http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Maria Taylor
Net een Sirene, zo mooi zingt Maria Taylor.
20 november 2005, Ekko, Utrecht (NL)
Tekst: Ernst-Jan Hamel
Publicatiedatum: 23 november 2005
Zit daar opeens je eigen hoofdredacteur in een discussiepanel. Wilko van Iperen praat met Ingmar Griffioen (Utrechts Nieuwsblad, 3voor12/Utrecht), Esther Lubberding (pers & publiciteit Ekko) en Simon Akkermans (C-Mon & Kypski) en discussieleidster Arjo Klingens (Handsome 3some, La Kidda, Drillem) over hoe een muzikant zich het beste presenteert tegenover de pers. Kort samengevat, de do’s en dont’s van een band: 1. Geen mp3’s aanbieden aan de pers, maar echte cd’s. 2. “We hebben een nieuwe cd” is geen interessant verhaal als je de (landelijke) pers wilt bereiken. 3. Schrijf een goed persbericht, journalisten zijn namelijk lui. Of, zoals Wilko van Iperen het samenvat, “maak gewoon een verdomd goede cd”. Een leuk initiatief die discussiepanels, zeker als je daarna ook gratis toegang krijgt voor een concert van Maria Taylor.
Voor die tijd is er nog een optreden van de plaatselijke singer-songwriter Jascha (van Roij), die als beloning voor het winnen van de publieksprijs bij de regiofinale singer-songwriter nog een voorprogrammatje mag verzorgen. Leuk voor hem, maar helemaal op z’n plaats lijkt Jascha niet in het superkritische en popgevoelige Ekko. De combinatie van als Nick Drake tokkelen en als Dinand Woesthoff zingen is niet echt geslaagd. De covers van The Freestylers (‘Push up’) en Cyndi Lauper (‘Time after Time’) zijn dat evenmin. Misschien dat spelen in een rockcafé een beter idee is.
Met Orenda Fink maakte ze onder de naam Azure Ray al heerlijke wegdroomplaten maar Maria Taylor solo is nog steeds een genot om naar te kijken en luisteren. Als ze glimlacht lijkt ze als twee druppels water op actrice Carrie-Anne Moss (The Matrix, Memento en Chocolat). Muziekjournalisten zijn ook mensen (meestal mannen) van vlees en bloed en het oog wil ook wat, dus… drie keer hoera voor Maria Taylor. Met de ogen dicht is het ook heerlijk wegdromen, vooral door de breekbare, wonderschone stem van mevrouw Taylor. Zo moeten de Sirenen geklonken hebben toen ze Odysseus en zijn bemanning inpalmden. Toch, als je eerlijk bent is de muziek zonder de stem van Maria Taylor maar middelmatig. Het klinkt wel fris en sprankelend, maar tegelijk braaf en voorspelbaar. Van de achtergrondband horen we niks speciaals. Slechts zo nu en dan gaan de gitaren voluit (dat kenden we niet van Azure Ray) en ontsnappen ze uit het simpele drie-akkoorden-snel-thuis-stramien. Gelukkig is er een prachtige stem van een charmante vrouw die alles goed maakt.
http://www.kindamuzik.net/live/maria-taylor/maria-taylor/11281/
Meer Maria Taylor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maria-taylor
Deel dit artikel: