Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Slechts vijf Europese clubzalen waren uitverkoren voor deze beperkte tournee van Martina Topley-Bird. Eén van hen was onze hoofdstedelijke Botanique (Orangerie), waar de Britse artieste woensdagavond haar opwachting maakte. Met het innemende Quixotic leverde Topley-Bird afgelopen zomer een verrassend en sprankelend visitekaartje af, dat vooral in Engeland fel gesmaakt werd en haar een nominatie voor de felbegeerde Mercury Prize opleverde. De rest van het continent blijkt vooralsnog minder overtuigd van haar capaciteiten, getuige de zeer matige opkomst in Brussel.
Ondanks haar jonge leeftijd, 28, heeft Martina Topley-Bird al een behoorlijk turbulent leven achter de rug. Nauwelijks de pubertijd ontgroeid, werd ze onder de vleugels genomen door Tricky, met wie ze muzikaal hoge toppen scheerde op Maxinquaye, Pre-Millenium Tension en Angels With Dirty Faces. Na een hoogst stormachtige liefdesrelatie kwam de professionele samenwerking met de ondoorgrondelijke triphop-pionier abrupt tot een einde en scheidden hun wegen. Na talrijke omzwervingen langs Porno For Pyros, Primus en David Holmes, achtte het rastalent de tijd rijp om haar ziel bloot te leggen en zelf in de pen te kruipen. Het resultaat is een gedroomde start van haar solo-carrière en brengt een eloquente potpourri van zweterige blues, hedendaagse soul, gospel, r&b, elektro en snerpende rock. Topley-Bird weet dit op eclectische wijze te combineren met haar roots en die liggen, zoals vaker gezegd, in Bristol.
Op het podium werd Martina Topley-Bird bijgestaan door een (uitstekende) zevenkoppige band, met naast de gebruikelijke gitaar/bas/drums bezetting ook nog een toetsenist, een vocaliste, een turntable wizzard en een opvallende Hank Williams-lookalike annex human beatbox op mondharmonica. Deze laatste flirtte bij de intro met enkele flarden rauwe deltablues, die vervolgens gereproduceerd werden en door Martina a capella werden ingekleurd. De zangeres liep er goedgeluimd bij en dankte al vrij vroeg het publiek voor het warme onthaal, ‘dat ervoor zorgde dat ze zich minder kwetsbaar voelde’. Wie ooit een concert van Tricky meemaakte, weet dat de man overmatig lichtgebruik schuwt als de pest en ook z’n gewezen muze smeekte de technicus aanvankelijk om dit tot het uiterste minimum te beperken. Een zeer perfectionistisch iemand dus, hoewel het optreden niet gespeend bleef van enkele kleine, technische gebreken en ze zelf – tussen de nummers door – haar verlegen Ik probeerde te maskeren door een boompje op te zetten met haar fans. Niet echt bevorderlijk voor de vaart van het concert, dat is waar, maar des te meer een blijk van haar ontwapenende verschijning.
Hartverwarmend was Topley-Bird’s solodebuut in België dus zeker en vast, ook haar songs toornden meermaals boven de betere middelmaat uit. ‘I Still Feel’ bijvoorbeeld, waarin haar muzikanten voluit mochten gaan en er niet voor terugdeinsden om de langgerekte intro een eigen gezicht te geven. De lijzige, donkere triphop van ‘Soul Food’ en ‘Sandpaper Kisses’ dreven op een relaxerend bad van verzachtende strijkers die de geest op meesterlijke wijze masseerde. Van geheel andere orde was het magistrale ‘To Tough Too Die’, waarin een stelletje bluesnegers de handen in elkaar slaan en alles omverblazen wat in hun nabije omgeving op losse schroeven staat. Live vocht de sample een strijd op leven en dood uit met een bedreven fuzz-gitaar en kwam de temperatuur in de zaal met één welgemikte ruk een stuk hoger te liggen. In de Botanique geen Mark Lanegan of Josh Homme om ‘Need One’ op te fokken, maar daar wist de gitarist van dienst perfect op te anticiperen met een bezielde gedrevenheid die brandhout maakte van z’n vehikel.
Na nog geen uur was het sprookje alweer over en uit, niet echt verwonderlijk met slechts twaalf songs op het curriculum. Toch zagen we Martina en haar band nog terug om twee van haar mooiste songs te performen, ‘Lullaby’ (de gedroomde soundtrack voor het slapengaan) en ‘Anything’, dat in een rechtgeaarde wereld ongetwijfeld zou uitgroeien tot een gepatenteerde klassieker en diva’s als Jill Scott en Erykah Badu naar de kroon steekt. Martina Topley-Bird’s betoverende, diepe soulvolle stem – Billie Holiday was nooit ver weg – zou vervolgens nog uren ronddwalen in onze gedachten. Dat dit kwiek dametje talent te koop had, wisten we al langer, na vanavond kan er geen twijfel over bestaan dat we ook in de toekomst nog veel plezier zullen beleven aan Martina Topley-Bird.
http://www.kindamuzik.net/live/martina-topley-bird/martina-topley-bird/4553/
Meer Martina Topley-Bird op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/martina-topley-bird
Deel dit artikel: