• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lambchop

Lambchop brengt hoogtepunt van de stomme film weer tot leven.
25 november 2004, Arenbergschouwburg, Antwerpen (B)

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 02 december 2004

Zita Swoon deed het al eens in 1997, nu doet ook Lambchop het tijdens hun Europese najaarstournee: Sunrise, een filmklassieker uit 1927 live van een nieuwe soundtrack voorzien.

Friedrich Wilhelm Murnau, een van de belangrijkste en meest inventieve regisseurs van de Duitse film, mocht net als vele van zijn landgenoten in de overgangsperiode naar de geluidsfilm in Hollywood een film draaien. Het resultaat was Sunrise, een hoogtepunt uit de filmgeschiedenis. De originele muziek, gecomponeerd door Hugo Riesenfeld, werd live opgevoerd in de toenmalige filmtheaters en geldt evenzeer als een klassieker.

Er zijn geen instrumenten te zien op het podium wanneer we de zaal betreden, enkel een filmdoek. Als de lichten doven nemen de muzikanten van Lambchop uit Nashville, Tennessee - acht stuks voor de gelegenheid - plaats achter het scherm. In de schaduwen op het doek herkennen we duidelijk het profiel van pianist Tony Crowe en voorman Kurt Wagner met zijn eeuwige veel te grote baseballpet.

En dan is het dubbel genieten van het romantische verhaal van Sunrise met de prachtige beelden die hun tijd ver vooruit waren in combinatie met een sterk concert van de grootmeesters van de alternatieve country. Bijna alle nummers van Aw C’Mon en No, You C’Mon, de albums die Lambchop dit jaar gezamenlijk uitbracht, passeren, weliswaar zonder violen, de revue. De instrumentale bijdragen ‘Being Tyler’, ‘The Lone Official’, ‘Timothy B. Schmidt’, ‘The Producer’, ‘Jan. 24’ en uiteraard ‘Sunrise’ zijn geschreven met het oog op dit project. Soms integreert Lambchop geluiden uit het verhaal van de film via samples in hun muziek, zoals gefluit, een blaffende hond, luidenden klokken, claxonnerende auto’s, of worden het ritme en het volume aan de inhoud en sfeer van een scene aangepast, zoals tijdens het stevig rockende ‘Jan. 24’ en het hevige ‘Nothing Adventurous Please’, zonder dat het lachwekkend wordt.

De nummers blijven overeind naast de film en Lambchop slaagt er in de beelden niet te domineren met hun muziek. Een schitterende prestatie. Wanneer we de muzikanten na anderhalf uur eindelijk te zien krijgen om het applaus in ontvangst nemen, zijn ze dan ook zichtbaar trots.

Het is al vaker gedaan, maar ik hoop toch dat Lambchop de smaak te pakken heeft en dat ook andere groepen zich zouden wagen aan dit soort interessante kruisbestuivingen.

http://www.kindamuzik.net/live/lambchop/lambchop-8091/8091/
Meer Lambchop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lambchop