Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"En als ze [Warner, AV] ons niet meer zien zitten, ja jammer dan, dan kunnen we altijd nog terug naar Sub Pop,” aldus Hot Hot Heat-zanger Steve Bay bijna precies twee jaar geleden tegenover KindaMuzik. Hopelijk staat de deur van het label uit Seattle nog open voor ze, want de grote doorbraak lijkt er voor de Canadese band niet in te zitten en dat maakt je automatisch overbodig in de stal van Warner.
Het viertal is twee jaar later nog steeds niet doorgegroeid naar het formaat van een The Strokes of Franz Ferdinand. Conculega’s die wel een strakke, opwindende en overtuigende set weten neer te zetten gepaard gaande met het juiste gevoel voor stijl. Er blijft een beetje een Leger Dump-geurtje aan Hot Hot Heat hangen, terwijl ze juist zo gladgestreken als de H&M-outfits van hun publiek willen klinken, getuige de nieuwe cd Elevator. Hiervoor hebben ze doorbraakalbum Make Up the Breakdown door de recyclingmachine gegooid en de karteltjes eraf gehaald.
Dat tegendraadse blijkt nu juist het grote gemis en, niet verwonderlijk, afkomstig van ex-gitarist Dante DeCaro. Deze is nu vervangen door een gozer die netjes alle akkoorden meespeelt, maar nergens een uniek loopje voorbij laat komen. Dus richt alle aandacht zich naar Bay. En dat moet je juist niet hebben bij een zanger die in elk nummer een en dezelfde zanglijn probeert te stoppen. Op het podium probeert hij dat te compenseren met een uitbundig kapsel en een performance alsof hij de achterste festivalrijen moet bereiken. Maar in het mager gevulde Nighttown was daar geen reden toe. Hoe hard Bay ook probeerde om het publiek mee te laten klappen, zingen en zelfs op het podium te halen, de reactie bleef lauw. Alleen bij de oude nummers kreeg men weer die twinkeling in de ogen én heupen. ‘Get in or Get Out’, ‘This Town’, ‘Talk to Me, Dance With Me’ en natuurlijk ‘Bandages’ klonken nog even fris als altijd, terwijl je bij ‘Running Out of Time’ en ‘You Owe Me an IOU’ alleen maar aan je iPod kon denken met Kaiser Chiefs erop.
En zo valt Hot Hot Heat alweer tussen het wal en schip. Voor even vulden ze de hand van The Strokes-fans totdat Franz Ferdinand die weer overnam. En nu zijn er weer de Kaisers en Bloc Parties die de honger naar frisse en dansbare gitaarmeezingers stillen, zodat er voor de Canadezen weinig ruimte overblijft. Over tien jaar zullen we ze met plezier herinneren als de band met die leuke popliedjes, zoals we dat nu doen met Elastica en een decennium eerder met The Housemartins. Het was leuk voor zo lang het duurde.
http://www.kindamuzik.net/live/hot-hot-heat/hot-hot-heat/9500/
Meer Hot Hot Heat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hot-hot-heat
Deel dit artikel: