Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Once Upon A Time In The West was er in Staines voor een stel hanggroepschoffies niet veel te beleven.
Na een flirt met indierock in het mislukte Contempo besluit Richard Archer wat maten te verzamelen om een bandje te starten. De rest is geschiedenis: Stars of CCTV levert hitsingles op en HARD-Fi is de poplieveling van het Britse voorstadleven.
Vergis je niet: HARD-Fi heeft naam gemaakt, genoeg om hun Nederlandse debuutshow op voorhand stijf uit te verkopen. Vrijwel stipt op tijd knalt het Staines-kwartet er vol in met ‘Middle Eastern Holiday’ gevolgd door het vuige ‘Gotta Reason’. Archer hangt opgefokt en tegelijk met die typische Britse nonchalance aan zijn microfoon en sneert vol passie. De drum staat droog afgesteld, de bas swingt als de wiegende heupen van een ranke flamencodanseres; dat belooft nog wat!
Zwoelschurkende slow-ska gaat in ‘Unnecessary Trouble’ naadloos over in een feestelijk poprefrein met wowow-koortje. De stemming gaat allengs van goed naar beter en sinds Kaiser Chiefs is meezingen op een lalala-deuntje geen doodzonde meer. De set bereikt echter een genadeloos breekpunt na een gloedvol ‘Feltham Is Singing Out’ waarin hooligangebrul en Weezer in een volgepakt supporerscafé tegen elkaar aan frotteren.
We zijn aanbeland op het moment, waarop The Bravery het op dezelfde plek, zo’n dertig minuten in de show, welletjes vond. Er is op zich wat voor te zeggen om door te spelen - mensen voelen zich niet bekocht, de hits moeten nog langskomen - en zo geschiedde. Helaas.
Als je een korte debuutplaat hebt, kun je live altijd teruggrijpen op het beproefde coverrecept. U denkt: “cover?”, u heeft natuurlijk allang alle singles van HARD-Fi in huis en weet dat het een paar kanten op kan gaan. The Specials wellicht? Nee, Archer en co. kiezen vanachter de roodverlichte ramen het meest afgereden en –gelikte exemplaar: ‘Seven Nation Army’. De weinig geïnspireerde cover móet blijkbaar helemaal gespeeld worden, maar duurt bij gebrek aan originele invalshoeken veel te lang en verveelt na het opgerekte intro al bliksemsnel.
Van de weeromstuit is HARD-Fi’s fut het raam uitgevlogen. Briljante albumopener ‘Cash Mashine’ wordt te traag ingezet en komt nooit meer bij uit deze halfcomateuze toestand. Een saai tempo dat de glans doet verdwijnen van de plezierig pompende plaatversies nekt ook de setsluiter ‘Hard To Beat’.
Waar HARD-Fi op de zwakbrandende waakvlam doorkachelt, mag een toegift best in de kleedkamer een krat bier blijven stukslaan. Toch krijgt Paradiso meer, waaronder weer een bijzonder middelmatige cover; nu Billy Braggs’ ‘Levi Stubbs’. Pas in de finale herpakt HARD-Fi zichzelf en komt nog iets van de beginbrille terug in ‘Living For The Weekend’.
HARD-Fi overtuigt live zeker niet over de volle linie. Slappe covers de deur uit en met een gecondenseerde set op herhaling, want wat is er mis met een driekwartiershow die wél van A tot Z boeit?
http://www.kindamuzik.net/live/hard-fi/hard-fi/10770/
Meer HARD-Fi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hard-fi
Deel dit artikel: