Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vanaf vroeg in de middag drommen hele families rednecks samen in de oudste dance hall van Texas, de Gruene Hall in het even boven San Antonio gelegen Gruene (spreek uit green). Vrouwen van alle leeftijden en maten, kinderen en mannen in bermuda’s en bleke Wranglers. T-shirts schreeuwen wijsheden als 'drunk cowgirls dig me'. Binnen in de schuur, meer is de Gruene Hall niet, is het goed toeven. Kippengaas en draaiende propellertjes aan het plafond fungeren als airconditioning. Buiten staan Harleys en onwaarschijnlijk grote wagens. Bij de deuropening houdt een reusachtige politieman een oogje in het zeil.
Het publiek is opgewarmd door een authentiek hillbilly-bandje. Aan lange houten tafels voor het podium wordt al driftig meegeleefd en achter in de zaal mag gedanst worden, in line natuurlijk. Om vier ’s middags trapt Jesse Dayton af voor een show die tot acht uur ’s avonds zal duren, waarbij inbegrepen een uurtje eten voor de zanger en zijn band in de bar. Zo ontspannen gaat het er hier aan toe in een Texaanse lentezonnetje, wat een understatement is voor een moordende hitte.
“I’m glad to be somewhere”, grapt Dayton bij de aanvang van zijn optreden in het godverlaten hart van Texas. Hij en zijn publiek van vandaag zijn goede bekenden, want als je op niet meer dan een paar honderd mijlen afstand van elkaar woont, heb je veel gemeenschappelijk. In Nederland spreekt Dayton algemeen beschaafd Amerikaans, maar hier in de beroemdste schuur van Texas knauwt hij er vermakelijk op los.
Begeleid door zijn vaste bandleden op drums, staande bas en pedal steel werkt Dayton zich in opperbest humeur door een set van eigen nummers en covers die de mensen hier kunnen waarderen. Onze held leunt zowel bij de songs van de eerste als de laatste soort zwaar op George Jones. Voor een medley van nummers van Johnny Cash draait Dayton zijn hand niet om, maar de ware inspiratie put Dayton nog steeds uit Jones, de grootste zanger ooit in de country and western (en wellicht daarbuiten).
Dayton geeft de mensen veel songs van zijn plaat Country Soul Brother, die goed is maar nog steeds niet zo enerverend als Dayton live. Het is fascinerend om te zien hoe een superprofessionele muzikant als Dayton zijn publiek bedient met tal van bekend klinkende honky tonksongs en tegelijkertijd zijn nieuwe, soulvolle benadering van country overdraagt aan stijve cowboys en opgehitste negentigjarige dames die hun handen blauw klappen.
http://www.kindamuzik.net/live/jesse-dayton/jesse-dayton/12217/
Meer Jesse Dayton op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jesse-dayton
Deel dit artikel: