Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
José González is niet bepaald de artiest die het van zijn vlotte babbel moet hebben. Als hij zich voorstelt - "Ik ben José González uit Zweden" - leidt dat echter meteen tot hilariteit onder het publiek. Zijn uiterlijk en naam zijn inderdaad weinig Zweeds te noemen. Daarna is het uit met de pret en slaat González met de nodige ernst aan het musiceren. En dat doet hij wonderschoon.
In zijn eentje weet hij het publiek al bij de eerste nummers muisstil te krijgen. González zuigt je direct mee in de prachtig getokkelde folkliedjes van debuutplaat Veneer, die hij solo uitvoert. Zijn liedjes en zijn krachtige gitaarspel roepen sterke associaties op met folkicoon Nick Drake. Ook González weet, bij momenten, hevig te ontroeren met breekbare, intens gespeelde folkliedjes en zijn zachte stem.
Wat González ook met Drake gemeen lijkt te hebben is zijn verlegenheid. Tussen de nummers door stemt hij zijn gitaar en lijkt hij zich geen raad te weten met de hem aanstarende mensen. Een poging tot een praatje - "Wat hebben jullie veel fietsen hier, jullie zijn vast wereldkampioen" - strandt in twee zinnen en wat gemompel. Zijn verlegenheid is gelukkig eerder ontroerend dan ongemakkelijk en zowel González als publiek kunnen er om lachen.
González is een uitstekend gitarist. Soms komt de nadruk echter net iets te veel te liggen op zijn gitaarspel en zijn de nummers als geheel daardoor niet altijd even sterk. Dan blijkt het moeilijk te zijn om in je eentje een publiek te blijven boeien. Gelukkig schuiven na een handvol solo gespeelde liedjes twee extra muzikanten aan. Met minimale begeleiding - een beetje percussie en een mooie tweede stem - wordt de muziek verlevendigd. De fragiele liedjes worden op precies de juiste wijze aangevuld, waardoor het spannend blijft en González kan groeien in zijn rol van intens performer die een publiek doodstil kan krijgen met breekbare liedjes.
Hoogtepunten zijn er zat: een om te huilen zo mooie uitvoering van 'Crosses' of een cover van Bronski Beats 'Small Town Boy' die het origineel ver achter zich laat. Voor de meeste bezoekers is 'Heartbeats', het liedje van de stuiterballenreclame, het nummer waar op is gewacht. Men onthaalt de eerste noten met gejuich en applaus. González speelt onverstoorbaar verder: hij zal vaker hebben meegemaakt dat men een heel optreden lang op dat ene liedje wacht. Dat door zo hard te juichen voor één nummer de waardering voor een prachtig optreden een beetje teniet wordt gedaan zal hij hopelijk voor lief nemen.
http://www.kindamuzik.net/live/jos-gonz-lez/jos-gonz-lez/17372/
Meer José González op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jos-gonz-lez
Deel dit artikel: