Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zal je maar overkomen. Eerst wordt het concert van je favoriete band afgelast en dan blijkt het bandje dat dezelfde avond speelt niet diegene te zijn die je verwachtte. Na dit gehoord te hebben, gunde het tweetal in Darkness-T-shirts HiM zelfs geen minuut en aan de kassa werd tot lang na de aanvang van het concert gediscussieerd over het al dan niet terug betaald krijgen van het inkomsticket. “We’re HiM. The original HiM from Chicago ... not the other one” sprak de band. Hopelijk gaat het hen op de rest van deze tournee beter af want ongeveer één derde van de schaars gevulde Rotonde bleek voor hun Finse naamgenoten naar Brussel afgezakt te zijn. En tijdens het concert dropen zij die zich voor de gelegenheid meer in gothic-gerichtte kledij hulden stapsgewijs af.
Gelukkig liet HiM zich dit niet te zeer aan het hart komen en ondanks de matige belangstelling zetten ze een goede show neer. De twee drumstellen waarop ze nu eens symmetrisch dan weer totaal assymetrisch te werk gingen, legden de basis voor hun complexe ritmes. En die ritmes gaan verschillende richtingen uit. Meestal neigde het naar (free)jazz maar ook dub en afrobeatinvloeden waren niet te ontkennen. Kenmerkend voor HiM is ook dat live ieder instrument een leidende rol op zich kan nemen en de muzikale werkstukken kan sturen. Trompet, bas en gitaar en alternatieve percussie doen dit vaak op een sfeervolle manier maar na enige tijd blijkt toch wie de dit gezelschap eigenlijk leidt. En dat is onmiskenbaar Doug Scharin die naast zijn reguliere drumkit ook een electronisch paneel aandrijft. Op een magistrale manier zwakt hij ritmes af of voert hij tempo’s op. Met één enkele slag zit hij soms terug in het ritme en stuurt hij de band resoluut een andere richting uit. Het leuke is dat zijn drumstijl, net zoals bij zijn vorige bands Rex en June Of 44 (over Codeine kan ik niet meespreken omdat ik ze helaas nooit aan het werk zag), een lust voor het oog. Als hij geen vreemde bekken trekt, wendt hij, star voor zich uitkijkend, zijn hoofd in tegenovergestelde richtingen terwijl hij dynamisch met het ritme op en neer gaat.
Ieder instrument vindt zijn plaats in het universum van HiM en dat geldt helaas ook voor de stem. Gelukkig vond ze slechts haar ingang tijdens hun laatste plaat, Many In High Places Are Not Well en dook ze bijgevolg slechts tijdens enkele nummers op. Door het gebruik ervan werd de aandacht afgeleid van de ritmiek en dat ene nummer waarin ze prominent aanwezig was, begon al snel te vervelen. Jammer genoeg brak dat de intense sfeer . En dat maakt dat het geen fantastisch concert was maar wel één dat toch de moeite was.
http://www.kindamuzik.net/live/him/him/4511/
Meer HIM op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/him
Deel dit artikel: