Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na een ontstuimige start met de ronkende rock songs van het nieuwe album Grit, vol snelheid en rauwe power, kwamen in anderhalf uur tijd alle albums aan bod. De kracht van deze groep nooit onderkoelde Noren ligt toch meer in de uitgesponnen, bezwerende nummers van de eerdere platen. Soms Joy Division-achtige duistere krochten, dan weer The Doors met hun opzwepende jams. Een momentje Mogwai en vervolgens akelig kippenvel in de subtiliteit. Heftig bewegend, bevlogen declamerend, rent, springt, stuipt de zanger over het podium. De rest van de band amuseert zich op hun eigen, wat bescheidener manier ook prima. Maar hoewel ze het publiek uitvoerig danken aan het einde van de set, van de ‘audience participation’ moesten ze het niet hebben deze avond.
Steeds vaker als je met name in Amsterdamse zalen naar een inmiddels redelijk prijzig concert gaat, sta je, zelfs bij stijf uitverkochte shows, tussen een emotieloze meute menselijke sculpturen zoals die overdag op De Dam te bewonderen zijn. Wat gejuich kan er sporadisch nog net vanaf, maar zelfs de vroeg aanwezige eerste rijen houden de voetjes steevast stevig op de vloer en knikken zelfs amper met hun bolletjes. Sfeerbevorderend werkt dit alles niet. Een bijna dode bende lijkt het wel. Als dat nu gebeurt bij Godspeed You! Black Emperor of Arab Strap, okee. Maar bij de betere hedendaagse rock die niet voor enkel puistige tieners bedoeld is, staat de ‘ouwe lullen’-meter (misschien dus inderdaad ook wel vanwege de steeds verder de pan uit rijzende kaartprijzen) vol in het spreekwoordelijke rood.
Madrugada’s schuld was dat niet deze keer. De band liet zien dat er ook zeer goede rock bestaat in een wereld waarin rammelende pretentieuze Stooges/MC5 ripoff band alom bewierookt worden. Volgende keer dan maar weer de Tivoli heren?
http://www.kindamuzik.net/live/madrugada/madrugada/2851/
Meer Madrugada op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/madrugada
Deel dit artikel: