Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De constante glimlach op het oude gezicht van countryzanger John Prine en zijn verzoek om een half uur eerder te beginnen, zodat hij langer kon spelen, waren het bewijs dat John Prine niet minder had uitgekeken naar het enige concert in Nederland, dan zijn fans die van heinde en verre naar het Patronaat waren gekomen en de grote zaal deden uitpuilen. De spanning was voelbaar.
Prine werd bijgestaan door twee jonge muzikanten op contrabas en gitaar. Later wisselden ze instrumenten en zou ook Prine enkele nummers alleen op gitaar vertolken. Na een vrolijke, gedreven versie van ‘Spanish Pipedream’ als opener werd al duidelijk dat het een bijzonder concert zou worden. Toen hij direct daarna het pijnlijk mooie ‘Six O’Clock News’, ook al van zijn titelloze debuut uit 1971, en 'Please Don’t Bury' van Sweet Revenge uit 1973 deponeerde, begreep iedereen dat het avond van klassiekers zou worden.
Op zijn oude dag klinkt Prine misschien nog meer als een zeurderige opa, maar ondanks zijn fysieke gesteldheid, die sterk achteruit is gegaan, is hij nog altijd jong van geest. In Haarlem liep hij rondjes op het podium, stond hij zelfs een enkele keer als een ware rocker met zijn gitaar te zwaaien en hij duelleerde met zijn muzikale begeleiders. De nummers van zijn laatste plaat, Fair & Square, hadden live veel meer impact. Met het hilarische ‘Crazy as a Loon’ kreeg hij de lachers op zijn hand en de actuele protestsong ‘Some Humans Ain’t Human’ was geadresseerd aan de Amerikaanse president. Er werd volop meegefluisterd door het publiek. "There is a hole in daddy's arm where all the money goes. Jesus Christ died for nothing I suppose", hoorde ik in de rijen achter mij.
Prine ging verder met het spelen van de ontelbare klassiekers uit zijn repertoire, zoals ‘Sam Stone’, ‘Donald and Lydia’ en ‘Souvenirs’, wisselde de rustige nummers af met enkele stevige rocksongs en liet iedereen verstild staan, of zitten, met een paar schitterende uitvoeringen van ‘Hello in There’ en ‘Angel from Montgomery’. Nadat het drietal ruim twee uur had gespeeld, volgde een onvermijdelijke en minutenlange staande ovatie voor de man die ooit als opvolger van Dylan werd gezien, maar uiteindelijk een underdog werd. Er werd nog een toegift gespeeld. ‘Paradise’ sloot toepasselijk een onvergetelijke avond af.
http://www.kindamuzik.net/live/john-prine/john-prine/11081/
Meer John Prine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-prine
Deel dit artikel: