer van Port of Call gaat horen.
Mister and Mississippi is ook van Nederlandse bodem: uit Kanaleneiland. De vierkoppige band was een studieproject van de Herman Brood Academie, maar timmert stevig aan de weg. Zo wonnen ze de Amsterdamse Popprijs 2011 en treden ze op als voorprogramma van Blaudzun. De stemmen van zangeres Samgar Jabobs en zanger Maxime Barlage vullen elkaar goed aan. Het viertal zet een enorm vol geluid neer waarbij het het experiment niet schuwt. Ook rond deze band blijft het vast niet stil.
De hoofdact is de uit Brooklyn afkomstige singer-songwriter Grey Reverend [foto boven]. Jason Swincoe, muzikaal aanvoerder van The Cinematic Orchestra, ontdekte hem jaren geleden. Met alleen een akoestische gitaar betreedt hij het podium en neemt hij meteen zijn luisteraars voor zich in. Op zijn gitaarhoes staat in hanenpoten zijn bandnaam geschreven. Maar hij heet toch echt Larry, zegt hij en Larry vindt het maar koud in Nederland. Zijn muziek is echter allerminst koud. Warme, sobere en vooral pure liedjes, met betoverend gitaarspel. In de pauze vertelt hij over de nummers. Hoe hij uitging om een meisje mee naar huis te nemen, maar toch alleen thuiskwam en hoe hij Elliott Smith bewondert. Zijn muziek smaakt naar meer.
Ook van buiten de landsgrenzen is de slotact, Will Samson, een Engelse singer-songwriter uit Berlijn. Ooit noemde een Nederlandse recensent hem "the saddest boy in class". Om met dit imago af te rekenen, wil Samson vanavond tenminste één vrolijk liedje spelen. Echt vrolijk wordt het niet, wel zijn zijn liedjes bijzonder mooi. Niet alleen door de combinatie van elektronica en gitaar, maar ook vanwege Samsons hoge falsetstem. Als de elektronica uitvalt, neemt Samson rustig de tijd, alsof het publiek er niet is. En juist deze non-conformistische houding kenmerkt ook zijn muziek. Die bijna onaards klinkt en buiten elk hokje valt.
Deze avond maakt benieuwd naar een volgende editie van Meet Me, Cassius.
http://www.kindamuzik.net/live/grey-reverend/meet-me-cassius-met-grey-reverend/22557/
Meer Grey Reverend op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grey-reverend
Deel dit artikel: