Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een uitzinnige menigte staat samengepakt in een uitverkocht Paradiso. Lidell, in wit linnen pak, is charmant maar nu niet bepaald een seksgod. Eerder een nerdy dandy. De vrouwen joelen er niet minder om.
Lidells show barst vanaf het eerste moment van de energie. Het Prince-achtige 'Figured Me Out' funkt en ronkt en de 'Motownklassiekers' van Lidells hand 'Another Day' en 'Wait for Me' zijn aanstekelijk door het gemak en de overtuiging waarmee hij ze brengt. Lidell herschept de jarenzestigsoul niet alleen perfect, hij voegt er een dimensie aan toe. De zangpartijen en akkoordenreeksen van de muziek zijn onveranderd. Toch hoor je een heel eigen signatuur die geworteld is in Lidells ruime ervaring in de elektronica. Subtiele effecten en kleine twists in de arrangementen maken het tot muziek van nu.
Ten opzichte van de studioversies op JIM - een waardige opvolger van het even zo soulvolle Multiply - zijn de nummers live rauwer en is er ruimte voor improvisatie. Halverwege de show loopt de frontman naar een mengpaneel waar hij aan de knoppen begint te draaien. Hij sampelt de band als geheel: als even later de bandleden afdruipen, speelt de muziek uit de speakers onveranderd door. Tijd voor een solo jamsessie. Lidells elektronische, experimentele achtergrond krijgt even de overhand. In een handomdraai transformeert hij de funky soulshow in een dance-event en bewijst hij ook beats te kunnen maken.
Aan de performance van Lidell ontbreekt ook niks. Met zijwaartse danspasjes en een tamboerijn in de hand gaat hij van het ene swingende nummer naar het andere. Alles losjes en met een dosis zelfspot, iets wat je niet vaak ziet in de overwegend ijdele r&b en soul van nu. En wat werkt het ontspannend.
Het is duidelijk dat het publiek hier niet is om de band te adoreren maar om zich te vermaken. En dat lukt want er valt van alles te zien in dit circus. De saxofonist met baard en jurk vormt in zijn eentje een blazerssectie: hij steekt zijn alt en bariton tegelijkertijd in zijn mond. De gitarist/bassist valt op het ritme van vijf opeenvolgende breaks op zijn knieën. Ondertussen blijft de vaart in de show. Het zakt alleen even in bij de Sam Cooke-achtige ballad 'All I Wanna Do'.
Het waarom van Lidells populariteit moge duidelijk zijn. Hij is een meesterlijk zanger/muzikant en een entertainer met humor. Bovendien is hij een echt mens die zich niet vormt naar een marketingideaal. Het mag weer.
http://www.kindamuzik.net/live/jamie-lidell/jamie-lidell/16957/
Meer Jamie Lidell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jamie-lidell
Deel dit artikel: