Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De bezoeker van de Effenaar treft deze maandagavond een ietwat onorthodoxe setting aan in de kleine zaal. Terrastafeltjes en –stoeltjes sieren de frontlinie bij het podium. Daar waar op gezette tijden moshpits losgaan, zit nu een deel van het publiek verwachtingsvol uit te kijken naar de eveneens ietwat onalledaagse liedjesschrijver John Grant.
Eerst is er nog de vertederende folk van Alessi's Ark [foto rechts]. De twintigjarige Alessi Laurent-Marke betreedt in haar eentje het podium. Ze mompelt een tikje nerveus iets over hoe mooi ze het fietsende Nederland vindt en legt door een kuchende bezoeker de link met haar net verdwenen verkoudheid. Haar presentatie is ontwapenend en charmant. Net zoals de liedjes die ze brengt. Nog wat extra zelfverzekerdheid erbij en dit wordt wellicht een nieuwe Laura Marling.
Die zelfverzekerdheid, daar is ex-Czarsbandlid John Grant [bovenste foto] inmiddels een heel stuk verder mee. De bebaarde Amerikaan kende zijn strijd. Hij kampte met depressie, verslaving, de acceptatie van zijn homoseksualiteit en de teleurstellingen van het leven. Die misère kwam allemaal samen op zijn solodebuut , het prachtige Queen of Denmark. Een directe, eerlijke en open plaat waarmee hij, veelal begeleid door pianogeluiden, ogenschijnlijk een heleboel overbodige ballast van zijn schouders veegt.
Daarom staat hier op de Eindhovense planken vanavond een volwassen man die prima in zijn vel lijkt te zitten. Hij vertelt oprecht over zijn drang Nederlands te leren en de verhalen rondom zijn liedjes zijn openhartig. Getergd en vol vuur komen de songteksten uit zijn strot. Zuiver en kraakhelder. De bezieling is alom aanwezig in de voelbare tragiek van liedjes als 'Sigourney Weaver' (over het gevoel van vervreemding) en het bijtend cynische 'Jesus Hates Faggots', waarin hij uithaalt naar het conservatieve Amerika. Aan de andere kant vertedert het prachtige 'Marz', over een snoepwinkel uit zijn jeugd.
Samen met zijn kompaan op de toetsen zet Grant dan ook een prima en gevarieerde voorstelling neer. Een set waarin hij soms bijna humoristisch klinkt, maar over het geheel vooral aantoont de geesten van zijn verleden uit zich geschreven en geschreeuwd te hebben. En je moet wel een enorme bink zijn om niet geraakt te worden door de getoonde pure emotie en de therapeutische kracht die John Grant heeft geput uit zijn muziek. Indrukwekkend onorthodox.
http://www.kindamuzik.net/live/john-grant/john-grant-alessi-s-ark/21427/
Meer John Grant op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-grant
Deel dit artikel: