Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het maakt de heren van Japandroids niet zo veel uit hoe je hun muziek omschrijft. Garagerock, punkrock, noiserock: het mag allemaal. Zolang de term minimal maar niet valt. Want de twee ex-studenten uit Vancouver willen maximaal klinken, alsof ze met zijn vijven zijn. Met maniakale drums en zang, furieus gitaarspel en een hoog geluidsvolume lukt ze dit in een redelijk gevuld Vera zonder problemen.
Vorig jaar lukte het gitarist/zanger Brian King en drummer/zanger David Prowse het putdeksel van de underground opzij te schuiven met de uitstekend ontvangen plaat Post-Nothing. Tijdens het vlammende optreden ligt hier dan ook de nadruk op. Waarmee ze aantonen dat ze niet alleen lawaai maken, maar eveneens een goed nummer kunnen schrijven.
Het is smullen geblazen voor de liefhebber van het hardere gitaarspectrum. King haalt een aantal delen ervan gepassioneerd door de effectenmangel van zijn pedalenarsenaal. Zo klinken de stonerrockriffs van 'Crazy/Forever' nog gruiziger. Daarnaast tuigt hij de aan Hüsker Dü refererende melodieuze momenten op met fraaie fuzzversiersels. Af en toe gaat het geluid richting de fijne oorsuizingen van de shoegaze.
Hoewel de muzikale aankleding anders doet vermoeden, zijn de teksten van Japandroids zeker niet zwaar op de hand. Ze bevatten veel inside jokes, en het duo maakt zich liever druk over meisjes dan over de dood. Gecombineerd met de sympathieke uitstraling van de twee en de babbels tussen de nummers door, hangt er een prettige lichtheid boven de geluidsmuur.
Het nadeel daarvan is dat de noisy spanning nergens echt tot een ontlading komt, toch vaak een meerwaarde van optredens door dergelijke bands. Brian King beweegt over het podium alsof hij onder stroom staat, en zoekt regelmatig de verhoging van het drumstel op voor het maken van rock-'n-rollposes. Maar door de luchtige zweem van het optreden verliezen die wilde bewegingen wel aan zeggingskracht.
Hoogtepunt is het sublieme 'Darkness on the Edge of Gastown', waarbij de boeiende dynamiek van het nummer wordt ondersteund door prachtig lichtgebruik in vele kleuren. Meevallers zijn de vocale capaciteiten en de samenzang van het tweetal. Waar ze op plaat nog wel eens - bewust of onbewust - behoorlijk uit de bocht vliegen, is het live goed te verdragen. Niet dat ze op een podium meteen veranderen in koorknapen, want ongecompliceerd blijft het. Technische perfectie streven ze daarbij niet na. Het gaat om het overbrengen van energie. En daarin slagen ze voortreffelijk.
Foto's door Vera huisfotograaf Marc de Krosse.
http://www.kindamuzik.net/live/japandroids/japandroids/20402/
Meer Japandroids op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/japandroids
Deel dit artikel: