Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De geschiedenis van festivals. Sommige Kindamuzik-collega’s verkijken zich erop. Neem nu de Lokerse Feesten. Het is pas de laatste tien jaar dat de Lokerse Feesten zich aan het herprofileren zijn. Sinds 1996 was er ieder jaar wel een absolute blikvanger (John Cale, De La Soul, The Wailers, Bob Geldoff) en sinds het begin van de 21ste eeuw manifesteert het festival zich resoluut als volbloed muziekfestival.
Daarbij laat het zijn achtergrond van lokaal stadsfestival van dertien-in-een-dozijn, waar optredens slechts een secundaire rol vervullen, achter zich. Met die keuze zijn ook de toegangsprijzen omhooggeschoten, maar dit moet in verhouding gezien worden. Een tiendaags festival voor 65 euro zie je – op 10 Days Off na – nergens in de Benelux. Mensen die nog met heimwee terugkijken naar de tijd dat je voor een halve euro op de Grote Kaai kon gaan zitten, gaan dan ook aan die transformatie voorbij.
De duurste vogel van deze Lokerse Feesten, waar de toeschouwer iets dieper voor in de zakken moet tasten, is Jamiroquai. Voor de bende van Jay Kay staan twee funky Belgische bands geprogrammeerd. Voor Think of One zijn we net te laat, waardoor Arsenal [foto onder] de eerste band is die we voor de kiezen krijgen. Hendrik Willemyns en John Roan scoorden in België gigantische radiohits met 'Mr. Doorman' en 'A Volta' en wisten de voorbije twee jaren een oerdegelijke livereputatie bij elkaar te sprokkelen op de grote festivals. In Nederland oogst de band echter niet veel meer dan wat schouderophalen.
Helaas is dat na hun optreden op de Lokerse Feesten ook de overwegende reactie. Arsenal speelt een routineuze set vol met oyebo soul, vrij vertaald: bleekscheten soul. Zangeres Leonie en de steeds weerkerende Balo van Starflam brengen nog een sprankeltje energie over op het publiek, maar de tavernefunk en vooral de akoestische niemendalletjes brengen voornamelijk een langgerekte geeuw teweeg. Duidelijk tijd voor een nieuw album en een nieuwe live-set, heren!
Lang voordat iedereen er erg in had, staat Jamiroquai [foto rechts] al op het podium. De meeste aanwezigen hopen waarschijnlijk op een greatest hits set, maar komen van een koude kermis thuis. Okee, 'Space Cowboy' komt als tweede nummer in de set voorbij. Vrij snel daarna worden 'Little L' en 'Love Foolosophy' afgehaspeld en er wordt afgesloten met 'Alright' en 'Deeper Underground'. Voor de rest plukt Jay Kay drie songs van zijn redelijk vervelende laatste plaat Dynamite en bestaat een belangrijk deel van de set uit ellenlange funkjams, zoals 'Revolution' van debuutplaat Emergency on Planet Earth.
Feitelijk is er niet zoveel veranderd sinds we Jamiroquai de laatste keer aan het werk zagen: er is ruimte voor solomomenten, ruimte voor verwijzingen naar de actualiteit (krachtig door Jamiroquai geanalyseerd als "all the shit that's going on today") en Jamiroquai is nog altijd zijn compleet vestimentair onverantwoorde zelf door met een stompzinnig hoofddeksel en dito regenboogtrui op het podium te verschijnen. Nog iemand dus die een herbronningskuur kan gebruiken. Wij raden een kuur aan ten huize van Plant Life, met optionele bijlessen van Quantic en Sharon Jones.
Fotos van Jamiroquai (Jelmer de Haas) en Arsenal (Martijn Booij) uit het KindaMuzik archief.
http://www.kindamuzik.net/live/jamiroquai/jamiroquai-arsenal-think-of-one/13631/
Meer Jamiroquai op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jamiroquai
Deel dit artikel: